تیسافرن

لغت نامه دهخدا

تیسافرن. [ ف ِ ] ( اِخ ) ساتراپ ایرانی که در سال 414 ق.م. بر آسیای صغیر فرمانروائی داشت و در کوناکسا فرماندهی سپاه اردشیر را بعهده گرفت ولی در سال 395 ق.م. محکوم بمرگ گردید. ( از لاروس ). او پسر ویدرن و برادر استاتیرا، زن اردشیر دوم یا عروس داریوش دوم بود. رجوع به ایران باستان صص 957 - 997 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

تیسافْرِن
پسر هیدارنس. ساتراپ سارد و ایونی در زمان داریوش دوم در دورۀ هخامنشی و نیز داماد وی بود. تیسافرن هنگامی که پیسوتنس ساتراپ لودیه یاغی شد، از جانب شاه فرمان یافت غائله را بخواباند. پس از غلبه بر پیسوتنس شورشی، تیسافرن خود به جانشینی وی، از جانب داریوش، انتخاب شد. تیسافرن در زمان داریوش دوم، هنگامی که آتش جنگ میان آتن و اسپارت (جنگ های پلوپونزی) مشتعل شده بود، با به کاربستن پول مطابق با منافع هخامنشیان نیروهای آن دو را تضعیف کرد. او بدون آن که پشتیبانی طولانی مدت و یک جانبه از آن ها کند، با دادن کمک های مالی تا مدت ها آن ها را به یکدیگر مشغول کرد. تیسافرن در حدود ۳۹۵پ م از دنیا رفت.

پیشنهاد کاربران

تیسافِرن :
نام یکی از فرمانروایان داریوش دوم در آسیای خرد ( ( اسیای کوچک ، اسیای صغیر ) )

بپرس