تراکتور

تراکتور ( به انگلیسی: Tractor ) یکی از قدیمی ترین ماشین های مولد نیرو است که در کارهای کشاورزی به کار گرفته شده است. روز به روز، ساختمان این خودرو تکمیل تر می شود. قدرت کار تمام تراکتورها با هم برابر نیست. امروزه متناسب با هر کاری، تراکتور ویژه آن ساخته شده است. تراکتور از متداول ترین ماشین های کشاورزی است. در تمام نقاط دنیا کم و بیش از این خودرو استفاده می شود.
تراکتور ( به فرانسوی: Tracteur ) به معنی «کشنده» می باشد. این واژه اسم فاعل ساخته شده از واژه ( به لاتین: Tratiox ) به معنی کشش است. این کلمه به ماشین هایی گفته می شود که جهت کشیدن یک بار یا یک وسیله بکار می روند. در واقع تراکتور وسیله ای است که برای تأمین قدرت مورد نیاز جهت کشیدن وسایل و تجهیزات مورد استفاده قرار می گیرد.
پیدایش ماشین های کشش ( تراکتورها ) به شکل امروزی در حدود ۱۵۰ سال قبل آغاز شد. نمونه های اولیه تراکتورها در واقع گاوآهن هایی بودند که به موتور بخار مجهز شده بودند. بعدها نمونهٔ امروزی تراکتورها که با موتور بخار کار می کردند به وجود آمدند. این موتور بخار برای آنکه کار کند به مقادیر زیادی آب یا زغال سنگ نیاز داشت؛ بنابراین این تراکتورهای اولیه بسیار بزرگ بودند و نیاز به مراقبت و نگهداری زیادی داشتند به طوری که گاهی برای به حرکت درآوردن و استفاده از یک تراکتور موتور بخاری به ۱۵ نفر کارگر نیاز بود. این مدل های اولیه تراکتور دارای چرخهای بسیار بزرگ فلزی بودند که می توانستند وزن بسیار زیاد تراکتور را تحمل نمایند. البته فلزی بودن چرخهای تراکتور باعث کاهش سرعت ماشین می شد. با این حال این تراکتورها تا اوایل قرن ۲۰ میلادی متداول و مرسوم بودند.
در سال ۱۸۹۲ جان فرولیخ John Froelich اولین تراکتور مجهز به موتور بنزینی را تولید کرد. موتور این تراکتور یک موتور تک سیلندر بود که با بنزین کار می کرد و قدرت تولید شده در این موتور توسط گیربکس ساخته شده بوسیلهٔ خود او به چرخ ها منتقل می شد. دستاوردهای فرولیخ مورد استقبال واقع نشد و تجارت او در سال ۱۸۹۵ با افول مواجه شد.
پس از شکست فرولیخ، چارلز هارت Charles W. Hart و چارلز پار Charles H. Parr موتور ۲ سیلندر بنزینی را بهبود بخشیده و تجارت خود را در چارلز سیتی پایه ریزی کردند. در سال ۱۹۰۳، کارخانهٔ این دو موفق به ساخت ۱۵ دستگاه تراکتور گردید. این تراکتورها ۶۳۵۰ کیلوگرم وزن داشتند و موتور ۲ سیلندر این تراکتورها در بهترین حالت ۴۸ اسب بخار قدرت تولید می کرد.

تراکتور (tractor)
وسیلۀ موتوری قدرتمندی با چرخ های بزرگ در عقب یا با چرخ و زنجیر، برای کشیدن ماشین آلات کشاورزی و جابجا کردن بار. موتور آن معمولاً دیزل و مجهز به محور انتقال نیروست و می تواند ماشین های دیگر را به کار اندازد. همچنین، مجهز به بازوهای هیدرولیکی برای بالا و پایین بردن تجهیزات است. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۸، متوسط وزن تراکتورها در کشورهای توسعه یافته سه برابر شد که نتیجۀ آن کاهش میزان محصولات کشاورزی بود، زیرا فشرده شدن خاک از حاصل خیزی آن می کاهد. در ۱۹۹۸، پژوهشگران ژاپنی تراکتوری ابداع کردند که بدون نیاز به راننده زمین را شخم می زند، بذرپاشی می کند، و کود می دهد. این ماشین با ماهواره های جهانی هدایت می شود و میزان خطای آن کمتر از ده سانتی متر است. در حوزۀ نظامی، نوعی تراکتور جنگی ساخته شده است که معمولاً دو راننده، یکی در جلو و دیگری در عقب، دارد که در هر حرکت دو تُن خاک برداری می کند. این تراکتور در یازده دقیقه محلی برای پنهان کردن یک تانک چیفتین ایجاد می کند. این تراکتور همچنین قادر است از رودخانه بگذرد، در محل هایی با تشعشعات هسته ای عمل کند، و میدان های مین را نیز پاک سازی کند.