تشیع علوی و تشیع صفوی

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] تشیع علوی و تشیع صفوی (کتاب). کتاب تشیع علوی و تشیع صفوی حاصل سخنرانی های علی شریعتی در حسینیه ارشاد در رمضان سال ۱۳۵۰ شمسی است. این کتاب در سال ۱۳۵۱ شمسی برای اولین بار به چاپ رسید.شریعتی در این کتاب نگاهی منظومه ای داشته و قرائتی انقلابی از تاریخ شیعه ارائه داد او تاریخ شیعه را به دو دوره علوی(انقلابی) و صفوی(مصلحت گرا) تقسیم می کند و ویژگی های هر یک را می شمارد اصطلاح شیعه علوی و صفوی بعد از این کتاب در جدالهای سیاسی ایران مورد استفاده قرار گرفت. شریعتی در این کتاب از برخی علما انتقاد کرد که واکنش برخی از روحانیون را برانگیخت.
علی شریعتی مزینانی فرزند محمد تقی در ۲ آذر ۱۳۱۲ شمسی در روستای کاهک سبزوار به دنیا آمد و در ۲۹ خرداد ۱۳۵۶ شمسی در سن چهل و چهار سالگی به طرز مشکوکی در ساوت همپتون انگلستان درگذشت و در مکانی در نزدیک حرم حضرت زینب(س) در دمشق سوریه به خاک سپرده شد. عمدۀ شهرت وی به خاطر فعالیت های مبارزاتی او در مقابل سلطنت پهلوی و در جریان انقلاب اسلامی ایران است. بیش از اینکه او را یک پژوهشگر دینی بدانند او را به عنوان یک ادیب جامعه شناس، تاریخ دان و نویسنده می شناسند. بعد از انقلاب اسلامی یادبودهای متعددی برای وی برگزار شده و درباره افکارش آرای متفاوت و متضادی وجود دارد.
شریعتی، در این اثر مفاهوم متعددی ساخته است. او با استفاده از منابع سنتی فرهنگ ایرانی و اسلامی و با نگاه به مباحث نظری علوم اجتماعی در زمانه اش، منظومه ای از مفاهیم را برای توصیف و تحلیل واقعیت اجتماعی ایجاد می کند. این منظومه، از دو دسته مفاهیم ساخته شده است: دسته نخست، مفاهیمی که او خود می آفریند و از دو منبعی که اشاره شد، خلق می کند. دسته ی دوم، مفاهیمی است که شریعتی به بازسازی و عادت زدایی آن ها دست می زند؛ مفاهیمی که از پیش در فرهنگی ایرانی، شیعی و اسلامی موجود و مطرح بوده اند اما شریعتی تعریفی متفاوت از آن ها ارائه می دهد.

پیشنهاد کاربران

بپرس