تلمود
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] تلمود ، دومین کتاب مهم دینی و مقدّس یهودیان پس از عهد قدیم می باشد.
این اثرِ مفصّل چند جلدی که طی چندین سده و به دست نسل هایی متعدد از عالمان و محققان دینی یهود (ربّن ها و ربّی ها و احبار) گردآوری و تدوین شده است ، دایرة المعارف گونه ای است دارای اطلاعاتی بسیار متنوع و گستر ده در باره زندگانی ، آداب و رسوم ، اعتقادات دینی و نیز عقاید عامیانه یهود و غیر یهود. تلمود منبعی برای آگاهی از تاریخ ، جغرافیا، پزشکی ، نجوم ، کشاورزی و انواع علوم سرّی و سحرآمیز به شمار می رود. در اصطلاح یهود، از قرن دوم تا اوایل قرن ششم میلادی که کار گردآوری و نگارش تلمود به پایان رسیده ، «دوره تلمودی » خوانده می شود.
هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف تلمود
هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف این اثر، تدوینِ احکام و قوانین دینی و تبیین نحوه اجرای این شرایع بوده و از همان زمان تدوین تا دوره حاضر، تلمود مقوّم ساختار اعتقادی و در بردارنده اصول اخلاقی آنان بوده است
تألیف تلمود به زبانهای مختلف
زبان تلمود، بنا به بخشهای مختلف آن ، عبری قدیم و جدید، آرامی شرقی و غربی ، و در سطوح مختلف زبانی (از محاوره ای تا ادبی ) می باشد. تر جمه های گوناگونی از تلمود به زبانهای اروپایی وجود دارد که استفاده عام را از این اثر ممکن ساخته است .
ریشه واژه تلموذ
...
این اثرِ مفصّل چند جلدی که طی چندین سده و به دست نسل هایی متعدد از عالمان و محققان دینی یهود (ربّن ها و ربّی ها و احبار) گردآوری و تدوین شده است ، دایرة المعارف گونه ای است دارای اطلاعاتی بسیار متنوع و گستر ده در باره زندگانی ، آداب و رسوم ، اعتقادات دینی و نیز عقاید عامیانه یهود و غیر یهود. تلمود منبعی برای آگاهی از تاریخ ، جغرافیا، پزشکی ، نجوم ، کشاورزی و انواع علوم سرّی و سحرآمیز به شمار می رود. در اصطلاح یهود، از قرن دوم تا اوایل قرن ششم میلادی که کار گردآوری و نگارش تلمود به پایان رسیده ، «دوره تلمودی » خوانده می شود.
هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف تلمود
هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف این اثر، تدوینِ احکام و قوانین دینی و تبیین نحوه اجرای این شرایع بوده و از همان زمان تدوین تا دوره حاضر، تلمود مقوّم ساختار اعتقادی و در بردارنده اصول اخلاقی آنان بوده است
تألیف تلمود به زبانهای مختلف
زبان تلمود، بنا به بخشهای مختلف آن ، عبری قدیم و جدید، آرامی شرقی و غربی ، و در سطوح مختلف زبانی (از محاوره ای تا ادبی ) می باشد. تر جمه های گوناگونی از تلمود به زبانهای اروپایی وجود دارد که استفاده عام را از این اثر ممکن ساخته است .
ریشه واژه تلموذ
...
wikifeqh: کتاب_تلمود
دانشنامه آزاد فارسی
تَلْمود (Talmud)
(واژه ای آرامی مشتق از عبری به معنی مطالعه و تعلیم) نام دو اثر مهم در ادبیات پساتوراتی یهود؛ تلمود بابِلی و تلمود فلسطینی (یا تلمود بیت المقدس)، مجموعه ای شفاهی از احکام و روایات کهن یهود به ضمیمۀ تفاسیر خاخام ها، در مقابل شریعت مکتوب. تلمود بابلی در پایان قرن ۵م مدون شده است و در یهودیت جدیدتر منبع معتبرتری به شمار می رود. هر دو تلمود به مخلوطی از زبان های عبری و آرامی نوشته شده اند. تلمود مشتمل بر دو بخش اصلی است؛ میشنا (شریعت شفاهی) که متن اصلی تلمود است، و گمارا (تکمله) اثری تکمیلی به صورت تفسیر بر میشناست که گروهی از خاخام ها آن را در حدود ۲۰۰م نگاشته اند. مطالب تلمودها به طور کلی به دو بخش هَلاخا و هَگادا (یا اَگادا) تقسیم می شوند که اولی شامل احکام شرعی و عبادی است و دومی به احکام اخلاقی و مسائل کلامی و فرهنگ عامۀ یهود نظر دارد.
