جرجانی علی بن محمد

[ویکی نور] علی بن محمود استرآبادی، معروف به میر سید شریف جرجانی، از عالمان پرآوازه سده هشتم هجری است که سال 740 قمری در روستای طاغو نزدیک استرآباد دیده به جهان گشود و در همان جا به کسب علوم پرداخت و برای تکمیل تحصیلات خود به شیراز و هرات و قاهره رفت.
درباره دوران تحصیل او برخی منابع از بهره گیری وی از دانش قطب الدین رازی (694 -766 قمری) سخن به میان آورده اند و چنین می نگارند که وی شرح شمسیه و شرح مطالع را نزد قطب الدین رازی فراگرفته است، اما گزارش دیگری نیز حاکی از آن است که به دلیل ضعف پیری و سالخوردگی قطب الدین، بهره گیری از دانش وی برای جرجانی امکان پذیر نشد و او به راهنمایی این حکیم نامور، از هرات راهی قاهره می شود تا در آنجا از مجلس درس میرمحمد بن مبارک شاه بخاری، معروف به میرک بخاری (متوفای 775 قمری)، که از شاگردان برجسته قطب الدین بود، بهره مند شود و شرح شمسیه، شرح مطالع، و مواقف عضدالدین ایجی را از او فراگیرد.
وی در سفر دراز خود به قاهره از مجلس درس اکمل الدین محمود بن محمود بابرتی (714 - 786 قمری) نیز بهره برد و نزد او حاشیه الهدایه مرغینانی را فراگرفت و در میان راه با شمس الدین فناری (751 - 834 قمری) آشنا شد و او جرجانی را در این سفر همراهی کرد.
جرجانی پس از 4 سال تحصیل در قاهره، راهی زادگاه خود شد و سال 779 قمری، یعنی هنگامی که 39 سال از عمر خویش را پشت سر نهاده بود، زمینه سفر به شیراز و تدریس در مدرسه دارالشفای این شهر برای او فراهم شد.
درباره این سفر منابع تاریخی چنین می نگارند که چون شاه شجاع بن مظفر خوافی (733 - 786قمری) در قصر زرد (زر) استرآباد فرود آمد، میر سید شریف برای شناساندن پایگاه علمی خود، به اردوگاه او رفت و در آنجا با کمک سعدالدین مسعود بن عمر تفتازانی (712 - 793 قمری) به حضور شاه رسید و شاه در نخستین نشست و گفتگو با او از دانش فراوان وی به شگفت آمد و او را سخت گرامی داشت.