جاده ابریشم

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] جاده ابریشم (یا راه ابریشم)، راهی کاروان رو که از دوران باستان تا حدود قرن هشتم/ چهاردهم، در دو قاره آسیا و اروپا (اوراسیا)، از چین تا مدیترانه، مورد بهره برداری تجارتی، زیارتی و سیاحتی بوده است.
نام جاده ابریشم را اولین بار فردیناند فون ریشته وفن (۱۸۳۳ـ۱۹۰۵)، جغرافیدان آلمانی، در میانه قرن نوزدهم به کار برد ظاهراً سبب این نامگذاری، تجارت ابریشم به عنوان معروف ترین، سبک ترین و گرانبهاترین کالایی بوده که طی ده ها قرن از طریق این جاده از چین به غرب می رفته است مسیر اصلی این راه بین ْ۳۰ و ْ۴۰ عرض شمالی و ْ۱۰ تا ْ۱۱۰ طول شرقی امتداد داشته است. راههای فرعی دیگری نیز از هند و جنوب ایران به آن می پیوسته که به دلیل اهمیت نوع کالاهایی که در آن ها حمل می شده، نامهای دیگری، مثل «راه ادویه»، به آن ها داده شده است. این راهها نیز تا ْ۲۰ عرض شمالی امتداد می یافتند (نقشه مسلمانان در جهان). طول تقریبی این راه را هشت هزار کیلومتر نوشته اند به نوشته بطلمیوس (ح ۹۰ تا ۱۶۸ میلادی) فاصله بین شهر مَنبِج (هیراپولیس) در شمال سوریه تا برج سنگی ۲۸۰، ۲۶ اِستادیا و از آن جا تا چانگ ـ آن / چانگان (سرا)، پایتخت قدیم چین، ۲۰۰، ۳۶ اِستادیا و جمعاً در حدود یازده هزار کیلومتر بوده است. این شاهراه از کشور چین شروع می شد، از فلات ایران می گذشت و پس از گذر از بین النهرین و شامات، به انطاکیه در کنار دریای مغرب (مدیترانه) می پیوست.
اولین شهر
نخستین شهر در ابتدای این جاده در مشرق، شهر چانگ ـ آن، نزدیک به شهر کنونی شیان، بود. معبد بودا در صومعه غاز وحشی متعلق به سال ۶۵۲ و همچنین گور امپراتور معروف چین، شی هوانگ تی، در این شهر است. گنجینه معروف زیرخاکی مجسمه های گلی سربازان ارتش هفت هزار تنی محافظ این گور، که در ۱۳۵۳ ش/ ۱۹۷۴ میلادی کشف شد، در همین جا و نزدیک به شهر شیان است پس از آن جاده در دره رود وِی امتداد می یافت. چینیها بخشی از این راه را که بیش تر نقاط آن سنگفرش بود، «شاهراه سلطنتی» می نامیدند و مأموران چینی با گرفتن عوارض از مسافران این راه، امنیت و رفاه کاروانیان را فراهم می آوردند
غارهای هزار بودا
جاده ابریشم در علیای رود وِی، به سمت شمال غربی تغییرمسیر می داد و پس از طی مسافتی طولانی از دامنه های نان شان (کوهستان جنوبی، که دنباله کوههای کونلون است)، به پادگان مرزی تونهوانگ، یکی از کانونهای فرهنگ بودایی، می رسید در نزدیکی تونهوانگ محلی است به نام غارهای هزار بودا که در آن کمابیش پانصد غار کنده و نقاشی شده و نیز تورفتگیهای آراسته به پیکره های کنده کاری شده وجود دارد و نخستین غار آن در حدود ۳۵۳ یا ۳۶۶ ق م کنده و برپا شده است. در همین غارهای هزاربودا، مارک اورل استاین، باستان شناس، در ۱۹۰۶ و ۱۹۱۴ به گنجینه ای از طومارهای نقاشی و نسخه های خطی یا چاپ قالبی بودایی (پانصد اثر هنری از جمله نقاشیهای ابریشمین، سه هزار طومار کامل از مواد چاپ شده، ششصد طومار دستنوشته و ششصد تکه سایر مستندات) دست یافت که یکی از آنها، سوترای الماس متعلق به ۸۶۸ بود که تا آن زمان کهن ترین کتاب چاپی جهان محسوب می شد پس از آن، شهر تونهوانگ است که در سمت مغرب آن، بیابانهای حوضه تاریم، یکی از خشک ترین سرزمینهای جهان، گسترده است. اطراف این بیابانها را از شمال کوهستان تین شان، از مغرب کوههای پامیر، از جنوب رشته کوههای کونلون و از مشرق کویر لوپ (نمک) محدود کرده است.
سرچشمه جیحون و سیحون
...

