جامعیت قران در نگاه احادیث

[ویکی فقه] جامعیت قرآن در نگاه احادیث. بحث در مورد جامعیّت قرآن، از دیرباز تاکنون مورد توجه مفسّران و قرآن پژوهان بوده است و با توجه به تصریح قرآن در خصوص اصل جامعیّت، همگان آن را پذیرفته اند، گرچه درباره محدوده آن اختلاف کرده اند. عدّه ای قائل به جامعیت مطلق قرآن شده اند و نتیجه گرفته اند که در قرآن، تمام آنچه که می توان نوعی ادراک و فهم به آن پیدا نمود، وجود دارد، هر چند عقل و درک ما از شناختن آن قاصر است.
اندیشمندان دینی در مورد جامعیت قرآن نظریات متفاوتی ارائه داده اند که به اهم آن ها اشاره می نماییم.
← دیدگاه سیوطی و زرکشی
در بررسی دیدگاههای دو طرف، استناد به مجموعه روایات، کمتر به چشم می خورد و مهمترین دلیل آنها آیه معروف«تبیانا لکل شیء» است که هر کس در تفسیر آن، یار ظنّ خویش گردیده است. در این نوشتار، تا آنجا که امکان داشته است، روایات مربوط به این بحث، جمع آوری و به پنج دسته تقسیم شده و معنای جامعیّت و شرط آن، روشن گردیده است و در نهایت، دسته ششم روایات آورده شده که در سبک و سیاق پنج دسته اول نیست؛ بلکه نشان می دهد که سنّت هم باید در کنار قرآن باشد، تا بیان کننده و روشنگر جامعیّت قرآن باشد؛ گرچه همان طور که بعدا نشان خواهیم داد، از گروه پنجم روایات هم می توان این مطلب را فهمید؛ ولی در گروه ششم، به لزوم همراهی کتاب و سنّت برای انتقال مفاهیم، تصریح گردیده است.
چند نکته کلیدی
قبل از ورود به بحث، تذکّر چند نکته ضروری است:اولا، یکی از معدود ابواب حدیثی که در بین روایات موجود در آنها تعارضی وجود ندارد، همین بحث جامعیت قرآن است و اگر در ظاهر هم اختلافی باشد، به راحتی جمع عرفی بین آنها صورت می گیرد.ثانیا، از کنار هم قرار دادن روایات، به تدریج معنای «جامعیت» روشن خواهد شد.ثالثا، همه روایات مرتبط با موضوع جامعیت قرآن، در این نوشتار نیامده اند؛ ولی سعی شده است که سند روایات نیز ملاحظه شوند و روایات قوی تر مورد استشهاد قرار گیرند.
روایات دسته اول
...