جعبه موسیقی

جعبه موسیقی یکی از سازهای موسیقایی سدهٔ ۱۸ و ۱۹ است که با حرکت مجموعه ای از سنجاق ها که روی یک استوانه یا صفحه چیده شده اند، و از روی دندانه ها ( یا تیغه های ) یک شانهٔ فولادی عبور می کنند و نُت های آهنگینی می نوازند، کار می کند. جعبه های موسیقی از جعبه های تزئینی موزیکال سدهٔ ۱۸ برگرفته شدند. برخی از جعبه های موسیقی پیچیده تر یک طبل ظریف یا ناقوس کوچکی نیز افزون بر شانهٔ فولادی دارند.
شرکت «Symphonium» به عنوان اولین تولیدکننده جعبه موسیقی صفحه ای ( ساختاری مشابه گرامافون ) در سال ۱۸۸۵ شروع به کار کرد. دو تن از بنیانگذاران این شرکت، گوستاو براخهاوزن و پل ریسنر، شرکت جدیدی را به نام «پولیفون» در رقابت مستقیم با کسب و کار اولیه خود و شریک سومشان، اسکار پل لوچمن، راه اندازی کردند. پس از تأسیس مؤسسه Original Musikwerke Paul Lochmann در سال ۱۹۰۰، کسب و کار شرکت «Symphonium» تا سال ۱۹۰۹ ادامه یافت. [ ۱]
بنابر گفته موزه ویکتوریا در استرالیا، ( ( برند «Symphonium» به دلیل تنوع بسیار زیاد در ساخت انواع و اقسام جعبه موسیقی قابل توجه است . . . هیچ مدل جعبه موسیقی صفحه ای دیگری با این تنوع وجود ندارد. این برند همچنین در استفاده از موتورهای الکتریکی پیشگام بود. … اولین جعبه موسیقی مجهز به موتور الکتریکی برند «Symphonium» درسال ۱۹۰۰ تبلیغ شد. این برند به تجارت پیانو - ارکستری ورود کرد و در کنار ساخت جعبه موسیقی در هر دو مدل صفحه ای و استوانه ای، پیانولا و فنوگراف هم تولید می کرد ) ) "[ ۱]
در همین حال، پولیفون حوزه خود را به آمریکا گسترش یافت، و در آنجا براخهاوزن شرکت «Company Regina» را تأسیس کرد. این شرکت موفقیت چشمگیری داشت و در نهایت به شرکت تولیدکننده جاروبرقی و بخارشوی تغییرکاربری داد.
در زمانی که جعبه های موسیقی در اوج رونق خود قرار داشتند، ارتفاع برخی از انواع آن به بلندی ساعت های قدی بود و همگی از صفحات بزرگ جانبی برای پخش کردن مجموعه های مختلفی ازملودی ها استفاده می کردند. جعبه های موسیقی انواع فنری و کوکی داشتند که صدای هر دو نوع زنگ مانند هست. این دستگاه ها اغلب در انگلستان، ایتالیا و ایالات متحده ساخته می شدند و صفحات جانبی آنها ساخته سوئیس، اتریش و پروس بودند.
برخی از جعبه های موسیقی در قالب نسخه های اولیه از «جوک باکس» های پولی در اماکن عمومی وجود داشتند. موزه «Marsh's free Museum» و فروشگاه «curio shop» در لانگ بیچ، واشینگتن ( ایالات متحده ) چندین نسخه از این نوع جوک باکس را در معرض دید عموم قرار داده اند که هنوز هم کار می کنند. موزه موسیقی در برنتفورد، لندن نیز تعدادی از این دستگاه ها دارد. [ ۲] همچنین موزه موریس در موریس تاون، نیوجرسی ( ایالات متحده ) دارای مجموعه قابل توجهی دررابطه با جعبه های موسیقی هست؛ از جمله نمایشگاه های تعاملی که علاوه بر پخش فیلم و فایل صوتی از هر قطعه، روزانه آلات به کار رفته موجود را به نوبت به نمایش عموم درمی آورد. [ ۳]

