توضیر

لغت نامه دهخدا

توضیر. [ ت َ ] ( ع مص ) ریمناک کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). یقال : کان نقی العرض فوضره ُ بالدناءَة. ( اقرب الموارد ). رجوع به توضر شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس