تیمائوس (افلاطون). تیمائوس ( یونانی باستان: Τίμαιος، تلفظ: ) کتابی نوشته افلاطون در سن ۷۰ سالگی اش است که «رمان تاریخی» و «افسانه ای درباره طبیعت» نیز نام گرفته است. [ ۱] این کتاب عمدتاً در قالب سخنگویی انفرادی ( مونولوگ ) طولانی است که توسط شخصیت اصلی، در حدود ۳۶۰ پیش از میلاد نوشته شده است. این روش برای پیشبرد گمانه زنی در خصوص ماهیت جهان مادی و انسان است که در ادامه مباحث کریتیاس ( افلاطون ) می آید.
مباحثه یک روز پس از توضیح اظهارات الگوی سقراط رخ داد. در آثار افلاطون چنین مباحثی در حضور عموم تحقق میافت. سقراط احساس کرد مباحث ارائه شده وی در این خصوص برای جلب انظار کافی نیست. هرموکراتس تمایل داشت به سقراط کمک کند و اشاه کرد که افلاطون فقط علل و شرح وقوع ( 20b ) را میداند. افلاطون در ادامه داستان سفر سولن ( مقنن یونانی ) به مصر را در جایی که موضوع آتلانتیس را می شنود و اینکه چگونه بعدها آتن یکی از بهترین مناطق برای به راه انداختن آتش جنگ علیه آتلانتیس بود اشاره می کند. افلاطون معتقد است که او خود می تواند پیشروی کند و اشاره می کند که تیمائوس قادر به ارائه شرح وقوع از نقطه آغاز جهان، به انسان می باشد. داستان آتلانتیس به کریتاس واگذار شد و محتوای اصلی مباحثه و تفسیر آن به کمک تیمائوس ادامه یافت.
تیمائوس با تمایز قائل شدن بر جهان ماده و جهان ابدی آغاز می شود. جهان ماده، جهانی است که تغییر و مرگ در آن وقوع میابد، بنابراین هدف از ایجاد آن، درک عدم وجود علت و منطق است. لیکن جهان ابدی هرگز تغییر نمی کند بنابراین درک حاصل از آن منطقی و دارای علت است ( 28a ) . سخنانی در خصوص دو جهان مشروط به توجه به تفاوت طبیعت اهداف هر یک می باشد. در واقع تعریف آنچه که تغییر نمی کند، ثبات و شعور و آگاهی آشکار برای ثبات و عدم تغییر است. ( 29b ) در حالی که تعریف آنچه که تغییر می کند و محتمل است، فقط تغییر و احتمال است. هر موجودی که ایجاد شود، واقعی و باور کردنی است ( 29c ) . بنابراین در تعریف جهان ماده، کسی نباید به دنبال چیزی فراتر از یک داستان محتمل باشد. ( 29d ) تیمائوس اعلام می کند، از آجایی که هیچ چیز ایجاد نمی شود و تغییر نمی کند مگر آنکه دلیلی برای ایجاد و تغییر داشته باشد، می توانیم بگوییم که علت عالم باید یک ایجادکننده و سازنده باشد. از آنجایی که عالم، هدفمند است، این خالق بایستی برای ساخت آن، مدل جهان ابدی را به کار برده باشد نه مدل میرا و از بین رونده را. لذا استفاده از جهان ابدی و به شکل بی نقص به عنوان یک الگو منجر به ایجاد جهان ما شد که سابق بر این، فقط به شکل ناقص و ناکامل وجود داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمباحثه یک روز پس از توضیح اظهارات الگوی سقراط رخ داد. در آثار افلاطون چنین مباحثی در حضور عموم تحقق میافت. سقراط احساس کرد مباحث ارائه شده وی در این خصوص برای جلب انظار کافی نیست. هرموکراتس تمایل داشت به سقراط کمک کند و اشاه کرد که افلاطون فقط علل و شرح وقوع ( 20b ) را میداند. افلاطون در ادامه داستان سفر سولن ( مقنن یونانی ) به مصر را در جایی که موضوع آتلانتیس را می شنود و اینکه چگونه بعدها آتن یکی از بهترین مناطق برای به راه انداختن آتش جنگ علیه آتلانتیس بود اشاره می کند. افلاطون معتقد است که او خود می تواند پیشروی کند و اشاره می کند که تیمائوس قادر به ارائه شرح وقوع از نقطه آغاز جهان، به انسان می باشد. داستان آتلانتیس به کریتاس واگذار شد و محتوای اصلی مباحثه و تفسیر آن به کمک تیمائوس ادامه یافت.
تیمائوس با تمایز قائل شدن بر جهان ماده و جهان ابدی آغاز می شود. جهان ماده، جهانی است که تغییر و مرگ در آن وقوع میابد، بنابراین هدف از ایجاد آن، درک عدم وجود علت و منطق است. لیکن جهان ابدی هرگز تغییر نمی کند بنابراین درک حاصل از آن منطقی و دارای علت است ( 28a ) . سخنانی در خصوص دو جهان مشروط به توجه به تفاوت طبیعت اهداف هر یک می باشد. در واقع تعریف آنچه که تغییر نمی کند، ثبات و شعور و آگاهی آشکار برای ثبات و عدم تغییر است. ( 29b ) در حالی که تعریف آنچه که تغییر می کند و محتمل است، فقط تغییر و احتمال است. هر موجودی که ایجاد شود، واقعی و باور کردنی است ( 29c ) . بنابراین در تعریف جهان ماده، کسی نباید به دنبال چیزی فراتر از یک داستان محتمل باشد. ( 29d ) تیمائوس اعلام می کند، از آجایی که هیچ چیز ایجاد نمی شود و تغییر نمی کند مگر آنکه دلیلی برای ایجاد و تغییر داشته باشد، می توانیم بگوییم که علت عالم باید یک ایجادکننده و سازنده باشد. از آنجایی که عالم، هدفمند است، این خالق بایستی برای ساخت آن، مدل جهان ابدی را به کار برده باشد نه مدل میرا و از بین رونده را. لذا استفاده از جهان ابدی و به شکل بی نقص به عنوان یک الگو منجر به ایجاد جهان ما شد که سابق بر این، فقط به شکل ناقص و ناکامل وجود داشت.
wiki: تیمائوس (افلاطون)