تاریخ ادبیات موضوعی میان رشته ای است، به زبانهای مختلف در طولِ تاریخ که سرگذشتِ ادبیات به ویژه ادبیات مکتوب و تغییرات و دگرگونی های سبک ها و فنون ادبی در نقاط مختلف جهان را مطرح می کند.
اولین اشارات و یافته های مکتوب ادبی به سه ناحیه جهان یعنی مصر باستان، سومر و چین باز می گردد. هیروگلیف های مصری اشارات ادبی را در درون خود دارند و کتاب گیلگمش که حماسه ای ادبی مربوط به سومریان است نیز گاهی نخستین کتاب بشر معرفی شده است. این کتاب به حدود دوهزاره پیش از میلاد باز می گردد. همچنین از قدیمی ترین کتاب های دوران باستان می توان به کتاب مردگان ( مصر باستان ) که در هجده قرن پیش از میلاد در مصر به نگارش درآمده بود را ذکر کرد. کتاب های اوستا و ریگ ودا نیز که در دوره های بعد به نگارش درآمده اند، میراث ادبیات شفاهی ملت های خود در دوران بسیار قدیم بوده اند.
ادبیات دوران باستان که هزارهٔ نخست پیش از میلاد تا آغاز قرون وسطی را در بر می گیرد دوره پایه شکل گیری ادبیات مدون می باشد. این دوره که در چین با نگارش کتاب رزمی هنر جنگاوری آغاز شده بود در یونان به گونه ای دیگر دنبال می شد. افسانه ها و اساطیر یونان باستان در قالب آثار ادبی جلو گر شدند. ایلیاد و ادیسه در قرن نهم پیش از میلاد از هومر شاعر باستانی یونان از همین آثار هستند. در سال های بعدی فلسفه و تاریخ نگاری نیز وارد حوزه ادبیات شدند و آثار ادب نمایشی که از سنت های بومی یونان بودند نیز بخش هایی از ادبیات یونان باستان را در بر گرفت. پس از محو یونان در دوره اسکندر مقدونی ادبیات و ریشه های ادبی یونانی تا حد زیادی به ادبیات لاتین منتقل شد. این امر با شکل گیری امپراتوری روم تحقق یافت. ادبیات لاتین در دوران باستان با ادامه دادن راه ادبیات یونانی مدت ها به عنوان ادبیات رسمی و دینی و مقدس جایگاه ویژه ای یافته بود. ویرژیل، سنت آگوستین و هوراس را می توان از بزرگترین ادیبان لاتینی دانست. در ایران باستان در همین دوره آثار قدیمی سنتی و اعتقادی به رشته تحریر در آمد. جمع آوری سروده ها و مکتوب شدنشان به زبان اوستایی و نیز ترجمه ها و تفسیرهای دینی که به دوران پایانی اشکانی و آغازین ساسانی باز می گردد از همین دست می باشد. در همین زمان در ایران کتابی بنام شاپورگان به زبان پارسی میانه توسط مانی نوشته شد. این دوره در هند متون مذهبی و اسطوره ای هندو به زبان سنسکریت به رشته تحریر درآمد. ادبیات داستانی و داستانسرایی عارفانه نیز در هند رشد گسترده ای در این دوران داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین اشارات و یافته های مکتوب ادبی به سه ناحیه جهان یعنی مصر باستان، سومر و چین باز می گردد. هیروگلیف های مصری اشارات ادبی را در درون خود دارند و کتاب گیلگمش که حماسه ای ادبی مربوط به سومریان است نیز گاهی نخستین کتاب بشر معرفی شده است. این کتاب به حدود دوهزاره پیش از میلاد باز می گردد. همچنین از قدیمی ترین کتاب های دوران باستان می توان به کتاب مردگان ( مصر باستان ) که در هجده قرن پیش از میلاد در مصر به نگارش درآمده بود را ذکر کرد. کتاب های اوستا و ریگ ودا نیز که در دوره های بعد به نگارش درآمده اند، میراث ادبیات شفاهی ملت های خود در دوران بسیار قدیم بوده اند.
ادبیات دوران باستان که هزارهٔ نخست پیش از میلاد تا آغاز قرون وسطی را در بر می گیرد دوره پایه شکل گیری ادبیات مدون می باشد. این دوره که در چین با نگارش کتاب رزمی هنر جنگاوری آغاز شده بود در یونان به گونه ای دیگر دنبال می شد. افسانه ها و اساطیر یونان باستان در قالب آثار ادبی جلو گر شدند. ایلیاد و ادیسه در قرن نهم پیش از میلاد از هومر شاعر باستانی یونان از همین آثار هستند. در سال های بعدی فلسفه و تاریخ نگاری نیز وارد حوزه ادبیات شدند و آثار ادب نمایشی که از سنت های بومی یونان بودند نیز بخش هایی از ادبیات یونان باستان را در بر گرفت. پس از محو یونان در دوره اسکندر مقدونی ادبیات و ریشه های ادبی یونانی تا حد زیادی به ادبیات لاتین منتقل شد. این امر با شکل گیری امپراتوری روم تحقق یافت. ادبیات لاتین در دوران باستان با ادامه دادن راه ادبیات یونانی مدت ها به عنوان ادبیات رسمی و دینی و مقدس جایگاه ویژه ای یافته بود. ویرژیل، سنت آگوستین و هوراس را می توان از بزرگترین ادیبان لاتینی دانست. در ایران باستان در همین دوره آثار قدیمی سنتی و اعتقادی به رشته تحریر در آمد. جمع آوری سروده ها و مکتوب شدنشان به زبان اوستایی و نیز ترجمه ها و تفسیرهای دینی که به دوران پایانی اشکانی و آغازین ساسانی باز می گردد از همین دست می باشد. در همین زمان در ایران کتابی بنام شاپورگان به زبان پارسی میانه توسط مانی نوشته شد. این دوره در هند متون مذهبی و اسطوره ای هندو به زبان سنسکریت به رشته تحریر درآمد. ادبیات داستانی و داستانسرایی عارفانه نیز در هند رشد گسترده ای در این دوران داشت.
wiki: تاریخ ادبیات