تقی الدین فارسی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تقی الدین فارسی، ابوالخیر محمد بن محمد، ریاضیدان ، منجم ، پزشک ، ادیب و شاعر ایرانی قرن دهم و صاحب آثاری در علوم مختلف می باشد.
نام او را محمدتقی نیز آورده اند، اما در منابع بسیاری نامش تقی الدین ابوالخیرمحمد ذکر شده است. از تاریخ دقیق تولد وی اطلاعی در دست نیست. مدتی در شیراز زیست، ازینرو او را فارسی شیرازی و طبیب شیرازی و تقی الدین شیرازی نیز نامیده اند. بنا به اشارات خود وی در آثارش، نجوم را نزد غیاث الدین منصور دشتکی (متوفی ۹۴۸) و حکمت را نزد میرصدرالدین محمد دشتکی (متوفی ۹۰۳)، پدر غیاث الدین منصور، آموخت.
تاریخ وفات تقی الدین فارسی
تنها تاریخ ذکر شده برای فوت تقی الدین ۹۴۸ است . اما باتوجه به این که کتاب اسامی العلوم را پس از ۹۵۷ نوشته است، این تاریخ درست نیست.
مذهب تقی الددین فارسی
وی در بسیاری از آثار خود، از ائمه اطهار علیهم السلام با احترام و عنایتی خاص یاد کرده است و فهرست نویسان کتب شیعیان، او را شیعه دانسته اند.
تعداد آثار تقی الدین فارسی و مهمترین ویژگی تألیفات او
...

دانشنامه آزاد فارسی

تقی الدّین فارسی (ز قرن ۱۰ق)
اخترشناس، پزشک، ریاضی دان و شاعرِ مسلمان. در شعر «فهمی» تخلص می کرد. تعداد رساله های تألیفی او از ۲۲ عنوان متجاوز است. نکتۀ مهم در آثار تقی الدین خلاصه هایی است که او از آثار خود تهیه کرده است. ازجمله، رسالۀ عربی خود با نام اسامی العلوم و اصطلاحات در اخلاق را با عنوان طلیعة العلوم خلاصه کرده و از این خلاصه نیز خلاصه ای با نام التقاط طلیعة العلوم تهیه کرده است. از دیگر آثار اوست: حل التقویم؛ انیس الاطباء.

پیشنهاد کاربران

بپرس