جرج کندی ( انگلیسی: George Kennedy ) بازیگر آمریکایی سینما و تلویزیون بود که در فیلم های سینمایی و مجموعه های تلویزیونی بسیاری نقش آفرینی کرد. او که در ۱۹۶۸ نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شده بود در همان سال جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای بازی در فیلم لوک خوش دست دریافت نمود. همچنین جرج کندی تنها هنرپیشهٔ فیلم حادثه ای فرودگاه بود که در سه دنبالهٔ دیگر این فیلم نیز ظاهر شده و نقش جو پترونی را در هر ۴ فیلم ایفا نمود.
جورج کندی در ۱۸ فوریه ۱۹۲۵ در نیویورک و در خانواده ای هنرمند زاده شد. پدرش موسیقی دان و مادرش بالرین بود و جورج در دو سالگی اولین حضور خود بر صحنهٔ نمایش را تجربه کرد. او در بحبوحهٔ جنگ جهانی دوم وارد ارتش شد و ۱۶ سال به خدمت پرداخت، اما به خاطر جراحتی که بر پشت برداشته بود در اواخر دهه ۵۰ میلادی بازنشسته شد. او که در همان زمان به عنوان مشاور نظامی در چند قسمت از مجموعهٔ تلویزیونی سرجوخه بیلکو حضور داشت تصمیم گرفت که بار دیگر به دنیای هنر بازگردد.
کندی کارش را با بازی در چند مجموعهٔ تلویزیونی وسترن همچون ماوریک ( ۱۹۵۷ ) و روهاید ( ۱۹۵۹ ) شروع کرد و پس از آن در چند فیلم سینمایی ایفاگر نقش هایی کوچک شد. از آنجاییکه کندی بلند قامت ( ۱٫۹۳ متر ) و درشت هیکل بود بیشتر نقش های منفی به او داده می شد که از این میان می توان به به نقش هرمن اسکوبی یک دست در فیلم معما ( ۱۹۶۳ ) با بازی کری گرانت و آدری هپبورن و لئو کراس در فیلم استریت جکت ( ۱۹۶۴ ) اشاره کرد. ادامهٔ دههٔ ۶۰ سال پرکاری برای او بود و کندی علاوه بر بازی در چندین مجموعهٔ تلویزیونی، در فیلم های موفقی همچون دوازده مرد خبیث ( ۱۹۶۷ ) و لوک خوش دست ( ۱۹۶۷ ) ظاهر شد و در ۱۹۶۸، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای بازی در فیلم لوک خوش دست دریافت نمود. لورل طلایی، دیگر جایزه ای بود که این فیلم در ۱۹۶۸ برای جورج کندی به ارمغان آورد.
در ۱۹۷۰ در نقش جو پترونی در فیلم فرودگاه بازی کرد و برای دومین بار نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش دوم مرد شد. در ۱۹۷۴ در فیلم های حادثه ای زلزله و جاده ای لایتفوت و تاندربولت ظاهر شد و همان سال دومین حضور خود در نقش جو پترونی را در فیلم فرودگاه ۷۵ که به دنبال موفقیت فیلم فرودگاه ساخته شده بود تجربه نمود. از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۶ در ۱۶ قسمت از مجموعهٔ تلویزیونی شوالیه آبی در نقش بامپر مورگان ظاهر شد و سومین حضور او در نقش جو پترونی با فرودگاه ۷۷ ( ۱۹۷۷ ) رقم خورد. در ۱۹۷۸ در فیلم قتل در کرانه نیل که اقتباسی بود از یکی از داستان های آگاتا کریستی در کنار بازیگرانی همچون پیتر اوستینوف، بت دیویس، دیوید نیون و میا فارو ایفای نقش نمود. در همین سال از اولین همسر خود نورما ورمن جدا شده و با دومین همسر خود جوان مک کارتی ازدواج نمود. در ۱۹۷۹ برای چهارمین بار در نقش جو پترونی در آخرین فیلم این سری با نام فرودگاه ۷۹، کنکورد ظاهر شد تا تنها هنرپیشهٔ فیلم فرودگاه باشد که در هر سه دنبالهٔ این فیلم بازی کرده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجورج کندی در ۱۸ فوریه ۱۹۲۵ در نیویورک و در خانواده ای هنرمند زاده شد. پدرش موسیقی دان و مادرش بالرین بود و جورج در دو سالگی اولین حضور خود بر صحنهٔ نمایش را تجربه کرد. او در بحبوحهٔ جنگ جهانی دوم وارد ارتش شد و ۱۶ سال به خدمت پرداخت، اما به خاطر جراحتی که بر پشت برداشته بود در اواخر دهه ۵۰ میلادی بازنشسته شد. او که در همان زمان به عنوان مشاور نظامی در چند قسمت از مجموعهٔ تلویزیونی سرجوخه بیلکو حضور داشت تصمیم گرفت که بار دیگر به دنیای هنر بازگردد.
کندی کارش را با بازی در چند مجموعهٔ تلویزیونی وسترن همچون ماوریک ( ۱۹۵۷ ) و روهاید ( ۱۹۵۹ ) شروع کرد و پس از آن در چند فیلم سینمایی ایفاگر نقش هایی کوچک شد. از آنجاییکه کندی بلند قامت ( ۱٫۹۳ متر ) و درشت هیکل بود بیشتر نقش های منفی به او داده می شد که از این میان می توان به به نقش هرمن اسکوبی یک دست در فیلم معما ( ۱۹۶۳ ) با بازی کری گرانت و آدری هپبورن و لئو کراس در فیلم استریت جکت ( ۱۹۶۴ ) اشاره کرد. ادامهٔ دههٔ ۶۰ سال پرکاری برای او بود و کندی علاوه بر بازی در چندین مجموعهٔ تلویزیونی، در فیلم های موفقی همچون دوازده مرد خبیث ( ۱۹۶۷ ) و لوک خوش دست ( ۱۹۶۷ ) ظاهر شد و در ۱۹۶۸، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای بازی در فیلم لوک خوش دست دریافت نمود. لورل طلایی، دیگر جایزه ای بود که این فیلم در ۱۹۶۸ برای جورج کندی به ارمغان آورد.
در ۱۹۷۰ در نقش جو پترونی در فیلم فرودگاه بازی کرد و برای دومین بار نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش دوم مرد شد. در ۱۹۷۴ در فیلم های حادثه ای زلزله و جاده ای لایتفوت و تاندربولت ظاهر شد و همان سال دومین حضور خود در نقش جو پترونی را در فیلم فرودگاه ۷۵ که به دنبال موفقیت فیلم فرودگاه ساخته شده بود تجربه نمود. از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۶ در ۱۶ قسمت از مجموعهٔ تلویزیونی شوالیه آبی در نقش بامپر مورگان ظاهر شد و سومین حضور او در نقش جو پترونی با فرودگاه ۷۷ ( ۱۹۷۷ ) رقم خورد. در ۱۹۷۸ در فیلم قتل در کرانه نیل که اقتباسی بود از یکی از داستان های آگاتا کریستی در کنار بازیگرانی همچون پیتر اوستینوف، بت دیویس، دیوید نیون و میا فارو ایفای نقش نمود. در همین سال از اولین همسر خود نورما ورمن جدا شده و با دومین همسر خود جوان مک کارتی ازدواج نمود. در ۱۹۷۹ برای چهارمین بار در نقش جو پترونی در آخرین فیلم این سری با نام فرودگاه ۷۹، کنکورد ظاهر شد تا تنها هنرپیشهٔ فیلم فرودگاه باشد که در هر سه دنبالهٔ این فیلم بازی کرده است.
wiki: جرج کندی