دانشنامه عمومی

جاده ابریشم (فیلم). «جاده ابریشم» ( انگلیسی: The Silk Road ( film ) ) فیلمی در ژانر درام است که در سال ۱۹۸۸ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به کویچی ساتو و آنا ناکاگاوا اشاره کرد.
عکس جاده ابریشم (فیلم)

جاده ابریشم (فیلم ۲۰۲۱). جاده ابریشم ( به انگلیسی: Silk Road ) یک فیلم سینمایی آمریکایی دلهره آور و جنایی محصول سال ۲۰۲۱ به نویسندگی و کارگردانی تیلر راسل با بازی جیسون کلارک، نیک رابینسون، الکساندرا شیپ، کیتی اسلتون، جیمی سیمپسون و پاول والتر هوزر است.
این فیلم در ۱۹ فوریه ۲۰۲۱، توسط کمپانی لاینزگیت فیلمز منتشر شد.
فیلم دربارهٔ جزئیات دستگیری بنیانگذار جاده ابریشم، راس اولبریکت توسط ریک بودن، مأمور اف بی آی، ملقب به «نارک ژوراسیک». [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
فیلمبرداری اصلی در ژوئن ۲۰۱۹ در آلبوکرک آغاز شد. [ ۶] [ ۷]
قرار بود اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره فیلم ترایبکا در ۱۶ آوریل ۲۰۲۰ برگزار کند. [ ۸] با این حال، جشنواره به دلیل ویروس کرونا به تعویق افتاد. [ ۹] در دسامبر سال ۲۰۲۰، لاینزگیت فیلمز حق پخش این فیلم را در ایالات متحده به دست آورد و آن را برای اکران در ۱۹ فوریه ۲۰۲۱ تنظیم کرد. [ ۱۰]
عکس جاده ابریشم (فیلم ۲۰۲۱)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

جادۀ اَبریشم (Silk Road)
مسیر جاده اَبریشم
جاده ای در روزگار باستان و قرون وسطا، به طول حدود ۶۴۰۰ کیلومتر. از این راه ابریشم را از چین به اروپا و در مقابل کالاهای تجاری را از اروپا به چین می بردند. جادۀ ابریشم با گذر از بیابان گُبی، سمرقند، و انطاکیه به بنادر مدیترانه ای یونان، ایتالیا، خاورمیانه و مصر و سرانجام به غرب می رسید. آیین بودا از این راه وارد چین شد. تجارت دریایی در قرن ۱۶ جانشین این راه مهم تجاری شد.

پیشنهاد کاربران

جاده ی ابریشم : یا راه ابریشم و شبکه ی راه های متصل شده ایی به منظور بازرگانی در قاره ی آسیا بود که شرق و غرب و جنوب آسیا را به هم و به شمال آفریقا و شرق اروپا متصل می کرد . نخستین فردی که این نام را برای
...
[مشاهده متن کامل]
این مسیرها انتخاب کرد جغرافی دان آلمانی به نام فردیناند ریختوفن بود . او به علت حمل ابریشم چین از این راه به دریای مدیترانه و مناطق مختلف دیگر این نام را برگزید . مهم ترین کالایی که به صورت ترانزیت از ایران می گذشت ابریشم بود .

جاده ابریشم ( یا راه ابریشم ) ، راهی کاروان رو که از دوران باستان تا حدود قرن هشتم / چهاردهم ، در دو قاره آسیا و اروپا ( اوراسیا ) ، از چین تا مدیترانه ، مورد بهره برداری تجارتی ، زیارتی و سیاحتی بوده است .
...
[مشاهده متن کامل]

نام جاده ابریشم را اولین بار فردیناند فون ریشتهوفن ( 1833ـ1905 ) ، جغرافیدان آلمانی ، در میانه قرن نوزدهم به کار برد ( فرانک و براونستون ، ص 12، 333؛ درژ و بوهرر ، ص 6 ) . ظاهراً سبب این نامگذاری ، تجارت ابریشم به عنوان معروف ترین ، سبک ترین و گرانبهاترین کالایی بوده که طی دهها قرن از طریق این جاده از چین به غرب می رفته است ( فرانک و براونستون ، ص 13؛ باستانی پاریزی ، ص 199ـ200 ) . مسیر اصلی این راه بین ْ30 و ْ40 عرض شمالی و ْ10 تا ْ110 طول شرقی امتداد داشته است . راههای فرعی دیگری نیز از هند و جنوب ایران به آن می پیوسته که به دلیل اهمیت نوع کالاهایی که در آنها حمل می شده ، نامهای دیگری ، مثل «راه ادویه »، به آنها داده شده است . این راهها نیز تا ْ20 عرض شمالی امتداد می یافتند ( رجوع کنید به نقشه " مسلمانان در جهان " ) . طول تقریبی این راه را هشت هزار کیلومتر نوشته اند ( فرانک و براونستون ، ص 14 ) . به نوشته بطلمیوس ( ح 90 تا 168 میلادی ) فاصله بین شهر مَنبِج ( هیراپولیس ) در شمال سوریه تا برج سنگی ( رجوع کنید بهادامه مقاله ) 280 ، 26 اِستادیا و از آنجا تا چانگ ـ آن /چانگان ( سرا ) ، پایتخت قدیم چین ، 200 ، 36 اِستادیا و جمعاً در حدود یازده هزار کیلومتر بوده است ( 1407، ص 11؛ همو، 1885، ص 12ـ13؛ نیز رجوع کنید به بولنوا ، ص 62 ) . این شاهراه از کشور چین شروع می شد، از فلات ایران می گذشت و پس از گذر از بین النهرین و شامات ، به انطاکیه در کنار دریای مغرب ( مدیترانه ) می پیوست ( پیرنیا و افسر، ص 85؛ بولنوا، ص 50 ـ51، نقشه ) . نخستین شهر در ابتدای این جاده در مشرق ، شهر چانگ ـ آن ، نزدیک به شهر کنونی شیان ، بود. معبد بودا در صومعه غاز وحشی متعلق به سال 652 و همچنین گور امپراتور معروف چین ، شی هوانگ تی ، در این شهر است . گنجینه معروف زیرخاکی مجسمه های گلی سربازان ارتش هفت هزار تنی محافظ این گور، که در 1353 ش / 1974 میلادی کشف شد، در همین جا و نزدیک به شهر شیان است ( درژ و بوهرر، ص 40ـ41؛ فرانک و براونستون ، ص 21ـ22 ) . پس از آن جاده در دره رود وِی امتداد می یافت . چینیها بخشی از این راه را که بیشتر نقاط آن سنگفرش بود، «شاهراه سلطنتی » می نامیدند و مأموران چینی با گرفتن عوارض از مسافران این راه ، امنیت و رفاه کاروانیان را فراهم می آوردند ( فرانک و براونستون ، ص 22 ) . جاده ابریشم در علیای رود وِی ، به سمت شمال غربی تغییرمسیر می داد و پس از طی مسافتی طولانی از دامنه های نان شان ( کوهستان جنوبی ، که دنباله کوههای کونلون است ) ، به پادگان مرزی تونهوانگ ، یکی از کانونهای فرهنگ بودایی ، می رسید ( همان ، ص 23 ) . در نزدیکی تونهوانگ محلی است به نام غارهای هزاربودا که در آن کمابیش پانصد غار کنده و