[ویکی فقه] «شمس الدین مظفر یوسف بن نور الدین منصور عمر بن علی بن رسول ترکمانی غسانی یمنی» دومین پادشاه از خاندان رسولی در یمن است.
وی در سال ۶۱۹ ق (۱۲۲۲ م) در مکه دیده به جهان گشود و پس از کشته شدن پدرش ملک منصور در سال ۶۴۷ ق، در صنعا به حکومت رسید و در حکومت داری بسیار با سیاست عمل می کرد، به گونه ای که او را به معاویه تشبیه می کردند. نقل است که پس از حمله سپاهیان مغول به فرماندهی هلاکوخان، سالیان درازی از بغداد که مرکز حکومت اسلامی بود پرده ای برای خانه کعبه ، که هر سال به مکه فرستاده می شد، ارسال نشد تا این که در سال ۶۵۹ ق وی پرده داخلی و خارجی کعبه را به مکه ارسال نمود و پرده داخلی تا سال ۷۶۱ ق باقی ماند. وی سنگ کاری بخشی از داخل کعبه را نیز تجدید نمود و بر روی یکی از ستون های آن این گونه نوشت: «امر بتجدید رخام هذا البیت المعظم العبد الفقیر الی رحمة ربه و انعمه یوسف بن عمر بن علی بن رسول اللهم ایده بعزیز نصرک واغفر له ذنوبه برحمتک یا کریم یا غفار بتاریخ سنته ثمانین و تسمائه». این عبارت هنوز نیز بر یکی از ستون های کعبه نقش بسته است. وی علاوه بر مملکت داری و مشغولیت به کارهای نظامی و سیاسی، پادشاهی دانش دوست و دانشمند نیز بود و بارگاه او محل بحث علماء بود. ابوعبدالله تیمی (متوفی ۶۷۷ ق) که از منجمان بزرگ روزگار بود، کتاب « معارج الفکر الوهیج فی حل مشکلات الزیج » را برای خزانه حکومتی او به نگارش درآورد. پسرش عمر بن یوسف که سومین پادشاه خاندان رسولی بود نیز از دانش بهره مند بود و کتاب هایی در حوزه طب و دامپزشکی با نام « المعتمد فی مفردات الطب » و « المغنی فی البیطرة » از او نقل شده است.
وی در سال ۶۱۹ ق (۱۲۲۲ م) در مکه دیده به جهان گشود و پس از کشته شدن پدرش ملک منصور در سال ۶۴۷ ق، در صنعا به حکومت رسید و در حکومت داری بسیار با سیاست عمل می کرد، به گونه ای که او را به معاویه تشبیه می کردند. نقل است که پس از حمله سپاهیان مغول به فرماندهی هلاکوخان، سالیان درازی از بغداد که مرکز حکومت اسلامی بود پرده ای برای خانه کعبه ، که هر سال به مکه فرستاده می شد، ارسال نشد تا این که در سال ۶۵۹ ق وی پرده داخلی و خارجی کعبه را به مکه ارسال نمود و پرده داخلی تا سال ۷۶۱ ق باقی ماند. وی سنگ کاری بخشی از داخل کعبه را نیز تجدید نمود و بر روی یکی از ستون های آن این گونه نوشت: «امر بتجدید رخام هذا البیت المعظم العبد الفقیر الی رحمة ربه و انعمه یوسف بن عمر بن علی بن رسول اللهم ایده بعزیز نصرک واغفر له ذنوبه برحمتک یا کریم یا غفار بتاریخ سنته ثمانین و تسمائه». این عبارت هنوز نیز بر یکی از ستون های کعبه نقش بسته است. وی علاوه بر مملکت داری و مشغولیت به کارهای نظامی و سیاسی، پادشاهی دانش دوست و دانشمند نیز بود و بارگاه او محل بحث علماء بود. ابوعبدالله تیمی (متوفی ۶۷۷ ق) که از منجمان بزرگ روزگار بود، کتاب « معارج الفکر الوهیج فی حل مشکلات الزیج » را برای خزانه حکومتی او به نگارش درآورد. پسرش عمر بن یوسف که سومین پادشاه خاندان رسولی بود نیز از دانش بهره مند بود و کتاب هایی در حوزه طب و دامپزشکی با نام « المعتمد فی مفردات الطب » و « المغنی فی البیطرة » از او نقل شده است.