جعبه موسیقی (آلبوم ماریا کری). جعبه موسیقی ( انگلیسی: Music Box ) سومین آلبوم استودیویی خواننده و ترانه نویس آمریکایی ماریا کری است. این آلبوم در ۳۱ اوت ۱۹۹۳ توسط کلمبیا رکوردز در آمریکای شمالی منتشر شد. این آلبوم شامل بالادهایی است که عمدتاً توسط کری و والتر آفاناسیف، که پیش از این با او در احساسات ( ۱۹۹۱ ) و چند قطعه رقص شهری کار کرده بود نوشته شد. در حین دوره توسعه آلبوم، کری می خواست با انتخاب صدای پاپ/آراندبی، بیشتر مخاطبان را به سمت خودش گسترش دهد. در این بازه زمانی، او سازهای مختلف موسیقی را در آلبوم تجربه کرد که به دوری از صدای معاصر دو آلبوم پیشین منتهی می شد.
این آلبوم به رتبهٔ نخست بیلبورد ۲۰۰ رسید و با ۲۸٬۰۰۰٬۰۰۰ نسخه فروش در سراسر جهان، به یکی از پرفروش ترین آلبوم ها در همهٔ زمان ها تبدیل شده است. [ ۲]

جعبه موسیقی (فیلم ۱۹۳۲). جعبهٔ موسیقی ( به انگلیسی: The Music Box ) فیلمی کمدی به کارگردانی جیمز پروت و نقش آفرینی لورل و هاردی است که در سال ۱۹۳۲ منتشر شد. این فیلم برندهٔ جایزه اسکار بهترین فیلم کوتاه سال ۱۹۳۲ گردید.
لورل و هاردی این بار برای کسب درآمد یک درشکه تهیه می کنند و نام آن را مؤسسهٔ حمل و نقل می گذارند. اولین سفارش آن ها حمل یک پیانوی سنگین به خانه ای ست که پله های بسیاری دارد و آن ها برای حمل آن با مشکلات زیادی مواجه می شوند.
لوکیشن اصلی فیلم برداری، یک رشته پلکان با ۱۳۳ پله و چند پاگردان[ ۱] در محلهٔ سیلور لیک لس آنجلس و در نزدیکی «پارک لورل و هاردی» است که تا به امروز حفظ شده است. این رشته پلکان، جهت استفاده عموم است و خیابان وندام ( در پائین پلکان ) را به خیابان دسکانسو ( در بالا و انتهای پلکان ) وصل می کند[ ۲] و آدرس دقیق آن پلاک ۹۲۳–۹۲۵ خیابان وندام شمالی در نزدیکی «چهارراه دِل مانتی» است. یک لوح یادبود بر روی یکی از پله های تحتانی نصب شده است. [ ۳] این پلکان در فیلم زندگی ناگوار نیست؟ نیز با بازی چارلی چیس و اولیور هاردی، در صحنه ای که چارلی چیس می خواهد یک خودنویس را به فی ری بفروشد، دیده می شود. همین پلکان در فیلم «فاخته های بسیار سرد» ( ۱۹۲۶ ) با بازی بیلی بوان و کارگردانی دل لرد هم وجود دارد. [ ۴]
باید توجه کرد که پلکانی که در فیلم سه کله پوک با عنوان بی رنج گنج میسر نمی شود ( ۱۹۴۱ ) دیده می شود، رشته پلکانی متفاوتی در همین شهر است که ۱۴۷ پله دارد و در پلاک ۲۲۱۲ خیابان «ایدن دیل پلِـیس» در فاصلهٔ ۳٫۲ کیلومتری شمال شرقی پلکان فیلم لورل و هاردی واقع شده است. [ ۵] [ ۶]
• استن لورل در نقش استن
• اولیور هاردی در نقش اُلی
• بیلی گیلبرت در نقش پروفسور تئودور فون شوارتزن هوفن
• هِـیزِل هاوِل در نقش خانم فون شوارتزن هوفن[ ۷] ( برخی منابع، بازیگر این نقش را گلادیس گیل نوشته اند ) . [ ۸]
• لیلیان آیرین در نقش پرستار بچه
• سام لافکین در نقش پلیس
• چارلی هال در نقش پستچی
• ویلیام گیلسپی در نقش فروشندهٔ پیانو

جعبه موسیقی (فیلم ۱۹۸۹). جعبهٔ موسیقی ( به انگلیسی: Music Box ) نام فیلم درامی است که در سال ۱۹۸۹ به کارگردانی کوستا گاوراس ساخته شد. این فیلم برندهٔ خرس طلایی پنجاهمین جشنواره فیلم برلین شد. همچنین جسیکا لنگ موفق شد برای بازی در جعبهٔ موسیقی برای دریافتِ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن نامزد شود.
مرد مهاجری از مجارستان متهم می شود که جنایت جنگی انجام داده است. دخترِ او که وکیل است، سعی در دفاع از پدرش و پرده برداشتن از واقعیت ها می کند.
داستانِ جعبهٔ موسیقی کمی از زندگی واقعیِ جان دمیانیوک و خودِ جو استرهاس ( نویسندهٔ فیلم نامه ) سرچشمه گرفته است.