تلمود

لغت نامه دهخدا

تلمود. [ ت َ ] ( اِخ ) ( تعلیم ) کتابی است شامل دو قسمت که یکی را مشنا و دیگری را گمارا گویند. اما لفظ مشنا که بمعنی تکرار می باشد عبارت از مجموع تقالید مختلف یهود است با بعضی از آیات که از کتاب مقدس اقتباس شده. قوم یهود برآنند که این تقالید در کوه سینا بموسی داده شده بعد از آن از هارون و العیازر و یوشع دست بدست به انبیاء بعد و از انبیاء به رؤسا و خلفای کنیسه رسیده تا قرن دوم بعد از مسیح که در آن وقت حاخام یهود تمام آنها را جمع کرده در کتابی ثبت نموده و شخص مذکور در میان قوم یهود به جامع مشنا شهرت یافت. و گمارا که بمعنی تعلیم است عبارت از مجموع تعلیمات و تفاسیری است که بعد از انتهای مشنا در مدارس عالی واقع شد. و تفسیراتی که نوشته شده نیز دو قسم است : یکی را تلمود اورشلیم گویند که حاخامهای طبریه آن را فیمابین قرن سوم و پنجم نوشتند. و دیگری راتلمود بابل گویند که در قرن پنجم نوشته شد. ( از قاموس کتاب مقدس ). مجموعه ای از روایات ربنی مفسر قوانین موسی وآن دو جزء است : یکی «میشنا» مجموعه روایات و احادیث مسند به روات است. و دیگری «جمارا» که شرح «میشنا» است. ( از لاروس ).

فرهنگ فارسی

مجموعه سنتهای ربانی که قوانین و مقررات موسی را شرح و تفسیر میکند . در تلمود دو قسمت مشخص دیده میشود : میشنه که در آن سنن شفاهی را بصورت مجموعه ای در آورده اند و گمارا ( جماره ) که تفسیر آنست .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تلمود ، دومین کتاب مهم دینی و مقدّس یهودیان پس از عهد قدیم می باشد.
این اثرِ مفصّل چند جلدی که طی چندین سده و به دست نسل هایی متعدد از عالمان و محققان دینی یهود (ربّن ها و ربّی ها و احبار) گردآوری و تدوین شده است ، دایرة المعارف گونه ای است دارای اطلاعاتی بسیار متنوع و گستر ده در باره زندگانی ، آداب و رسوم ، اعتقادات دینی و نیز عقاید عامیانه یهود و غیر یهود. تلمود منبعی برای آگاهی از تاریخ ، جغرافیا، پزشکی ، نجوم ، کشاورزی و انواع علوم سرّی و سحرآمیز به شمار می رود. در اصطلاح یهود، از قرن دوم تا اوایل قرن ششم میلادی که کار گردآوری و نگارش تلمود به پایان رسیده ، «دوره تلمودی » خوانده می شود.

هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف تلمود
هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف این اثر، تدوینِ احکام و قوانین دینی و تبیین نحوه اجرای این شرایع بوده و از همان زمان تدوین تا دوره حاضر، تلمود مقوّم ساختار اعتقادی و در بردارنده اصول اخلاقی آنان بوده است

تألیف تلمود به زبانهای مختلف
زبان تلمود، بنا به بخشهای مختلف آن ، عبری قدیم و جدید، آرامی شرقی و غربی ، و در سطوح مختلف زبانی (از محاوره ای تا ادبی ) می باشد. تر جمه های گوناگونی از تلمود به زبانهای اروپایی وجود دارد که استفاده عام را از این اثر ممکن ساخته است .

ریشه واژه تلموذ
...

دانشنامه آزاد فارسی

تَلْمود (Talmud)
(واژه ای آرامی مشتق از عبری به معنی مطالعه و تعلیم) نام دو اثر مهم در ادبیات پساتوراتی یهود؛ تلمود بابِلی و تلمود فلسطینی (یا تلمود بیت المقدس)، مجموعه ای شفاهی از احکام و روایات کهن یهود به ضمیمۀ تفاسیر خاخام ها، در مقابل شریعت مکتوب. تلمود بابلی در پایان قرن ۵م مدون شده است و در یهودیت جدیدتر منبع معتبرتری به شمار می رود. هر دو تلمود به مخلوطی از زبان های عبری و آرامی نوشته شده اند. تلمود مشتمل بر دو بخش اصلی است؛ میشنا (شریعت شفاهی) که متن اصلی تلمود است، و گمارا (تکمله) اثری تکمیلی به صورت تفسیر بر میشناست که گروهی از خاخام ها آن را در حدود ۲۰۰م نگاشته اند. مطالب تلمودها به طور کلی به دو بخش هَلاخا و هَگادا (یا اَگادا) تقسیم می شوند که اولی شامل احکام شرعی و عبادی است و دومی به احکام اخلاقی و مسائل کلامی و فرهنگ عامۀ یهود نظر دارد.

