تقطیر جزء به جزء

تقطیر جزء به جزء روشی برای جداسازی بخش های سازندهٔ یک مخلوط یا شکستن یک ترکیب شیمیایی از راه حرارت دادن و بالا بردن دمای محلول می باشد. در این روش دمای محلول با آرامی افزایش داده می شود و اجزای تشکیل دهنده محلول به ترتیب دمای جوش خود به صورت بخار از محلول مایع جدا می شوند؛ این روش برای حالتهایی که اجزا تشکیل دهنده دارای اختلاف دمای جوش کمتر از 25 درجه سانتیگراد هستند به کار برده می شود. اگر تفاوت نقطهٔ جوش اجزای سازندهٔ مخلوط بیشتر از ۲۵ °C باشد، تقطیر ساده کافی خواهد بود.
برای تقطیر جزء به جزء، ظرف های شیشه ای آزمایشگاه، برج تقطیر و ابزارهای پرکاربردی مانند چراغ بونزن، بالن ته گرد و مبرد کافی خواهد بود.
• منبع گرما مانند صفحه های داغ همراه با یک همزن مغناطیسی.
• فلاسک تقطیر، بیشتر یک شیشهٔ گرد در پایین مجموعه
• برج تقطیر
• دماسنج
• مبرد مانند مبرد گراهام، مبرد آلیهن ( Allihn ) و مبرد Liebig

تَقطیرِ جزءبه جزء (fractionation)
(یا: جزءبه جزء کردن) فرایند جداسازی مخلوط های پیچیده ای مانند نفت، به اجزای آن. معمولاً از طریق گرم کردن، جوشاندن، و متراکم کردن مکرر صورت می گیرد (← تقطیر). در آزمایشگاه، این فرایند را با استفاده از ستون تقطیر صورت می دهند. تقطیر جزءبه جزء روش مناسبی برای جداسازی اجزای تشکیل دهندۀ نفت خام است.