تعمید

[ویکی فقه] غسل تعمید، آیینی است که به عنوان دروازه ورود به دین مسیحیت شناخته می شود. و از ارکان ضروری این دین است. که تمامی مسیحیان می بایست در زمان کودکی غسل تعمید را انجام دهند.
غسل تعمید، آیینی است که به عنوان دروازه ورود به دین مسیحیت شناخته می شود. تقریبا تمام فرقه های مسیحیت، از غسل تعمید به عنوان یکی از ارکان ضروری این دین، یاد کرده اند. تمامی مسیحیان می بایست در زمان کودکی (و در برخی کلیساها پس از رسیدن به سن تمییز (کلیساهای باپتیست، تعمید کودکان کمتر از هفت سال را صحیح نمی دانند.)
مولند، اینار، جهان مسیحیت، ترجمه محمد باقر انصاری و مسیح مهاجری، انتشارات امیر کبیر، ۱۳۸۱ه ش، چاپ دوم، ص۳۹۶-۳۹۷.
کلیساهای کاتولیک و ارتدوکس، تعمید را یکی از شعایر هفتگانه (شعایر، اعمالی است که انجام آنها در نجات و تقدیس انسان، مؤثر است.)
کتاب مقدس، متی، باب۲۸، ص۵۷-۱۰۲.
مسیحیان با استناد به انجیل ها معتقدند که حضرت مسیح در رود اردن توسط "یحیی تعمید دهنده"، غسل تعمید یافته است.
کتاب مقدس، متی، باب۳، ص۱۳.
...

تَعمید (baptism)
از آیین های مقدس مسیحیان، مراسم غوطه ور کردن در آب، یا ریختن یا پاشیدن آب بر بدن، به نشانۀ پذیرش در دین، به ویژه نشانه و شرط درآمدن به مسیحیت. این آیین ریشه در پیش از مسیحیت دارد. تعمید کودک مسیحی، همچون خوشامدی است که به او برای ورودش به جامعۀ اهل کلیسا گفته می شود. حامیان یا والدین تعمیدی کودک از جانب او عهد می بندند و او بعدها در آیین تسجیل عهد را تجدید می کند. در برخی از مذاهب مسیحی، فقط مؤمنانیرا غسل تعمید می دهند که به بزرگسالی رسیده باشند تا معنی آن درک شود. تعمید از ساکرامنت (آیین)های هفت گانه مسیحی است. آیین «اَمریت سَنسکَر» سیک ها را نیز گاهی تعمید می نامند. تعمید از آغاز در مسیحیت آیینی همگانی بود و با فرو بردن شخص بزرگسال در آب اجرا می شد. تعمید کودک از قرن ۲م آغاز شد، ولی در قرن ۶م عمومیت یافت. برخی از مسیحیان معتقدند که غسل تعمید، کودک را از گناهکاری ذاتی پاک می کند. تعمید با پاشیدن یا ریختن آب بر بدن در آیین نامگذاری کودک، امروزه در میان بسیاری از مسیحیان رایج است. در کلیسای ارتدوکس شرق شخص را در آب فرو می برند، و در هر دو کلیسای ارتدوکس شرق و کاتولیک رومی علامت صلیبی با روغن بر روی پیشانی کودک رسم می کنند. در بعضی از مذاهب پروتستان، ازجمله باپتیست و کلیسای متحد اصلاح شده، فقط بزرگسالان را تعمید می دهند؛ شخص را کاملاً در آب فرو می برند و مراسم معمولاً در تعمیدگاه اجرا می شود. آن ها تعمید را عهدی شخصی با کلیسا می دانند و لذا تعمید کودک از نظر آن ها بی معنی است. پیش از تعمید، اصول عقاید مسیحیت برای تعمید یابنده توضیح داده می شود. تعمید ساکرامنت دوم، نشانۀ مشهود آغاز یک زندگی جدید، و آیین پاگشایی به کلیساست. آبی که استفاده می شود، نماد و نشانۀ پاک شدن از گناه، پایان زندگی پیشین، و آغاز زندگی دیگری با خداوند است. عیسی مسیح به نشانۀ قبول روحانی مشیت خداوند در حق خودش تعمید یافت. او به حواریانش تعلیم داد که همۀ امت ها را «به اسم اَب و ابن و روح القدس تعمید دهید». (متّی، ۲۸: ۱۹ـ۲۰).