تخلیۀ هیجانی (catharsis)
(یا: روان پالایی، برگرفته از واژۀ یونانی کاتارسیس به معنای پالایش و در روان شناسی به معنای پالایش روانی) در روان شناسی، شیوه ای درمانی از طریق رهاسازی از هیجاناتی که موجب تنش یا اضطراب می شوند. این اصطلاح نخستین بار در ۱۸۹۵ توسط زیگموند فروید و یوزف برویر در نخستین کارهایشان دربارۀ هیستری، برای درمان بیماران از روش هیپنوتیسم، به کار می رفت. بعضی از بیماران با هیپنوتیسم تعارض های سرکوب شده یا رخدادهای هیجان انگیز را دوباره تجربه کردند. با به سطح آوردن این تجربه ها، تنش ها تخلیه شد و علائم بیماری کاهش یافت. فروید این حالت را «درمان با تخلیۀ هیجانی» نامید. او بعدها همین تأثیر را بدون هیپنوتیسم، و با استفاده از روش تداعی آزاد، در بیمارانش ایجاد کرد. فرآیند تخلیۀ هیجانی مستلزم کشاندن هیجانات سرکوب شده به سطح هشیاری است. صحبت از احساس ها و رخدادهای ناراحت کننده ممکن است فقط به رهایی سطحی و کوتاه مدت بینجامد، اما درمان با تخلیۀ هیجانی به رفع اضطراب، برای طولانی مدت، منجر می شود.
(یا: روان پالایی، برگرفته از واژۀ یونانی کاتارسیس به معنای پالایش و در روان شناسی به معنای پالایش روانی) در روان شناسی، شیوه ای درمانی از طریق رهاسازی از هیجاناتی که موجب تنش یا اضطراب می شوند. این اصطلاح نخستین بار در ۱۸۹۵ توسط زیگموند فروید و یوزف برویر در نخستین کارهایشان دربارۀ هیستری، برای درمان بیماران از روش هیپنوتیسم، به کار می رفت. بعضی از بیماران با هیپنوتیسم تعارض های سرکوب شده یا رخدادهای هیجان انگیز را دوباره تجربه کردند. با به سطح آوردن این تجربه ها، تنش ها تخلیه شد و علائم بیماری کاهش یافت. فروید این حالت را «درمان با تخلیۀ هیجانی» نامید. او بعدها همین تأثیر را بدون هیپنوتیسم، و با استفاده از روش تداعی آزاد، در بیمارانش ایجاد کرد. فرآیند تخلیۀ هیجانی مستلزم کشاندن هیجانات سرکوب شده به سطح هشیاری است. صحبت از احساس ها و رخدادهای ناراحت کننده ممکن است فقط به رهایی سطحی و کوتاه مدت بینجامد، اما درمان با تخلیۀ هیجانی به رفع اضطراب، برای طولانی مدت، منجر می شود.
wikijoo: تخلیه_هیجانی