[ویکی فقه] تلاوت قرآن. تلاوت، یک اصطلاح قرآنی است که به خواندن قرآن و اندیشیدن در معانی آن تِلاوت گفته می شود.
تلاوت از ریشه «ت ل و» در لغت به معنای متابعت است. مُتابعت گاهی جسمانی و گاهی با پیروی از مواعظ و حکمت ها و گاهی با قرائت و تدبّر در معناست؛ مانند «اِنَّ الَّذینَ یَتلونَ کِتبَ اللّهِ واَقاموا الصَّلوةَ واَنفَقوا مِمّا رَزَقنهُم سِرًّا وعَلانِیَةً یَرجونَ تِجرَةً لَن تَبور». البته در دو صورت اول مصدرش «تُلُوّ» و «تُلْو» و در صورت سوم «تلاوة» است. راغب برای متابعت جسمانی نمونه ای قرآنی نیاورده است؛ ولی برخی آیه «و الشَّمسِ وضُحها • والقَمَرِ اِذا تَلها» را از این دست دانسته اند.
معانی دیگر تلاوت
برخی، معانی دیگری چون نازل کردن و بازگو کردن برای تلاوت ذکر کرده اند. برخی نیز تلاوت در آیه «واتَّبَعوا ما تَتلوا الشَّیطینُ عَلی مُلکِ سُلَیمنَ» را به معنای دروغ بستن دانسته و معتقدند اگر فعل «تلا» با «عَلی» متعدی شود به این معناست. فخر رازی معنای تلاوت در آیه را خبر دادن می داند و معتقد است اگر خبر دهنده دروغ بگوید، گفته می شود:«تلا علی فلان» و زمانی که راست بگوید گفته می شود:«تلا عن فلان» ، به هر روی تلاوت در اصطلاح عبارت است از خواندن قرآن با ترتیل و آرامش همراه با طنین ویژه ای که ناشی از بزرگداشت و خشوع تلاوت کننده در برابر آن باشد.
تعریف لغوی تلاوت
«تلاوت قرآن»، «متابعت از قرآن در قرائت و دنبال کردن معانی و پیروی در عمل» می باشد.
ریشه تلاوت
...
تلاوت از ریشه «ت ل و» در لغت به معنای متابعت است. مُتابعت گاهی جسمانی و گاهی با پیروی از مواعظ و حکمت ها و گاهی با قرائت و تدبّر در معناست؛ مانند «اِنَّ الَّذینَ یَتلونَ کِتبَ اللّهِ واَقاموا الصَّلوةَ واَنفَقوا مِمّا رَزَقنهُم سِرًّا وعَلانِیَةً یَرجونَ تِجرَةً لَن تَبور». البته در دو صورت اول مصدرش «تُلُوّ» و «تُلْو» و در صورت سوم «تلاوة» است. راغب برای متابعت جسمانی نمونه ای قرآنی نیاورده است؛ ولی برخی آیه «و الشَّمسِ وضُحها • والقَمَرِ اِذا تَلها» را از این دست دانسته اند.
معانی دیگر تلاوت
برخی، معانی دیگری چون نازل کردن و بازگو کردن برای تلاوت ذکر کرده اند. برخی نیز تلاوت در آیه «واتَّبَعوا ما تَتلوا الشَّیطینُ عَلی مُلکِ سُلَیمنَ» را به معنای دروغ بستن دانسته و معتقدند اگر فعل «تلا» با «عَلی» متعدی شود به این معناست. فخر رازی معنای تلاوت در آیه را خبر دادن می داند و معتقد است اگر خبر دهنده دروغ بگوید، گفته می شود:«تلا علی فلان» و زمانی که راست بگوید گفته می شود:«تلا عن فلان» ، به هر روی تلاوت در اصطلاح عبارت است از خواندن قرآن با ترتیل و آرامش همراه با طنین ویژه ای که ناشی از بزرگداشت و خشوع تلاوت کننده در برابر آن باشد.
تعریف لغوی تلاوت
«تلاوت قرآن»، «متابعت از قرآن در قرائت و دنبال کردن معانی و پیروی در عمل» می باشد.
ریشه تلاوت
...
wikifeqh: تلاوت_قرآن_کریم
[ویکی اهل البیت] تلاوت قرآن. تلاوت در اصل لغت به معنای تبعیت و از پی رفتن است.
راغب گفته: خواندن آیات خدا و تدبر در آن را، از آن جهت تلاوت گویند که متابعت از آن هاست، شخص قارء گویا در پی کلمات و معانی می رود.
«إِنَّ الَّذینَ یَتْلُونَ کِتابَ اللَّهِ وَ أَقامُواالصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ»؛ در حقیقت، کسانی که کتاب خدا را می خوانند و نماز برپا می دارند و از آنچه بدیشان روزی داده ایم، نهان و آشکارا انفاق می کنند، امید به تجارتی بسته اند که هرگز زوال نمی پذیرد.
«إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنی مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضی وَ آخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ یُقاتِلُونَ فی سَبیلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنْهُ...»؛ خدا به حال تو آگاه است که تو و جمعی هم از آنان که با تواند (اغلب) نزدیک دو ثلث یا نصف یا (لااقل) ثلث شب را همیشه به طاعت و نماز می پردازید، و خدا (گردش) شب و روز را مقدر می کند، خدا می داند که شما هرگز تمام ساعات شب را (به عبادت) ضبط نخواهید کرد. لذا از شما (اوقات خواب و کارهای دیگر را) درگذشت. تا هر چه (از شب را بی مشقت و) آسان است به تلاوت قرآن پردازید. خدا بر احوال شما آگاه است که برخی مریض و ناتوانند و برخی به سفر از کرم خدا روزی می طلبند و برخی در راه خدا به جنگ و جهاد مشغولند، پس در هر حال آنچه میسر و آسان باشد به قرائت قرآن پردازید».
مستفاد از نقل قمی از امام باقر علیه السلام و بیان مفسرین در این مقام آنست که چون خداوند پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله را در اول این سوره، مأمور به قیام در پاره ای از شب برای عبادت و قرائت قرآن فرمود. آن حضرت به اصحاب بشارت داد؛ به ثواب آن و جمعی از باب تأسی یا تصور تعمیم، حکم مقید به قیام در شب شدند و امر بر آن ها مشکل شد.
چون وسیله درستی برای تعیین وقت و بدست آوردن نصف و ثلث نداشتند و بسا می شد که تا صبح بیدار می ماندند. برای آن که وقت از آن ها فوت نشود، لذا خداوند در این آیه شریفه ترک تهجد را ترخیص فرمود. برای آن ها به این تقریب که خطاب به پیغمبر خود فرموده؛ می فرماید: همانا پروردگار تو می داند که تو کمتر از دو ثلث شب و نصف شب و ثلث از شب برمی خیزی برای عبادت و جمعی از کسانی که به تو ایمان آورده اند هم به این عمل مداومت دارند و خداوندی که شبانه روز را مقدر و ساعات آن را مقرر فرموده می داند که شما از عهده تعیین و ضبط ساعات و بدست آوردن اوقات آن کاملا برنمی آئید؛ پس رجوع فرمود بر شما به مهر و محبت و برداشتن این حکم را از شما به رفع الزام به آن و تبعاتش و بیان ترخیص در ترکش، حال اگر می خواهید به خدا نزدیک شوید و به پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم تأسی نمائید هر قدر برای شما میسر است، به قدری که موجب خشوع قلب و صفا ضمیر شود.
چنانچه در مجمع از حضرت امام رضا علیه السلام نقل نموده: قرائت قرآن نمائید، علاوه بر این خدا می داند بعضی از شما مریضید و بعضی مسافر به سفر تجارت و تحصیل علم و بعضی مجاهد در راه خدا پس به حسب حال و مجالتان هر قدر میسور است در شبانه روز قرائت قرآن نمائید.
راغب گفته: خواندن آیات خدا و تدبر در آن را، از آن جهت تلاوت گویند که متابعت از آن هاست، شخص قارء گویا در پی کلمات و معانی می رود.
«إِنَّ الَّذینَ یَتْلُونَ کِتابَ اللَّهِ وَ أَقامُواالصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ»؛ در حقیقت، کسانی که کتاب خدا را می خوانند و نماز برپا می دارند و از آنچه بدیشان روزی داده ایم، نهان و آشکارا انفاق می کنند، امید به تجارتی بسته اند که هرگز زوال نمی پذیرد.
«إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنی مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضی وَ آخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ یُقاتِلُونَ فی سَبیلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنْهُ...»؛ خدا به حال تو آگاه است که تو و جمعی هم از آنان که با تواند (اغلب) نزدیک دو ثلث یا نصف یا (لااقل) ثلث شب را همیشه به طاعت و نماز می پردازید، و خدا (گردش) شب و روز را مقدر می کند، خدا می داند که شما هرگز تمام ساعات شب را (به عبادت) ضبط نخواهید کرد. لذا از شما (اوقات خواب و کارهای دیگر را) درگذشت. تا هر چه (از شب را بی مشقت و) آسان است به تلاوت قرآن پردازید. خدا بر احوال شما آگاه است که برخی مریض و ناتوانند و برخی به سفر از کرم خدا روزی می طلبند و برخی در راه خدا به جنگ و جهاد مشغولند، پس در هر حال آنچه میسر و آسان باشد به قرائت قرآن پردازید».
مستفاد از نقل قمی از امام باقر علیه السلام و بیان مفسرین در این مقام آنست که چون خداوند پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله را در اول این سوره، مأمور به قیام در پاره ای از شب برای عبادت و قرائت قرآن فرمود. آن حضرت به اصحاب بشارت داد؛ به ثواب آن و جمعی از باب تأسی یا تصور تعمیم، حکم مقید به قیام در شب شدند و امر بر آن ها مشکل شد.
