تولدی دیگر (شعر). «تولدی دیگر» شعری از فروغ فرخزاد است که در مجموعه ای به همین نام منتشر شده است. درون مایه این شعر، عبور شاعر از خاطرات گذشته و بازگشت او به زمان حال است. این شعر در قالب شعر نیمایی سروده شده است.
«تولدی دیگر» آخرین شعری است که در مجموعه تولدی دیگر به چاپ رسیده است. شاعر عنوان این شعر را برای کل مجموعه انتخاب کرده است. [ ۱] این مجموعه شعر در زمستان ۱۳۴۳ منتشر شد. [ ۲] اهمیت این دفتر شعر به گفته سیروس شمیسا در آن است که فروغ با انتشار آن، «به صف شاعران بزرگ امروزی پیوست». [ ۳]
کریم امامی ( به کمک خود فروغ ) ، ابراهیم گلستان و مهرداد صمدی این شعر را به زبان انگلیسی ترجمه کرده اند. [ ۴]
سیروس شمیسا درباره این شعر می گوید که ممکن است انسان در گذشته خود سیر کند، اما ماندن در گذشته به معنای مرگ است. فروغ در این شعر پس از سفر به گذشته خود، سرانجام به زمان حال بازمی گردد و گذشته را گودالی توصیف می کند که نباید در آن مرواریدی جستجو کرد. [ ۵]
در نخستین بند از این شعر، «همه هستی من آیه تاریکی است. . . »، سیروس شمیسا در نظر گرفتن معنای «نشانه» برای آیه را برای آن نادرست می پندارد چون در این صورت اطلاق صفت «تاریک» به آن صحیح به نظر نمی رسد. وی به نقل از خود فروغ فرخزاد معنای آن را «چیز فناناپذیری چون کلام خدا» می داند و می گوید اطلاق «آیه خدا» به انسان در ادبیات عرفانی فارسی هم سابقه دارد. [ ۶]
سیروس شمیسا در «زندگی شاید افروختن سیگاری باشد در فاصله رخوتناک بین دو همآغوشی»، مراد فروغ از «دو همآغوشی» را «تولد» و «مرگ» می داند. [ ۷]
شمیسا معتقد است که فروغ در این شعر با «پایین رفتن از یک پله متروک» و «به چیزی در پوسیدگی و غربت واصل گشتن»، در ظاهر پا به زیرزمین خانه می می گذارد و اشیای کهنه و قدیمی را می بیند اما منظور این است که به سوی گذشته و خاطرات اندوهبار خود قدم بر می دارد و خاطرات گذشته را مرور می کند. [ ۸]
به عقیده شمیسا، منظور فروغ از «حجم» در بندی که با «سفر حجمی در خط زمان» شروع می شود، ذهن و فکر انسان و منظور او از «تصویر»، جنبه سطحی و جسمی زندگی است. عمر انسان، تصویری است که به «مهمانی آینه» رفته است؛ ناپایدار و موقتی. اما فکر انسان می تواند اثر ماندگاری در «خط زمان» ایجاد کند و آن را بارور سازد و اشاره بعدی فروغ در «و بدین سان است که کسی می میرد و کسی می ماند» نیز اشاره به همین معناست. [ ۹] وی همچنین منظور شاعر از «جوی حقیری که به گودالی می ریزد» را خاطرات شاعر می داند که به گودال راکد گذشته می ریزد. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«تولدی دیگر» آخرین شعری است که در مجموعه تولدی دیگر به چاپ رسیده است. شاعر عنوان این شعر را برای کل مجموعه انتخاب کرده است. [ ۱] این مجموعه شعر در زمستان ۱۳۴۳ منتشر شد. [ ۲] اهمیت این دفتر شعر به گفته سیروس شمیسا در آن است که فروغ با انتشار آن، «به صف شاعران بزرگ امروزی پیوست». [ ۳]
کریم امامی ( به کمک خود فروغ ) ، ابراهیم گلستان و مهرداد صمدی این شعر را به زبان انگلیسی ترجمه کرده اند. [ ۴]
سیروس شمیسا درباره این شعر می گوید که ممکن است انسان در گذشته خود سیر کند، اما ماندن در گذشته به معنای مرگ است. فروغ در این شعر پس از سفر به گذشته خود، سرانجام به زمان حال بازمی گردد و گذشته را گودالی توصیف می کند که نباید در آن مرواریدی جستجو کرد. [ ۵]
در نخستین بند از این شعر، «همه هستی من آیه تاریکی است. . . »، سیروس شمیسا در نظر گرفتن معنای «نشانه» برای آیه را برای آن نادرست می پندارد چون در این صورت اطلاق صفت «تاریک» به آن صحیح به نظر نمی رسد. وی به نقل از خود فروغ فرخزاد معنای آن را «چیز فناناپذیری چون کلام خدا» می داند و می گوید اطلاق «آیه خدا» به انسان در ادبیات عرفانی فارسی هم سابقه دارد. [ ۶]
سیروس شمیسا در «زندگی شاید افروختن سیگاری باشد در فاصله رخوتناک بین دو همآغوشی»، مراد فروغ از «دو همآغوشی» را «تولد» و «مرگ» می داند. [ ۷]
شمیسا معتقد است که فروغ در این شعر با «پایین رفتن از یک پله متروک» و «به چیزی در پوسیدگی و غربت واصل گشتن»، در ظاهر پا به زیرزمین خانه می می گذارد و اشیای کهنه و قدیمی را می بیند اما منظور این است که به سوی گذشته و خاطرات اندوهبار خود قدم بر می دارد و خاطرات گذشته را مرور می کند. [ ۸]
به عقیده شمیسا، منظور فروغ از «حجم» در بندی که با «سفر حجمی در خط زمان» شروع می شود، ذهن و فکر انسان و منظور او از «تصویر»، جنبه سطحی و جسمی زندگی است. عمر انسان، تصویری است که به «مهمانی آینه» رفته است؛ ناپایدار و موقتی. اما فکر انسان می تواند اثر ماندگاری در «خط زمان» ایجاد کند و آن را بارور سازد و اشاره بعدی فروغ در «و بدین سان است که کسی می میرد و کسی می ماند» نیز اشاره به همین معناست. [ ۹] وی همچنین منظور شاعر از «جوی حقیری که به گودالی می ریزد» را خاطرات شاعر می داند که به گودال راکد گذشته می ریزد. [ ۱۰]
wiki: تولدی دیگر (شعر)