جارودیه

[ویکی شیعه] جارودیه، نخستین فرقه زیدیه است. این فرقه به نام برجسته ترین فرد آن، ابوالجارُود زیاد بن مُنْذَر، منسوب است.
بر اساس گزارش ابوعیسی وراق، جارودیه معتقد بوده اند که پیامبراکرم، علی علیه السلام را با ذکر اوصاف، بدون تصریح به اسم، به امامت منصوب کرده است. البته جارودیه معتقد بودند که این صفات، تنها اختصاص به علی علیه السلام داشته است و بر این اساس جارودیه، نپذیرفتن و انتخاب نکردن علی علیه السلام را به امامت بعد از پیامبر، موجب کفر و ضلالت دانسته اند. جارودیه همچنین معتقد به وجود نصی مشابه دربارۀ امام حسن و امام حسین علیهماالسلام بوده اند. آنها قائل بودند که بعد از این سه تن، نصی بر امامت هیچ علوی وجود ندارد، ولی امامت را محدود به فرزندان امام حسن و امام حسین علیهماالسلام می دانستند. جارودیه، همچون دیگر زیدیان، بر این باور بودند که هر عَلَوی صحیح النسب از فرزندان امام حسن و امام حسین، که عالم و زاهد و شجاع باشد، اگر قیام کند و مردم را به خود دعوت نماید، امام خواهد بود.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام است
جارودیه منسوب به زیاد بن منذر عبدی با کنیه ابی الجارود، از انشعاب های فرقه زیدی (زیدیه) به شمار می روند. آنان امیرالمومنین علیه السلام را خلیفه بلافصل پیامبر صلی الله علیه و آله می دانند و معتقدند رسول خدا صلی الله علیه و آله حضرت علی علیه السلام را با اوصاف به مردم معرفی کرد؛ لیکن مردم با رویگردانی از امامت آن حضرت گمراه و کافر شدند و نیز به امامت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام پس از امامت حضرت علی علیه السلام اعتقاد دارند؛ لیکن می گویند: پس از امام حسین علیه السلام، امامت به صورت شورایی در میان فرزندان امام حسن و امام حسین علیهماالسلام و هر کس از آنان که عالم و فاضل باشد و قیام کند جریان دارد.
عنوان یاد شده به مناسبت در باب وقف بکار رفته است. جارودیه از فرقه های شیعه - به معنای عام آن - به شمار می روند، از این رو، اگر مالی بر شیعه - بدون تقیید به امامی بودن یا فرقه ای دیگر - وقف گردد و قرینه و شاهدی نیز موجب انصراف آن به فرقه ای خاص نگردد، شامل جارودیه نیز می شود؛ لیکن شامل برخی فرقه های دیگر زیدی همچون بتریّه که قائل به خلافت بلافصل حضرت علی علیه السلام نیستند، نمی شود.
جارودیه و دیگر فرقه های شیعه غیر دوازده امامی در صورتی که ناصبی نباشند، بنابر قول مشهور محکوم به اسلام می باشند و احکام مخالف بر آنان جاری است.
جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد 3، ص 35.

(یا: سرحوبیّه) از فرق زیدیه، پیروان ابوالجارود زیاد بن منذر، مکنّی به ابوالنّجم. به باورِ اینان، پیامبر اسلام (ص) امام علی (ع) را به وصف منصوص کرد (نص خفی) نه به اسم؛ بنابراین، هر که علی (ع) را از خویش براند و با او بیعت نکند، کافر است. جارودیه بعد از علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را امام می دانند و می گویند امامت پس از آن دو باید میان فرزندانشان به شورا باشد و هر یک از اولاد ایشان شمشیر برکشد و خروج کند شایستۀ امامت است. پیروان این فرقه بعد از زید بن علی (ع) قائل به امامت محمد بن عبدالله بن حسن شدند و گفتند او نمرده و زنده است و روزی ظهور خواهد کرد.