(واژه ای آرامی مشتق از عبری به معنی مطالعه و تعلیم) نام دو اثر مهم در ادبیات پساتوراتی یهود؛ تلمود بابِلی و تلمود فلسطینی (یا تلمود بیت المقدس)، مجموعه ای شفاهی از احکام و روایات کهن یهود به ضمیمۀ تفاسیر خاخام ها، در مقابل شریعت مکتوب. تلمود بابلی در پایان قرن ۵م مدون شده است و در یهودیت جدیدتر منبع معتبرتری به شمار می رود. هر دو تلمود به مخلوطی از زبان های عبری و آرامی نوشته شده اند. تلمود مشتمل بر دو بخش اصلی است؛ میشنا (شریعت شفاهی) که متن اصلی تلمود است، و گمارا (تکمله) اثری تکمیلی به صورت تفسیر بر میشناست که گروهی از خاخام ها آن را در حدود ۲۰۰م نگاشته اند. مطالب تلمودها به طور کلی به دو بخش هَلاخا و هَگادا (یا اَگادا) تقسیم می شوند که اولی شامل احکام شرعی و عبادی است و دومی به احکام اخلاقی و مسائل کلامی و فرهنگ عامۀ یهود نظر دارد.
wikijoo: تلمود
مترادف ها
تلمود، مجموعه قوانین شرعی و عرفی یهود
پیشنهاد کاربران
تلمود تفسیر توراته یعنی ایات نامفهوم رو اشکار توضیح داده نه اینکه کتابی جدا باشه
بنام خدا،
با سلام ، تعالیم شفاهی قوم یهود تلمود نامیده میشود. با تشکر
با سلام ، تعالیم شفاهی قوم یهود تلمود نامیده میشود. با تشکر
تلمود ، دومین کتاب مهم دینی و مقدّس یهودیان پس از عهد قدیم .
مرور کلی . این اثرِ مفصّل چند جلدی که طی چندین سده و به دست نسلهایی متعدد از عالمان و محققان دینی یهود ( ربّن ها و ربّی ها و احبار ) گردآوری و تدوین شده است ، دایرة المعارف گونه ای است دارای اطلاعاتی بسیار متنوع و گسترده در بارة زندگانی ، آداب و رسوم ، اعتقادات دینی و نیز عقاید عامیانة یهود و غیر یهود. تلمود منبعی برای آگاهی از تاریخ ، جغرافیا، پزشکی ، نجوم ، کشاورزی و انواع علوم سرّی و سحرآمیز به شمار می رود. در اصطلاح یهود، از قرن دوم تا اوایل قرن ششم میلادی که کار گردآوری و نگارش تلمود به پایان رسیده ، «دورة تلمودی » خوانده می شود. هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف این اثر، تدوینِ احکام و قوانین دینی و تبیین نحوة اجرای این شرایع بوده و از همان زمان تدوین تا دورة حاضر، تلمود مقوّم ساختار اعتقادی و در بردارندة اصول اخلاقی آنان بوده است ( رجوع کنید به " تلمود بابلی " ، پیشگفتار هرتس ، ص 1؛ د. جودائیکا ، ج 15، ستون 761ـ762؛ اسمارت ، ص 315ـ 316؛ کوگینز ، ص 6ـ7 ) . زبان تلمود، بنا به بخشهای مختلف آن ( رجوع کنید به ادامة مقاله ) ، عبری قدیم و جدید، آرامی شرقی و غربی ، و در سطوح مختلف زبانی ( از محاوره ای تا ادبی ) می باشد. ترجمه های گوناگونی از تلمود به زبانهای اروپایی وجود دارد که استفادة عام را از این اثر ممکن ساخته است ( رجوع کنید به د. جودائیکا ، ج 15، ستون 764؛ برای آگاهی بیشتر رجوع کنید به " تلمود بابلی " ، مقدمة اپستاین ، ص 6؛ نیز رجوع کنید به ادامة مقاله ) .
