تکنسیم

تکنسیم سبک ترین عنصر شیمیایی است که در طبیعت ایزوتوپ پایدار ندارد. عدد اتمی آن ۴۳ و نشانه آن Tc است. جرم اتمی میانگین این عنصر به دلیل نیم عمر کم و تنوع ایزوتوپ ها دقیق محاسبه نشده است.
تکنسیوم پرتوزا است و ترکیبات آن که پرتو گاما می پراکند در پزشکی هسته ای به کار می رود و کاربرد آن در پزشکی برای تصویر برداری غده تیروئید و شناسایی سلول های سرطانی است.
این عنصر برای اولین بار در آزمایشگاه دانشگاه کالیفرنیا و به مدیریت ارنست لارنس در شهر کالیفرنیا در سال ۱۹۳۶ میلادی و به واسطه یک سیکلوترون ۳۷ اینچی تولید شد. همچنین این عنصر نخستین عنصر مصنوعی ساخت بشر است. [ ۴]

تِکْنِسیُم (technetium)
برگرفته از واژه ای یونانی به معنی مصنوعی عنصری فلزی، پرتوزا، به رنگ خاکستری نقره ای، با نماد Tc، عدد اتمی ۴۳، و جرم اتمی نسبی ۹۸.۹۰۶. در طبیعت فقط به مقدار بسیار کم، و براثر شکافت هسته ای اورانیوم در کانی پیچ بلند و دیگر کانی های اورانیوم یافت می شود. ایزوتوپ ۹۹Tc دارای طولانی ترین نیم عمر برابر با ۲۱۶ هزار سال است. تکنسیم ابررساناست و به مثابۀ سخت کنندۀ آلیاژهای فولاد و ردیاب پزشکی کاربرد دارد. در ۱۹۳۷، فیزیک دان های ایتالیایی، کارلو پِریه و امیلیو سِگره، این عنصر را سنتز کردند. آن ها مولیبدن را با دوترون بمباران کردند تا جایی خالی را در جدول تناوبی عناصر پر کنند. در آن زمان تصور می شد این عنصر در طبیعت وجود ندارد، امّا بعدها این عنصر به میزان فراوان از پس ماندۀ محصول شکافت سوخت اورانیوم در راکتورهای هسته ای استخراج شد. تکنسیم در ۱۹۴۷ نام گذاری شد.