[ویکی فقه] توحید در ربوبیت (فلسفه). توحید در ربوبیت، یعنی «اعتقاد به اینکه تنها خدای متعال است که می تواند استقلالاً و بدون نیاز به هیچ گونه اذن و اجازه ای، در تمام شئون مخلوقات و کل جهان تصرف کرده، آن ها را تدبیر و اداره کند».
توحید در لغت مصدر باب تفعیل است. یکی از معانی باب تفعیل نسبت دادن مبدأ اشتقاق فعل به مفعول است. توحید به همین معنا به کار رفته است و به معنای یکی دانستن خداست. در اصطلاح فلاسفه نیز دقیقا به همین معنا به کار رفته است.
اقسام توحید در ربوبیت
← توحبد در ربوبیت تکوینی
دلایلی که بر توحید در ربوبیت اقامه شده است، عمدتاً به این گونه اند که توحید در ربوبیت را از لوازم توحید در خالقیت می دانند.یکی از استدلال هایی که بر توحید در ربوبیت تکوینی و تشریعی اقامه شده است، به روش منطقی از این قرار است:
← استدلال اول
...
توحید در لغت مصدر باب تفعیل است. یکی از معانی باب تفعیل نسبت دادن مبدأ اشتقاق فعل به مفعول است. توحید به همین معنا به کار رفته است و به معنای یکی دانستن خداست. در اصطلاح فلاسفه نیز دقیقا به همین معنا به کار رفته است.
اقسام توحید در ربوبیت
← توحبد در ربوبیت تکوینی
دلایلی که بر توحید در ربوبیت اقامه شده است، عمدتاً به این گونه اند که توحید در ربوبیت را از لوازم توحید در خالقیت می دانند.یکی از استدلال هایی که بر توحید در ربوبیت تکوینی و تشریعی اقامه شده است، به روش منطقی از این قرار است:
← استدلال اول
...
wikifeqh: توحید_در_ربوبیت_(فلسفه)