... [مشاهده متن کامل]
تلمود اسم خاص و واژه ای عبری ، از ریشة آرامی ، به معنای مطالعه و تعلیم است ، البته بنا بر کاربردهای واژه ، بر معانی خاص دیگری نیز دلالت دارد ( رجوع کنید به د. جودائیکا ، ذیل مادّه ) . اما در کاربرد عام ، تلمود به مجموعه اثری اطلاق می شود که مشتمل بر دو بخش اصلی و عمده است : میشناه و گمارا . میشناه بدنة اصلی تلمود به شمار می آید و گمارا اثری تکمیلی است که به صورت تفسیر بر میشناه نگاشته شده است ؛ از همین رو در موارد بسیار، دورة تدوین گمارا را «دورة تلمودی » خوانده اند ( رجوع کنید به د. جودائیکا ، ذیل مادّه و «گمارا» ) .
میشناه مشتمل است بر مباحث و تفاسیر نسلهایی از علمای یهود ــ هر یک از نسلها نام خاصی دارند ــ که نگارش نهایی آن را کار یهودا هاـ ناسی ، در حدود 220 میلادی می دانند. میشناه متن شریعت شفاهی یهود است . این متن به عبری است و آیین نامة قانونی یهود به شمار می رود و کتاب درسی نظام حقوقی و الاهیاتی آنان است ( در بارة واژة میشناه و رئوس مباحث آن رجوع کنید به ادامة مقاله ) . بخش دوم ، گمارا ، علاوه بر توضیح متن میشناه ، مقدار فراوانی اطلاعات در موضوعات مختلف دارد که در یک تقسیم بندی کلی عبارت اند از مباحث حقوقی و شرایع ( به عبری هلاخا ) ، و روایات شفاهی غیرشرعی مشتمل بر مطالب ادبی و قصص ( به عبری آگاده ) . گفتنی است مطالعة میشناه و نگارش گمارا که حدوداً سه قرن و اندی طول کشیده در دو مرکز مستقل ، در فلسطین و بابِل ، صورت گرفته که در نتیجه دو تلمود اورشلیمی و بابلی پدید آمده است ( رجوع کنید به " تلمود بابلی " ، پیشگفتار هرتس ، ص 1ـ2؛ د. جودائیکا ، ذیل مادّه ) .
از نظر یهود، مجموعة میشناه و گمارا ، در مقام مجموعة مکتوب شریعت شفاهی یهود، اهمیت و ارزشی خاص دارد، به گونه ای که عنوان «تورات شفاهی » در مقابل «تورات مکتوب » بدان داده اند. به اعتقاد آنها، در طور سینا هم زمان با وحی «تورات مکتوب » بر موسی ، که مراد پنج سفر اول عهد قدیم است ، تورات شفاهی نیز بر وی نازل شده است . با این تفاوت که انتقال «تورات شفاهی » به طریقی دیگر یعنی سینه به سینه و به صورت محفوظات بوده و با وجود این از نظر اهمیت همسان با «تورات مکتوب » است . شاید در مقایسه ای بهتر بتوان دیدگاه یهودیان را در بارة این دو تورات روشن ساخت ، به این ترتیب که جایگاه این دو تورات با تصور مسیحیان از عهد قدیم و عهد جدید قابل تطبیق است :
( میشناه و تفاسیر و تکمله های آن ) تورات شفاهی = عهد جدید
( متون مقدّس عبری ) تورات مکتوب =عهد قدیم
( " دایرة المعارف دین " ، ج 9، ص 560 ) .
بدیهی که است تاریخ تدوین دو بخش اصلی تلمود و روند طولانی گردآوری آنها در تبیین کیفیت و کمیت و نیز چگونگی متن و محتوای آن مؤثر بوده است . در جریان تخریب معبد دوم اورشلیم در سال هفتاد میلادی به دست رومیان ــ که پراکندگی قوم یهود را در جهان در پی داشت ــ یکی از کاهنان بزرگ بنی اسرائیل * به نام یوحنان بن زکای از دست لشکر روم گریخت و مدرسه ای در شهر یبنه بنا کرد. این دارالتعلیم را به عبری میدراش / مدراش می گویند. پس از آن تأسیس این گونه مدارس در میان یهود تبدیل به سنّتی پایدار شد. این ربّی حیات ادبی قوم خود را با تنظیم و تدوین شرایع و اصول آیین موسوی بقا و ثبات بخشید. پس از وی ، شاگردانش و چندین نسل از علمای یهود در میدراشهای گوناگون به جمع آوری و نگارش اخبار و روایات اسرائیلی ، تواریخ ایام ، تقویم سالانة یهود و به طور کلی اصول و قواعد ملت یهودپرداختند. اینان دست به جمع آوری مواد و مطالبی زدند که متعلق به ششصد سال پیش از میلاد، تقریباً از دورة تبعید بابلی ( 586 ـ 538 ق م ) تا قرن دوم میلادی بود. در حدود 220 میلادی کار گردآوری و نگارش میشناه به پایان رسید. در آن دوره ، قوانین و شرایع عصر موسی اغلب قدیمی شده بود و برآورندة نیازهای مردم نبود، اما میشناه بزودی جایگاهی مهم یافت و در اجرای شعائر دینی راهنمای جدید یهودیان گردید ( " تلمود بابلی " ، پیشگفتار هرتس ، ص 1؛ نیز رجوع کنید به مادیمن ، ص 43ـ 48 ) .
