تراژدی انتقام

دانشنامه عمومی

تراژدی انتقام ( یا درام انتقام، نمایشنامه انتقام و تراژدی خون ) ژانر تئاتری است که مضمون اصلی آن انتقام و پیامدهای کشندهٔ انتقام است. اشلی اچ. تورنایک، آموزگار آمریکایی، در مقاله ای به نام «رابطهٔ هملت با نمایشنامه های انتقام معاصر» به سال ۱۹۰۲ از این اصطلاح استفاده کرد. تراژدی های اننقام نقشهٔ انتقام شخصیت اصلی را در بر می گیرند و معمولاً با مرگ قاتل و انتقامجو پایان می پذیرند. [ ۱]
طبق سابقه نمایشنامه نویسان اولیه انگلیسی مانند توماس کید، یک نمایشنامه انتقامی خوب باید شامل موارد زیر باشد:
• قتل تکان دهنده ای رخ داده است و شخص برای انتقام فریاد می کشد.
• افراد، یا اشخاص، انتقام جویی را به عنوان یک وظیفه مقدس در نظر می گیرند.
• روح فرد کشته شده انگیزه بیشتری برای مجازات فراهم می کند؛ به عبارت دیگر نشانه ها و پیشگویی هایی وجود دارد.
• شرور ماکیاولی که به نمایندگی از خود یا به دلایل دیگر، یک بیماری همه گیر خون ریخته شده را تسهیل می کند و در عین حال شکنجه ها و وحشت های پیچیده جدیدی را معرفی می کند.
• اهداف انتقام اغلب بهتر از انتقام جویان است.
• برخی از شخصیت ها دیوانه می شوند یا خود را دیوانه جلوه می دهند.
• استفاده از تصاویر و زبان متناسب که هماهنگ با خشونت رویدادها است.
عکس تراژدی انتقام
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

تِراژِدی انتقام (revenge tragedy)
نوعی نمایش متعلق به عصر ملکۀ الیزابت و جیمز اول، شاه انگلستان، که انتقام مضمونِ اصلی ماجراهای آن را تشکیل می دهد. مشخصۀ این نوع نمایش معمولاً اعمال خونبار، دسیسه، و رویدادهای ملودرام است. باب این نمایش با تراژدی اسپانیایی (ح ۱۵۸۸) اثر تامس کید،تیتوس آندرونیکوس (ح ۱۵۹۳) اثر شکسپیر، و تراژدی انتقام جویان (۱۶۵۷) اثر سیریل ترنر گشوده شد. تأثیر آن در تراژدیهایی چونهَملِت و مکبثِ شکسپیر آشکار است.

پیشنهاد کاربران

بپرس