جنگ جانشینی اتریش ( به آلمانی: Österreichischer Erbfolgekrieg ) با مرگ ناگهانی کارل ششم، امپراتور مقدس روم در ۲۰ اکتبر ۱۷۴۰ و بر تخت نشستن دخترش ماریا ترزا و مخالفت امرای انتخابگر امپراتوری مقدس روم با وی و به مدت هشت سال ( دسامبر ۱۷۴۰ - اکتبر ۱۷۴۸ ) به طول انجامید.
علل جنگ میان انگلیس و اسپانیا، مسائل بازرگانی بود؛ انگلیسی ها به کار قاچاق با آمریکای جنوبی مشغول بودند و اسپانیائی ها برای جلوگیری از این عمل با آن ها سختگیری می کردند. سرانجام دولت انگلیس در سال ۱۷۳۹ اعلان جنگ داد و فرانسه به عنوان متحد اسپانیا وارد جنگ شد. در این موقع امپراتور، کارل ششم که فقط یک دختر به نام ماریا ترز داشت تمام تلاش خود را صرف این می کرد که او را وارث و جانشین خود در اتریش، بوهم و مجارستان نماید و این امر به وسیله فرمانی که به تصویب شورای آلمان و تأیید اغلب کشورهای اروپائی رسید، عملی شد. لیکن در سال ۱۷۴۰، یعنی هنگامی که کارل ششم درگذشت، زمامداران اروپائی قول و قرار خویش را از یاد بردند و فریدریش دوم، پادشاه پروس، پیش از همه وارد جنگ شد و سیلزی را گرفت. این عمل مقدمهٔ ایجاد اتحادیه ای شامل پروس، زاکسن، بایرن، فرانسه، اسپانیا و ساردنی بود و حال آنکه اتریش، جز بریتانیا به همراه انتخابگرنشین هانوفر و جمهوری هلند متحدی نداشت.
در ابتدا به نظر می رسید که کار اتریش یک سره شده باشد چون پروسی ها که در مولویتز فاتح شده بودند سراسر خاک سیلزی را گرفته و یک سپاه مشترک فرانسوی - بایرنی داخل بوهم شده، پراگ را به تصرف درآوردند. ماریا ترز با پشتکار و مهارت فوق العاده ای به فعالیت پرداخت و پس از آنکه مجارستانی ها را که بیطرف مانده بودند با خود همداستان کرد، با فریدریش دوم جداگانه صلح کرد و سیلزی را در اختیار او گذاشت، ولی پس از این مصالحه به بایرن حمله برد و فرانسویان را واداشت تا در بحبوحهٔ سرمای زمستان، بوهم را تخلیه کنند. در همین احوال شاهزاده انتخابگر بایرن، با عنوان کارل هفتم به امپراتوری اعلام و دست خاندان هابسبورگ از امپراتوری کوتاه شده بود، منتهی این پیشرفت های سیاسی نمی توانست شکست نظامی را جبران نماید. فرانسویان ناچار از آلمان دست کشیده به کناره های رن عقب نشستند. اساس اتحادیه ای که در فوق به آن اشاره شد، نه تنها بر اثر کناره گیری پروس بلکه در نتیجهٔ پیمان شکنی زاکسن و ساردنی که با اتریش همدست شده بودند، از هم پاشید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعلل جنگ میان انگلیس و اسپانیا، مسائل بازرگانی بود؛ انگلیسی ها به کار قاچاق با آمریکای جنوبی مشغول بودند و اسپانیائی ها برای جلوگیری از این عمل با آن ها سختگیری می کردند. سرانجام دولت انگلیس در سال ۱۷۳۹ اعلان جنگ داد و فرانسه به عنوان متحد اسپانیا وارد جنگ شد. در این موقع امپراتور، کارل ششم که فقط یک دختر به نام ماریا ترز داشت تمام تلاش خود را صرف این می کرد که او را وارث و جانشین خود در اتریش، بوهم و مجارستان نماید و این امر به وسیله فرمانی که به تصویب شورای آلمان و تأیید اغلب کشورهای اروپائی رسید، عملی شد. لیکن در سال ۱۷۴۰، یعنی هنگامی که کارل ششم درگذشت، زمامداران اروپائی قول و قرار خویش را از یاد بردند و فریدریش دوم، پادشاه پروس، پیش از همه وارد جنگ شد و سیلزی را گرفت. این عمل مقدمهٔ ایجاد اتحادیه ای شامل پروس، زاکسن، بایرن، فرانسه، اسپانیا و ساردنی بود و حال آنکه اتریش، جز بریتانیا به همراه انتخابگرنشین هانوفر و جمهوری هلند متحدی نداشت.
در ابتدا به نظر می رسید که کار اتریش یک سره شده باشد چون پروسی ها که در مولویتز فاتح شده بودند سراسر خاک سیلزی را گرفته و یک سپاه مشترک فرانسوی - بایرنی داخل بوهم شده، پراگ را به تصرف درآوردند. ماریا ترز با پشتکار و مهارت فوق العاده ای به فعالیت پرداخت و پس از آنکه مجارستانی ها را که بیطرف مانده بودند با خود همداستان کرد، با فریدریش دوم جداگانه صلح کرد و سیلزی را در اختیار او گذاشت، ولی پس از این مصالحه به بایرن حمله برد و فرانسویان را واداشت تا در بحبوحهٔ سرمای زمستان، بوهم را تخلیه کنند. در همین احوال شاهزاده انتخابگر بایرن، با عنوان کارل هفتم به امپراتوری اعلام و دست خاندان هابسبورگ از امپراتوری کوتاه شده بود، منتهی این پیشرفت های سیاسی نمی توانست شکست نظامی را جبران نماید. فرانسویان ناچار از آلمان دست کشیده به کناره های رن عقب نشستند. اساس اتحادیه ای که در فوق به آن اشاره شد، نه تنها بر اثر کناره گیری پروس بلکه در نتیجهٔ پیمان شکنی زاکسن و ساردنی که با اتریش همدست شده بودند، از هم پاشید.
wiki: جنگ جانشینی اتریش