تلک و پلک

لغت نامه دهخدا

تلک و پلک. [ ت ِ ل ِ ک ُ پ ِ ل ِ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) تلک پلک. رجوع به همین کلمه شود.

تلک پلک .

تِلِک و پِلِک: [عامیانه، اصطلاح] رخت و وسائل ناچیز خانه.