مترادف ها

talmud (اسم)
تلمود، مجموعه قوانین شرعی و عرفی یهود

پیشنهاد کاربران

تلمود تفسیر توراته یعنی ایات نامفهوم رو اشکار توضیح داده نه اینکه کتابی جدا باشه
بنام خدا،
با سلام ، تعالیم شفاهی قوم یهود تلمود نامیده میشود. با تشکر
تلمود ، دومین کتاب مهم دینی و مقدّس یهودیان پس از عهد قدیم .
مرور کلی . این اثرِ مفصّل چند جلدی که طی چندین سده و به دست نسلهایی متعدد از عالمان و محققان دینی یهود ( ربّن ها و ربّی ها و احبار ) گردآوری و تدوین شده است ، دایرة المعارف گونه ای است دارای اطلاعاتی بسیار متنوع و گسترده در بارة زندگانی ، آداب و رسوم ، اعتقادات دینی و نیز عقاید عامیانة یهود و غیر یهود. تلمود منبعی برای آگاهی از تاریخ ، جغرافیا، پزشکی ، نجوم ، کشاورزی و انواع علوم سرّی و سحرآمیز به شمار می رود. در اصطلاح یهود، از قرن دوم تا اوایل قرن ششم میلادی که کار گردآوری و نگارش تلمود به پایان رسیده ، «دورة تلمودی » خوانده می شود. هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف این اثر، تدوینِ احکام و قوانین دینی و تبیین نحوة اجرای این شرایع بوده و از همان زمان تدوین تا دورة حاضر، تلمود مقوّم ساختار اعتقادی و در بردارندة اصول اخلاقی آنان بوده است ( رجوع کنید به " تلمود بابلی " ، پیشگفتار هرتس ، ص 1؛ د. جودائیکا ، ج 15، ستون 761ـ762؛ اسمارت ، ص 315ـ 316؛ کوگینز ، ص 6ـ7 ) . زبان تلمود، بنا به بخشهای مختلف آن ( رجوع کنید به ادامة مقاله ) ، عبری قدیم و جدید، آرامی شرقی و غربی ، و در سطوح مختلف زبانی ( از محاوره ای تا ادبی ) می باشد. ترجمه های گوناگونی از تلمود به زبانهای اروپایی وجود دارد که استفادة عام را از این اثر ممکن ساخته است ( رجوع کنید به د. جودائیکا ، ج 15، ستون 764؛ برای آگاهی بیشتر رجوع کنید به " تلمود بابلی " ، مقدمة اپستاین ، ص 6؛ نیز رجوع کنید به ادامة مقاله ) .
...
[مشاهده متن کامل]

