جلبک دریایی

جُل وزغ یا جلبک دریایی ( به انگلیسی: Seaweed ) به جلبکهایی بزرگ و قابل دید دریا گفته می شود. پیدازادان جزو جلبک های دریای به شمار نمی آیند. برای اشاره به پیدازادگان که گروه های محدود و کمتری را شامل می شوند، از واژهٔ علف دریایی ( به انگلیسی: Seagrass ) استفاده می شود. جلبک های میکروسکوپی دیگری که در دریا زندگی می کنند مانند پلانکتونها نیز جزو جلبک هایی دریایی نیستند.
جلبک های دریایی سبز رنگ در نقاط کم عمق دریا یافت می شوند و نوع قهوه ای آن در مناطق پرعمق دریا نیز قادر به زندگی است. از جلبک دریایی برای صنایع خوراکی، کود و دیگر صنایع استفاده می شود.
• جلبک قهوه ای ( به انگلیسی: Brown algae ) :کونبو، هیجیکی، واکامه، فوکوس، موزوکو
• جلبک قرمز:تن گوسا، آساکوسانوری
• جلبک سبز:آئونوری، آئوسا، میرو

جُلبک دریایی (seaweed)
جُلبک دریایی
گروه وسیعی از گیاهان چندسلولی ساده، متعلق به گروه جلبک ها۱. این علف ها در مصّبِ رودخانه های آب شور، باتلاق های نمکی، و نزدیک خط مد تا عمق ۱۰۰ تا ۲۰۰ متری رشد می کنند. بسیاری از جلبک های دریایی دارای قلاب اند که باعث اتصال آن ها به سنگ ها و سایر سطوح می شود. همچنین، دارای تنۀ پربرگ و گاهی کیسه های هوا برای شناور ماندن اند و به رنگ های سبز، سبزآبی، قرمز یا قهوه ای یافت می شوند. در سراسر دنیا نزدیک به ۲هزار گونه از جلبک های غول پیکر قهوه ای، ۵,۵۰۰ گونه جلبک قرمز و ۱,۲۰۰ گونه جلبک سبز یافت شده است که غالباً دریایی اند. برخی از آن ها بنا به سنت برای تهیه غذا جمع آوری می شوند، مانند لاورهای ارغوانی۲، لاورهای سبز۳، و علف های دریایی خوراکی (کاراقین ها۴). از ۱۹۶۰، علف های دریایی را می کارند و آلژینات ها۵ یا نمک هایی از آن ها استخراج می کنند که در غذاهای کنسروی، بستنی، علوفۀ دام، خمیردندان، صابون، و تولید یُد و شیشه کاربرد دارد.
algaepurple laver (Porphyra umbilicalis)green laver (Ulva lactuca)carragheen (Chondrus crispus)alginates