نقاشی شده و نیز تورفتگیهای آراسته به پیکره های کنده کاری شده وجود دارد و نخستین غار آن در حدود 353 یا 366 ق م کنده و برپا شده است ( درژ و بوهرر، ص 62 ) . در همین غارهای هزاربودا، مارک اورل استاین ، باستان شناس ، در 1906 و 1914 به گنجینه ای از طومارهای نقاشی و نسخه های خطی یا چاپ قالبی بودایی ( پانصد اثر هنری از جمله نقاشیهای ابریشمین ، سه هزار طومار کامل از مواد چاپ شده ، ششصد طومار دستنوشته و ششصد تکه سایر مستندات ) دست یافت که یکی از آنها، سوترای الماس متعلق به 868 بود که تا آن زمان کهن ترین کتاب چاپی جهان محسوب می شد ( فرانک و براونستون ، ص 24، 337ـ 338 ) . پس از آن ، شهر تونهوانگ است که در سمت مغرب آن ، بیابانهای حوضه تاریم ، یکی از خشک ترین سرزمینهای جهان ، گسترده است . اطراف این بیابانها را از شمال کوهستان تین شان ، از مغرب کوههای پامیر، از جنوب رشته کوههای کونلون و از مشرق کویر لوپ ( نمک ) محدود کرده است . در شهر آنشی / آنسی راه دو شعبه می شد: یک راه به سوی شمال غربی می رفت و از شمال حوضه تاریم می گذشت ، راه دیگر به سوی جنوب غربی امتداد می یافت و از جنوب این حوضه عبور می کرد. راه جنوبی از گذرگاه میان رشته کوههای کونلون ، که در اسطوره های چینی جایگاه ایزدان است ، و از صحرای تاکلاماکان رد می شد ( همان ، ص 17، نقشه ، ص 26ـ 27، 31ـ32، 52 ) . امتداد این راه پس از گذشتن از پامیر شرقی ، در آخرین بخش کوهستان پامیر که دو رود جیحون ( آمودریا ) و سیحون ( سیردریا ) از آن سرچشمه می گیرند، به منطقه ای می رسید که امروزه عموماً ترکستان غربی نامیده می شود. در راه جنوبی حوضه تاریم ، نخستین منزلگاه ، قلعه میران در کنار دریاچه لوپ نور بود ( همان ، ص 31ـ32، 36؛ درژ و بوهرر، ص 80 ) . اورل استاین در آغاز قرن بیستم کتیبه ها و نقاشیهای این قلعه را چاپ و منتشر کرد که در آنها تأثیرات فراوانی را از آثار یونانی ، رومی ، بین النهرینی یا هندی می توان دید ( درژ و بوهرر، ص 90 ) . این جاده از شهرهای چِرچِن / شان ـ شان ، خُتن ( با یشم فراوان سبز و سفید که در بستر کوهستانی رود ختن پیدا می شد ) و یارغَند/ یارکند می گذشت و پس از عبور از کاشغر به کوهستان پامیر می رسید ( فرانک و براونستون ، ص 29، 30، 34؛ درژ و بوهرر، ص 36ـ37، نقشه ، ص 82، 102 ) . جاده شمالی پس از رسیدن به حوضه پهناور و پرآب شهر تورفان که قریب به صد متر پایین تر از سطح دریا قرار دارد ( فرانک و براونستون ، ص 31ـ32، 36 ) و عبور از آن ، به کوه تین شان یا سرزمین هفت جویبار می رسید ( همان ، ص 39؛ پیرنیا و افسر، ص 85 ) . در اینجا نیز عبادتگاهی بودایی به نام غارهای هزار بودای بزکلیک / بَزقلیق ( بزقلیق در لغت به معنای تزئین شده است ؛ 57 غار موجود ) وجود دارد که دیوارهای کنده شده در صخره های شرق تورفان ، پوشیده از نقاشیهایی از آداب و مناسک دینی بودایی و مانوی است ( درژ و بوهرر، ص 111 ) . بازمانده های شهر باستانی ( کیائو ـ هو/ کیو ـ شه ، بارکوتو/ یار ـ فوتو ) ، متعلق به دور . . .

بپرس