میشناه از ریشة فعل عبری Shanah به معنای تکرار کردن ( و متأثر از واژة عبری tanna ) است ، اما معنای آموزش نیز یافته و به طور خاص برای مطالعة «تورات شفاهی » به کار می رود. با توجه به معنای لغوی میشناه ( تکرار ) ، آن را «مَثْناة » یعنی نسخة دوم تورات نیز خوانده ان . . .
مرور کلی . این اثرِ مفصّل چند جلدی که طی چندین سده و به دست نسلهایی متعدد از عالمان و محققان دینی یهود ( ربّن ها و ربّی ها و احبار ) گردآوری و تدوین شده است ، دایرة المعارف گونه ای است دارای اطلاعاتی بسیار متنوع و گسترده در بارة زندگانی ، آداب و رسوم ، اعتقادات دینی و نیز عقاید عامیانة یهود و غیر یهود. تلمود منبعی برای آگاهی از تاریخ ، جغرافیا، پزشکی ، نجوم ، کشاورزی و انواع علوم سرّی و سحرآمیز به شمار می رود. در اصطلاح یهود، از قرن دوم تا اوایل قرن ششم میلادی که کار گردآوری و نگارش تلمود به پایان رسیده ، «دورة تلمودی » خوانده می شود. هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف این اثر، تدوینِ احکام و قوانین دینی و تبیین نحوة اجرای این شرایع بوده و از همان زمان تدوین تا دورة حاضر، تلمود مقوّم ساختار اعتقادی و در بردارندة اصول اخلاقی آنان بوده است ( رجوع کنید به " تلمود بابلی " ، پیشگفتار هرتس ، ص 1؛ د. جودائیکا ، ج 15، ستون 761ـ762؛ اسمارت ، ص 315ـ 316؛ کوگینز ، ص 6ـ7 ) . زبان تلمود، بنا به بخشهای مختلف آن ( رجوع کنید به ادامة مقاله ) ، عبری قدیم و جدید، آرامی شرقی و غربی ، و در سطوح مختلف زبانی ( از محاوره ای تا ادبی ) می باشد. ترجمه های گوناگونی از تلمود به زبانهای اروپایی وجود دارد که استفادة عام را از این اثر ممکن ساخته است ( رجوع کنید به د. جودائیکا ، ج 15، ستون 764؛ برای آگاهی بیشتر رجوع کنید به " تلمود بابلی " ، مقدمة اپستاین ، ص 6؛ نیز رجوع کنید به ادامة مقاله ) .
... [مشاهده متن کامل]
تلمود اسم خاص و واژه ای عبری ، از ریشة آرامی ، به معنای مطالعه و تعلیم است ، البته بنا بر کاربردهای واژه ، بر معانی خاص دیگری نیز دلالت دارد ( رجوع کنید به د. جودائیکا ، ذیل مادّه ) . اما در کاربرد عام ، تلمود به مجموعه اثری اطلاق می شود که مشتمل بر دو بخش اصلی و عمده است : میشناه و گمارا . میشناه بدنة اصلی تلمود به شمار می آید و گمارا اثری تکمیلی است که به صورت تفسیر بر میشناه نگاشته شده است ؛ از همین رو در موارد بسیار، دورة تدوین گمارا را «دورة تلمودی » خوانده اند ( رجوع کنید به د. جودائیکا ، ذیل مادّه و «گمارا» ) .
