تاریخ یمن

است. [ ۱] سرزمین نسبتاً حاصلخیز آن و بارندگی کافی در آب و هوای مرطوب باعث رشد جمعیت پایدار شد، ویژگی ای که توسط جغرافی دان یونان باستان بطلمیوس شناخته شده بود، که یمن را به عنوان اودیمیمون عربستان ( که در ترجمه لاتین خود، Arabia Felix بهتر شناخته شده است ) توصیف کرد و به معنای "عربستان خوشبخت" یا "عربستان مبارک" است. یمنی ها الفبای عربستانی جنوبی را تا سده هشتم تا دوازدهم توسعه داده بودند قرن ها قبل از میلاد، که توضیح می دهد که چرا بیشتر تاریخ نویسان تاریخ تمام پادشاهی های باستانی یمن را به آن دوران می رسانند.
بین قرن دوازدهم پیش از میلاد و قرن ششم میلادی، این شش تمدن پی در پی حاکم بودند که با یکدیگر رقیب بودند، یا با یکدیگر متحد شدند و تجارت سودمند ادویه را کنترل می کردند: پادشاهی معین، قتبان، حضرموت، Awsan، سبایی ها، و حمیر. [ ۲] در ۶۳۰ پس از میلاد اسلام به این سرزمین رسید و یمن بخشی از قلمرو مسلمانان شد.
تا ظهور دین اسلام پس از مدتی اسلام در این سرزمین نفوذ یافت که عبدالله بن اسحاق بن ابراهیم یکی از حاکمان یمن در این دوران است. همچنین در سال ۱۷۵۰ میلادی جزو قلمروی دولت عثمانی درآمد و با سقوط امپراتوری عثمانی، در سال ۱۹۳۴ میلادی با انعقاد قراردادی با انگلستان به استقلال رسید.
سابقاً حکومت یمن در دست امیری بود که او را امام یمن می خواندند و او شخصاً کشور را اداره می کرد ولی از سال ۱۹۶۲ میلادی برابر ۱۳۴۱ شمسی به جمهوری تبدیل شد.
یمن با داشتن مرز طولانی دریایی بین تمدن های اولیه، مدت هاست که در چهارراه فرهنگی با موقعیت استراتژیک از نظر تجارت در غرب شبه جزیره عرب وجود داشته است. سکونتگاه های بزرگی برای دوران خود در کوه های شمال یمن در اوایل ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد وجود داشته است. [ ۳] در مورد یمن باستان و اینکه دقیقاً چگونه از تمدنهای نوپای عصر برنز به پادشاهی های کاروان متمرکز تر تجارت منتقل شده است، اطلاعات کمی وجود دارد.
یمن کشوری است در همسایگی عربستان که از زمان های قدیم موقعیت خاص داشته است. یمن از قدیم ناحیه ای آباد و خرم و با نعمت بسیار و دارای جنگل ها در نقاط کوهستانی و در نقاط دیگر نخلستان ها و باغ ها میوه گوناگون می باشد. داستان سد تاریخی اش که بنام سد مأرب مشهور است در کتاب های تاریخ ذکر شده است. در آن دوران کشور یمن «عربستان خوشبخت» نامیده می شده است.