تشیع در ایران

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] از دلایل عمده نفوذ تشیع در ایران، ورود سادات علوی به این منطقه است. این افراد، عمدتا شیعه بوده اند، که دلیل ورود آنها به ایران را می توان به امنیت، رفاه، جذب نیرو برای قیام و غیره بیان کرد.
از دلایل عمده نفوذ تشیع در ایران، ورود سادات علوی به این منطقه است. این افراد، عمدتا شیعه بوده اند، گرچه به طور بسیار نادر، افرادی که حتی ناصبی بوده اند، یافت می شده اند. طبعا سادات فراوانی بر مذهب اهل سنت بوده اند. عبدالجلیل قزوینی رازی در کتاب نقض نوشته است: و علوی اصلی، الا امامتی و شیعی نبود و نتواند بود و اگرنه باری زیدی. دانسته است که شیعیان آنها نیز همگی بر مذهب اثنی عشری نبوده، بلکه بسیاری از آنها شیعه زیدی بوده اند. تمامی کسانی از سادات که در قیامهای ضد عباسی شرکت داشته اند، شیعه زیدی بوده اند. این به دلیل این بود که آنها به تقیه اعتقادی نداشته و قیام به سیف از ویژگیهای امام زیدی شمرده می شده است. به هر روی سادات زیدی و امامی، همگی در ایران فضایی شیعی ایجاد کرده اند.
بررسی ورود سادات به ایران
دلیل ورود آنها به ایران را در چند نکته می توان بیان کرد:
← امنیت
نگرش اولیاء الله آملی به تاریخ، نگرشی از روی عبرت است. وی در جای جای کتابش این نگرش را نشان می دهد. از جمله در جایی که درباره آوارگی سادات سخن به میان آورده، تحلیل جالبی دارد که نقل آن سودمند است: با وجود آن همه استیلا که بنی امیه و بنی العباس را بود، امروز در همه جهان صد تن اموی و عباسی مشهورالنسب نیابند و این دو خاندان به شومی ظلم چنان منقطع شد که از ایشان اثری نماند کان لم یغنوا بالامس. و بنوعلی و بنوفاطمه، با وجود آن که مدت دویست سال یا بیشتر، ایشان را می کشتند و ملوک ظلمه در پی استیصال ایشان بوده اند. امروز بحمدالله، در روی زمین از مشرق تا مغرب، هیچ بقعه ای و مقامی نیست الا در آنجا چند تن از مشاهیر سادات موجود نیستند (کذا)، بلکه به عدد در هر اطراف عالم چون مور و ملخ هر یکی می جوشند و آنها را شهید کرده اند، ضریح هر یکی از ایشان مقبل شفاه و مسقط جباه سلاطین عالم است.(همین مطالب را ظهیرالدین مرعشی به نقل از اولیاء الله آورده است.) در اینجا دو کار آماری مختصر درباره محل مهاجرت سادات در شهرهای ایران داریم. یکی با استفاده از کتاب منتقله الطالبیه است که در اصل درباره محلهای مهاجرت سادات نگاشته شده و دیگری بر اساس الفهرست منتجب الدین که فهرست علمای شیعه را در قرن پنجم و ششم بدست داده است.کتاب مزبور در قرن پنجم هجری نگارش یافته است. طبعا نتایجی که از آن بدست می آید تا حوالی همین قرن است. مؤلف بر آن بوده تا محل مهاجرت سادات را در شهرها نشان دهد. وی نام شهرها را به ترتیب الفبایی یاد کرده و سپس ساداتی را که در ان شهرت اقامت کرده اند یاد کرده است. در اینجا ما فهرست اسامی شهرها را با تعداد سادات علوی ساکن آنها مشخص می کنیم.
← فهرست اسامی شهرها به تعداد سادات
...

پیشنهاد کاربران

بپرس