تخلیه

[ویکی فقه] تخلیه به متمکن ساختن طرف عقد از تصرف در مال تعهد شده می گویند.
تخلیه در لغت به معنای ترک چیزی یا جایی و اعراض از آن است
مراد از تخلیه
مراد از آن در بحث معاملات این است که طرف معامله با برداشتن مانع تصرف، طرف دیگر را از تصرف در مال تعهد شده متمکن می‏سازد. نحوه تخلیه با توجه به موارد آن متفاوت است. به عنوان نمونه تخلیه در اموال غیر منقول، مانند خانه و زمین به تحویل کلید به خریدار و خارج کردن اثاث خود و در مثل فروش میوه بر درخت به آزاد گذاشتن خریدار در چیدن میوه تحقق می‏ یابد. از این عنوان در باب تجارت سخن رفته است.
حکم تخلیه
در عقود مالی، مانند بیع و اجاره و نیز عقود غیر مالی که در آن تعهد مالی وجود دارد، مانند مهر در عقد ازدواج، تحویل دادن –اقباض- مال تعهد شده، واجب و دارای آثاری فراوان است.
در چگونگی تحقق قبض در این‏گونه عقود بحث است که آیا مطلقا به تخلیه محقق می ‏شود- خواه مال تعهد شده از اموال غیر منقول، همچون زمین و خانه باشد و یا از اموال منقول مانند لباس و حیوان- یا در اموال غیر منقول به تخلیه و در اموال منقول به تخلیه و غیر آن همچون به دست خریدار دادن- که بر حسب نوع مال و عرف تفاوت دارد- محقق می‏ گردد

[ویکی اهل البیت] در این باره که حسنات و سیئات همدیگر را از بین می برند، قرآن شریف صراحت کامل دارد و می فرماید: «اِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیئاتِ»؛ حسنات، سیئات را از بین می برد.
و ظاهر جمع محلّی به الف و لام افاده عموم می کند و در جای دیگر می فرماید: «لاتُبْطِلُوا صَدَقاتِکُمْ بِالمَنِّ والاَذْی»؛ صدقاتتان را با منّت گذاری و اذیت باطل نکنید.
در نتیجه، انسان اگر عمل خوبی انجام داد، باید سعی کند تا با گناه آن را نابود نکند و اگر احیاناً گناهی مرتکب شد، باید اعمال خوبی انجام دهد تا آلودگی گناه را بشوید.