تبنی


معنی انگلیسی:
adoption of a child

لغت نامه دهخدا

تبنی. [ ت َ ب َن ْ نی ] ( ع مص از: «ب ن و» ) پسر خواندن. ( زوزنی ) ( آنندراج ). کسی را به پسری گرفتن. ( مجمل اللغه ). پسر گرفتن کسی را. ( منتهی الارب ).پسر گفتن کسی را و یا پسر خواندن او را. ( از ناظم الاطباء ). || ( از: «ب ن ی » ) چهار زانو نشستن زن و فراخ کردن هر دو پا را از فربهی : و منه ُ حدیث بنت غیلان ان جلست تبنت ؛ ای صارت کالقبة من الادم. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). چون بنشیند مانند قبه بپاکرده میباشد. ( ناظم الاطباء ).

تبنی. [ ت ِ ] ( ص نسبی ) آنچه برنگ کاه باشد. ( از المنجد ). کاهی. برنگ کاه. لون تبنی. منسوب به تبن. تبنی اللون. || ( اِ ) نوعی یاقوت برنگ کاه. ( الجماهر ص 74 ).

تبنی. [ ] ( اِخ ) ( مطلع کردن ) مردی که ادعای سلطنت کرده با عمری جنگید و تخمیناً نصف قوم را بطرف خود کشانید لکن بالاخره فراری گردیده گویا کشته شد. ( اول پادشاهان 16:21 و 22 ) ( قاموس کتاب مقدس ص 244 ).

تبنی. [ ت ُ نا ] ( اِخ ) شهری به حوران از اعمال دمشق :
فلازال قبر بین تبنی و جاسم
علیه من الوسمی جود و وابل
فینبت حوذاناً و عوفاً منوراً
سأهدی له من خیر ماقال قائل.
نابغه ٔذبیانی.
( معجم البلدان ج 2 ص 364 ).

فرهنگ فارسی

به فرزندی پذیرفتن، پسرخواندگی
۱- مصدر ) پسر خواندن فرزند گرفتن بفرزندی پذیرفتن . ۲- ( اسم ) فرزند خواندگی .
شهری به حوران از اعمال دمشق نابغ. ذبیانی .

فرهنگ معین

(تَ بَ نّ ) [ ع . ] (مص ل . ) به فرزندی پذیرفتن ، پسرخواندگی .

فرهنگ عمید

۱. به فرزندی پذیرفتن.
۲. فرزندخواندگی.

دانشنامه آزاد فارسی

تبنّی
رجوع شود به:پسرخواندگی عیسی

پیشنهاد کاربران

بپرس