زمانی که دو یا بیش از دو پروتئین در نتیجه نیروهای الکترواستاتیک یا رویدادهای شیمیایی در تماس فیزیکی با یکدیگر قرار می گیرند، برهم کنش پروتئین–پروتئین یا تعامل پروتئین–پروتئین رخ می دهد. این گونه تعاملات غالباً عملکردهای زیستی را رقم می زنند. بسیاری از فرایندهای مولکولی مهم در سلول مانند تکثیر DNA و حتی سوخت و ساز خود پروتئین ها توسط کمپلکس های بزرگ مولکولی انجام می شوند که این کمپلکسها از تعداد زیادی پروتئین های سازمان دهی شده که در تعامل با یکدیگر هستند ساخته شده اند. ناگفته پیداست که اغتشاش در شبکه اندرکنش پروتئین ها می تواند منشأ اختلال ها زیستی و بیماری های مختلف نظیر آلزایمر و سرطان باشد.
فعل و انفعالات پروتئینها از دیدگاه زیست شیمی، شیمی کوانتوم، دینامیک مولکولی و انتقال پیامها مورد مطالعه قرار گرفته اند. با استفاده از مجموع این داده ها می توان شبکه های اندرکنش پروتئین ها را ایجاد و خصوصیات آن ها را از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار داد[ ۱]
در واقع، تعامل بین پروتئین ها در هستهٔ تمام دستگاه میان اتمی هر سلول موجود زنده وجود دارد. این تعاملات اخیراً در فناوری نانو زیست مورد مطالعه قرار گرفته است.
تعاملات بین پروتئین ها برای اکثر عملکردهای زیست شناختی مهم هستند. به عنوان مثال، سیگنال های سطح خارجی یک سلول توسط تعامل پروتئینی بین مولکولهای سیگنالی به داخل سلول هدایت می شوند.
این فرایندرا انتقال سیگنال می نامند که نقش اساسی در بسیاری از فرایندهای بیولوژیکی و در بسیاری از بیمارها ( به عنوان مثال سرطان ) بازی می کند. پروتئین ها ممکن است برای مدت طولانی به شکل بخشی از یک کمپلکس پروتئینی در تعامل باشند. یک پروتئین ممکن است در حال حمل یکی دیگر از پروتئین هاباشد. ( برای مثال، از سیتوپلاسم به هسته یا بالعکسبه وسیله ایمپورتین منافذ هسته ای ) ، یا به طور خلاصه یک پروتئین ممکن است با یک پروتئین دیگر تعامل داشته باشد فقط برای اینکه آن را تغییر دهد ( برای مثال، پروتئین کیناز یک فسفات را به پروتئین هدف اضافه می کند ) .
این تغییر خود به خودی پروتئین می تواند تعامل پروتئینها را تغییر دهد. برای مثال، برخی از پروتئین ها با دومین SH۲ فقط زمانی به پروتئین های دیگرمتصل می شوند که در آن ها اسید آمینه تیروزین فسفریله شده باشد یا اینکه اسید آمینه لایزین در برومودومین استیله شده باشد. در نتیجه، تعامل پروتئین - پروتئین برای هر فرایندی در سلول زنده از اهمیت مهمی برخوردار هستند. اطلاعات در مورد این تعاملات درک ما را از بیماری ها بهبود می بخشند و و می توانند پایه و اساس روش های جدید درمانی را فراهم کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففعل و انفعالات پروتئینها از دیدگاه زیست شیمی، شیمی کوانتوم، دینامیک مولکولی و انتقال پیامها مورد مطالعه قرار گرفته اند. با استفاده از مجموع این داده ها می توان شبکه های اندرکنش پروتئین ها را ایجاد و خصوصیات آن ها را از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار داد[ ۱]
در واقع، تعامل بین پروتئین ها در هستهٔ تمام دستگاه میان اتمی هر سلول موجود زنده وجود دارد. این تعاملات اخیراً در فناوری نانو زیست مورد مطالعه قرار گرفته است.
تعاملات بین پروتئین ها برای اکثر عملکردهای زیست شناختی مهم هستند. به عنوان مثال، سیگنال های سطح خارجی یک سلول توسط تعامل پروتئینی بین مولکولهای سیگنالی به داخل سلول هدایت می شوند.
این فرایندرا انتقال سیگنال می نامند که نقش اساسی در بسیاری از فرایندهای بیولوژیکی و در بسیاری از بیمارها ( به عنوان مثال سرطان ) بازی می کند. پروتئین ها ممکن است برای مدت طولانی به شکل بخشی از یک کمپلکس پروتئینی در تعامل باشند. یک پروتئین ممکن است در حال حمل یکی دیگر از پروتئین هاباشد. ( برای مثال، از سیتوپلاسم به هسته یا بالعکسبه وسیله ایمپورتین منافذ هسته ای ) ، یا به طور خلاصه یک پروتئین ممکن است با یک پروتئین دیگر تعامل داشته باشد فقط برای اینکه آن را تغییر دهد ( برای مثال، پروتئین کیناز یک فسفات را به پروتئین هدف اضافه می کند ) .
این تغییر خود به خودی پروتئین می تواند تعامل پروتئینها را تغییر دهد. برای مثال، برخی از پروتئین ها با دومین SH۲ فقط زمانی به پروتئین های دیگرمتصل می شوند که در آن ها اسید آمینه تیروزین فسفریله شده باشد یا اینکه اسید آمینه لایزین در برومودومین استیله شده باشد. در نتیجه، تعامل پروتئین - پروتئین برای هر فرایندی در سلول زنده از اهمیت مهمی برخوردار هستند. اطلاعات در مورد این تعاملات درک ما را از بیماری ها بهبود می بخشند و و می توانند پایه و اساس روش های جدید درمانی را فراهم کنند.
wiki: تعامل پروتئین پروتئین