تلمود اسم خاص و واژه ای عبری ، از ریشة آرامی ، به معنای مطالعه و تعلیم است ، البته بنا بر کاربردهای واژه ، بر معانی خاص دیگری نیز دلالت دارد ( رجوع کنید به د. جودائیکا ، ذیل مادّه ) . اما در کاربرد عام ، تلمود به مجموعه اثری اطلاق می شود که مشتمل بر دو بخش اصلی و عمده است : میشناه و گمارا . میشناه بدنة اصلی تلمود به شمار می آید و گمارا اثری تکمیلی است که به صورت تفسیر بر میشناه نگاشته شده است ؛ از همین رو در موارد بسیار، دورة تدوین گمارا را «دورة تلمودی » خوانده اند ( رجوع کنید به د. جودائیکا ، ذیل مادّه و «گمارا» ) .
میشناه مشتمل است بر مباحث و تفاسیر نسلهایی از علمای یهود ــ هر یک از نسلها نام خاصی دارند ــ که نگارش نهایی آن را کار یهودا هاـ ناسی ، در حدود 220 میلادی می دانند. میشناه متن شریعت شفاهی یهود است . این متن به عبری است و آیین نامة قانونی یهود به شمار می رود و کتاب درسی نظام حقوقی و الاهیاتی آنان است ( در بارة واژة میشناه و رئوس مباحث آن رجوع کنید به ادامة مقاله ) . بخش دوم ، گمارا ، علاوه بر توضیح متن میشناه ، مقدار فراوانی اطلاعات در موضوعات مختلف دارد که در یک تقسیم بندی کلی عبارت اند از مباحث حقوقی و شرایع ( به عبری هلاخا ) ، و روایات شفاهی غیرشرعی مشتمل بر مطالب ادبی و قصص ( به عبری آگاده ) . گفتنی است مطالعة میشناه و نگارش گمارا که حدوداً سه قرن و اندی طول کشیده در دو مرکز مستقل ، در فلسطین و بابِل ، صورت گرفته که در نتیجه دو تلمود اورشلیمی و بابلی پدید آمده است ( رجوع کنید به " تلمود بابلی " ، پیشگفتار هرتس ، ص 1ـ2؛ د. جودائیکا ، ذیل مادّه ) .
از نظر یهود، مجموعة میشناه و گمارا ، در مقام مجموعة مکتوب شریعت شفاهی یهود، اهمیت و ارزشی خاص دارد، به گونه ای که عنوان «تورات شفاهی » در مقابل «تورات مکتوب » بدان داده اند. به اعتقاد آنها، در طور سینا هم زمان با وحی «تورات مکتوب » بر موسی ، که مراد پنج سفر اول عهد قدیم است ، تورات شفاهی نیز بر وی نازل شده است . با این تفاوت که انتقال «تورات شفاهی » به طریقی دیگر یعنی سینه به سینه و به صورت محفوظات بوده و با وجود این از نظر اهمیت همسان با «تورات مکتوب » است . شاید در مقایسه ای بهتر بتوان دیدگاه یهودیان را در بارة این دو تورات روشن ساخت ، به این ترتیب که جایگاه این دو تورات با تصور مسیحیان از عهد قدیم و عهد جدید قابل تطبیق است :
( میشناه و تفاسیر و تکمله های آن ) تورات شفاهی = عهد جدید
( متون مقدّس عبری ) تورات مکتوب =عهد قدیم
( " دایرة المعارف دین " ، ج 9، ص 560 ) .
بدیهی که است تاریخ تدوین دو بخش اصلی تلمود و روند طولانی گردآوری آنها در تبیین کیفیت و کمیت و نیز چگونگی متن و محتوای آن مؤثر بوده است . در جریان تخریب معبد دوم اورشلیم در سال هفتاد میلادی به دست رومیان ــ که پراکندگی قوم یهود را در جهان در پی داشت ــ یکی از کاهنان بزرگ بنی اسرائیل * به نام یوحنان بن زکای از دست لشکر روم گریخت و مدرسه ای در شهر یبنه بنا کرد. این دارالتعلیم را به عبری میدراش / مدراش می گویند. پس از آن تأسیس این گونه مدارس در میان یهود تبدیل به سنّتی پایدار شد. این ربّی حیات ادبی قوم خود را با تنظیم و تدوین شرایع و اصول آیین موسوی بقا و ثبات بخشید. پس از وی ، شاگردانش و چندین نسل از علمای یهود در میدراشهای گوناگون به جمع آوری و نگارش اخبار و روایات اسرائیلی ، تواریخ ایام ، تقویم سالانة یهود و به طور کلی اصول و قواعد ملت یهودپرداختند. اینان دست به جمع آوری مواد و مطالبی زدند که متعلق به ششصد سال پیش از میلاد، تقریباً از دورة تبعید بابلی ( 586 ـ 538 ق م ) تا قرن دوم میلادی بود. در حدود 220 میلادی کار گردآوری و نگارش میشناه به پایان رسید. در آن دوره ، قوانین و شرایع عصر موسی اغلب قدیمی شده بود و برآورندة نیازهای مردم نبود، اما میشناه بزودی جایگاهی مهم یافت و در اجرای شعائر دینی راهنمای جدید یهودیان گردید ( " تلمود بابلی " ، پیشگفتار هرتس ، ص 1؛ نیز رجوع کنید به مادیمن ، ص 43ـ 48 ) .
میشناه از ریشة فعل عبری Shanah به معنای تکرار کردن ( و متأثر از واژة عبری tanna ) است ، اما معنای آموزش نیز یافته و به طور خاص برای مطالعة «تورات شفاهی » به کار می رود. با توجه به معنای لغوی میشناه ( تکرار ) ، آن را «مَثْناة » یعنی نسخة دوم تورات نیز خوانده ان . . .

بپرس