میشناه مشتمل است بر مباحث و تفاسیر نسلهایی از علمای یهود ــ هر یک از نسلها نام خاصی دارند ــ که نگارش نهایی آن را کار یهودا هاـ ناسی ، در حدود 220 میلادی می دانند. میشناه متن شریعت شفاهی یهود است . این متن به عبری است و آیین نامة قانونی یهود به شمار می رود و کتاب درسی نظام حقوقی و الاهیاتی آنان است ( در بارة واژة میشناه و رئوس مباحث آن رجوع کنید به ادامة مقاله ) . بخش دوم ، گمارا ، علاوه بر توضیح متن میشناه ، مقدار فراوانی اطلاعات در موضوعات مختلف دارد که در یک تقسیم بندی کلی عبارت اند از مباحث حقوقی و شرایع ( به عبری هلاخا ) ، و روایات شفاهی غیرشرعی مشتمل بر مطالب ادبی و قصص ( به عبری آگاده ) . گفتنی است مطالعة میشناه و نگارش گمارا که حدوداً سه قرن و اندی طول کشیده در دو مرکز مستقل ، در فلسطین و بابِل ، صورت گرفته که در نتیجه دو تلمود اورشلیمی و بابلی پدید آمده است ( رجوع کنید به " تلمود بابلی " ، پیشگفتار هرتس ، ص 1ـ2؛ د. جودائیکا ، ذیل مادّه ) .
از نظر یهود، مجموعة میشناه و گمارا ، در مقام مجموعة مکتوب شریعت شفاهی یهود، اهمیت و ارزشی خاص دارد، به گونه ای که عنوان «تورات شفاهی » در مقابل «تورات مکتوب » بدان داده اند. به اعتقاد آنها، در طور سینا هم زمان با وحی «تورات مکتوب » بر موسی ، که مراد پنج سفر اول عهد قدیم است ، تورات شفاهی نیز بر وی نازل شده است . با این تفاوت که انتقال «تورات شفاهی » به طریقی دیگر یعنی سینه به سینه و به صورت محفوظات بوده و با وجود این از نظر اهمیت همسان با «تورات مکتوب » است . شاید در مقایسه ای بهتر بتوان دیدگاه یهودیان را در بارة این دو تورات روشن ساخت ، به این ترتیب که جایگاه این دو تورات با تصور مسیحیان از عهد قدیم و عهد جدید قابل تطبیق است :
( میشناه و تفاسیر و تکمله های آن ) تورات شفاهی = عهد جدید
( متون مقدّس عبری ) تورات مکتوب =عهد قدیم
( " دایرة المعارف دین " ، ج 9، ص 560 ) .
بدیهی که است تاریخ تدوین دو بخش اصلی تلمود و روند طولانی گردآوری آنها در تبیین کیفیت و کمیت و نیز چگونگی متن و محتوای آن مؤثر بوده است . در جریان تخریب معبد دوم اورشلیم در سال هفتاد میلادی به دست رومیان ــ که پراکندگی قوم یهود را در جهان در پی داشت ــ یکی از کاهنان بزرگ بنی اسرائیل * به نام یوحنان بن زکای از دست لشکر روم گریخت و مدرسه ای در شهر یبنه بنا کرد. این دارالتعلیم را به عبری میدراش / مدراش می گویند. پس از آن تأسیس این گونه مدارس در میان یهود تبدیل به سنّتی پایدار شد. این ربّی حیات ادبی قوم خود را با تنظیم و تدوین شرایع و اصول آیین موسوی بقا و ثبات بخشید. پس از وی ، شاگردانش و چندین نسل از علمای یهود در میدراشهای گوناگون به جمع آوری و نگارش اخبار و روایات اسرائیلی ، تواریخ ایام ، تقویم سالانة یهود و به طور کلی اصول و قواعد ملت یهودپرداختند. اینان دست به جمع آوری مواد و مطالبی زدند که متعلق به ششصد سال پیش از میلاد، تقریباً از دورة تبعید بابلی ( 586 ـ 538 ق م ) تا قرن دوم میلادی بود. در حدود 220 میلادی کار گردآوری و نگارش میشناه به پایان رسید. در آن دوره ، قوانین و شرایع عصر موسی اغلب قدیمی شده بود و برآورندة نیازهای مردم نبود، اما میشناه بزودی جایگاهی مهم یافت و در اجرای شعائر دینی راهنمای جدید یهودیان گردید ( " تلمود بابلی " ، پیشگفتار هرتس ، ص 1؛ نیز رجوع کنید به مادیمن ، ص 43ـ 48 ) .
میشناه از ریشة فعل عبری Shanah به معنای تکرار کردن ( و متأثر از واژة عبری tanna ) است ، اما معنای آموزش نیز یافته و به طور خاص برای مطالعة «تورات شفاهی » به کار می رود. با توجه به معنای لغوی میشناه ( تکرار ) ، آن را «مَثْناة » یعنی نسخة دوم تورات نیز خوانده ان . . .