چون وسیله درستی برای تعیین وقت و بدست آوردن نصف و ثلث نداشتند و بسا می شد که تا صبح بیدار می ماندند. برای آن که وقت از آن ها فوت نشود، لذا خداوند در این آیه شریفه ترک تهجد را ترخیص فرمود. برای آن ها به این تقریب که خطاب به پیغمبر خود فرموده؛ می فرماید: همانا پروردگار تو می داند که تو کمتر از دو ثلث شب و نصف شب و ثلث از شب برمی خیزی برای عبادت و جمعی از کسانی که به تو ایمان آورده اند هم به این عمل مداومت دارند و خداوندی که شبانه روز را مقدر و ساعات آن را مقرر فرموده می داند که شما از عهده تعیین و ضبط ساعات و بدست آوردن اوقات آن کاملا برنمی آئید؛ پس رجوع فرمود بر شما به مهر و محبت و برداشتن این حکم را از شما به رفع الزام به آن و تبعاتش و بیان ترخیص در ترکش، حال اگر می خواهید به خدا نزدیک شوید و به پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم تأسی نمائید هر قدر برای شما میسر است، به قدری که موجب خشوع قلب و صفا ضمیر شود.
چنانچه در مجمع از حضرت امام رضا علیه السلام نقل نموده: قرائت قرآن نمائید، علاوه بر این خدا می داند بعضی از شما مریضید و بعضی مسافر به سفر تجارت و تحصیل علم و بعضی مجاهد در راه خدا پس به حسب حال و مجالتان هر قدر میسور است در شبانه روز قرائت قرآن نمائید.
wikiahlb: تلاوت_قرآن
[ویکی فقه] تلاوت قرآن (قرآن). یکی از ارزشمندترین کارها در نزد خداوند، تلاوت قرآن است. در این مقاله آیات مرتبط با تلاوت قرآن معرفی می شوند.
توصیه خدا به همسران پیامبر صلی الله علیه وآله، مبنى بر ذکر و یاد آیات تلاوت شده قرآن در خانه هاى خود:واذکُرنَ ما یُتلى فى بُیوتِکُنَّ مِن ءایتِ اللَّهِ والحِکمَةِ انَّ اللَّهَ کانَ لَطیفًا خَبیرا.
احزاب/سوره۳۳، آیه۳۴.
وجوب گوش سپاری به قرآن و رعایت سکوت به هنگام شنیدن آن:واذا قُرِئَ القُرءانُ فاستَمِعوا لَهُ وانصِتوا لَعَلَّکُم تُرحَمون.
اعراف/سوره۷، آیه۲۰۴.
تلاوت قرآن کارى ارزشمند:۱. وما تَکونُ فى شَأنٍ وما تَتلوا مِنهُ مِن قُرءانٍ ولا تَعمَلونَ مِن عَمَلٍ الّا کُنّا عَلَیکُم شُهودًا اذ تُفیضونَ فیهِ وما یَعزُبُ عَن رَبّکَ مِن مِثقالِ ذَرَّةٍ فِى الارضِ ولا فِى السَّماءِ ولا اصغَرَ مِن ذلِکَ ولا اکبَرَ الّا فى کِتبٍ مُبین.
یونس/سوره۱۰، آیه۶۱.
...
توصیه خدا به همسران پیامبر صلی الله علیه وآله، مبنى بر ذکر و یاد آیات تلاوت شده قرآن در خانه هاى خود:واذکُرنَ ما یُتلى فى بُیوتِکُنَّ مِن ءایتِ اللَّهِ والحِکمَةِ انَّ اللَّهَ کانَ لَطیفًا خَبیرا.
احزاب/سوره۳۳، آیه۳۴.
وجوب گوش سپاری به قرآن و رعایت سکوت به هنگام شنیدن آن:واذا قُرِئَ القُرءانُ فاستَمِعوا لَهُ وانصِتوا لَعَلَّکُم تُرحَمون.
اعراف/سوره۷، آیه۲۰۴.
تلاوت قرآن کارى ارزشمند:۱. وما تَکونُ فى شَأنٍ وما تَتلوا مِنهُ مِن قُرءانٍ ولا تَعمَلونَ مِن عَمَلٍ الّا کُنّا عَلَیکُم شُهودًا اذ تُفیضونَ فیهِ وما یَعزُبُ عَن رَبّکَ مِن مِثقالِ ذَرَّةٍ فِى الارضِ ولا فِى السَّماءِ ولا اصغَرَ مِن ذلِکَ ولا اکبَرَ الّا فى کِتبٍ مُبین.
یونس/سوره۱۰، آیه۶۱.
...
wikifeqh: تلاوت_آیات_قرآن