جنگ داخلی امریکا

جنگ داخلی آمریکا. جنگ داخلی آمریکا ( به انگلیسی: American Civil War ) ( ۱۲ آوریل ۱۸۶۱ – ۹ مه ۱۸۶۵ ) یک جنگ داخلی در ایالات متحده آمریکا بود که میان دولت های پشتیبان اتحادیه فدرال ( موسوم به اتحادیه[ یادداشت ۱] یا شمال[ یادداشت ۲] ) و ایالات جنوبی ( مؤتلفه[ یادداشت ۳] یا جنوب[ یادداشت ۴] ) که رأی به جدایی از ایالات متحده و تشکیل کنفدراسیون ایالات مؤتلفه آمریکا داده بودند، به وقوع پیوست. علت اساسی جنگ همانا وضعیت برده داری ـ به خصوص گسترش برده داری به قلمروهای ارضیِ تازه کسب شده در اثر جنگ آمریکا و مکزیک ـ بود. اندکی پیش از آغاز جنگ داخلی در سال ۱۸۶۰ از ۳۲ میلیون نفر جمعیت آمریکا حدود ۴ میلیون نفر ( تقریباً ۱۳ درصد ) بردگان سیاه پوست بودند که اکثراً در جنوب می زیستند.
برده داری در ایالات متحده یکی از موضوعات سیاسی کلیدی در سده نوزدهم بود؛ نزاع سیاسی بر سر برده داری که تا دهه ها جریان داشت بالاخره به وقوع جنگ داخلی انجامید. تجزیه طلبی پس از پیروزی آبراهام لینکلن در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا در ۱۸۶۰ با برنامه های انتخاباتیِ ضد گسترش برده داری اش نضج گرفت. ابتدا هفت ایالت برده دار جدایی خود را از ایالات متحده اعلام کردند تا برای خودشان کنفدراسیون یا دولتی مؤتلفه تشکیل دهند. پس از آنکه نیروهای مؤتلفه چندین پایگاه دولت فدرال را در مناطق مورد ادعای خود تصرف کرد مصالحه کریتندن[ یادداشت ۵] به شکست انجامید و هر دو طرف مهیای جنگ شدند. زمانی که ارتش مؤتلفه در ۱۲ آوریل ۱۸۶۱ ـ تنها یک ماه پس از روز معارفه ی آبراهام لینکلن ـ نبرد فورت سامتر در کارولینای جنوبی را آغاز کرد، جنگ داخلی به وقوع پیوست. دولت مؤتلفه چنان رشد کرد که حداقل اکثر قلمروهای یازده ایالت ( از مجموع ۳۴ ایالت در آن زمان ) را در اختیار بگیرد و ادعاهای ارضی اش را متوجه دو ایالت دیگر ( میزوری و کنتاکی ) نیز کرد. [ یادداشت ۶] ایالاتی که به حکومت فدرال وفادار ماندند با نام «اتحادیه» شناخته شدند. ارتش های داوطلب بزرگی پدید آمدند و چهار سال نبرد خونین ـ به ویژه در جنوب ـ درگرفت.
در طول سال ۱۸۶۲ - ۱۸۶۱ در جبهه غربی اتحادیه دستاوردهای دائمی برجسته ای حاصل کرد در حالیکه در جبهه شرقی نبرد بی نتیجه بود. در سپتامبر ۱۸۶۲ لینکلن اعلامیه آزادی بردگان را صادر کرد که پایان بخشیدن به برده داری را هدف جنگ قرار داد. در جبهه غربی، اتحادیه ناوگان رودخانه ایِ مؤتلفه را در سپتامبر ۱۸۶۲ و سپس اکثر ارتش غربی اش را ویران ساخته و نیواورلئان را متصرف شد. محاصره موفقیت آمیز ویکسبرگ در ۱۸۶۳ توسط ارتش اتحادیه، مؤتلفه را در رود می سی سی پی به دو قسمت تقسیم نمود. در ۱۸۶۳ یورش ژنرال مؤتلفه رابرت ادوارد لی به شمال با نبرد گتیسبرگ پایان گرفت. موفقیت ها در جبهه غربی سبب شدند ژنرال یولیسیز سایمن گرانت در ۱۸۶۴ فرماندهی کل ارتش اتحادیه را در دست گیرد. پس از آنکه اتحادیه، بنادر مؤتلفه از اقیانوس اطلس تا خلیج مکزیک را به طور دائم مورد محاصره قرار داد، توانست منابع و نیروی انسانی خود را به سوی حمله ای همه جانبه به مؤتلفه رهنمون سازد که منجر به سقوط آتلانتا در ۱۸۶۴ بدست ژنرال ویلیام تکامسه شرمن و لشکرکشی او به سوی دریا شد. آخرین نبردهای قابل توجه در حول وحوش محاصره ده ماهه پترزبورگ ـ دروازه ای به سوی پایتخت مؤتلفه یعنی ریچموند ـ رخ دادند.

جنگ داخلی امریکا (Civil War, American)
(یا: جنگ انفصال؛ جنگ ایالات۱)جنگ بین ایالت های جنوبی۲ و ایالات شمالی۳ (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵). ایالات جنوبی خواهان حفظ برخی حقوق ایالت ها، به ویژه، حق تصمیم گیری دربارۀ قانون ایالتی نهاد برده داری بودند و ادعا می کردند حق جدایی از اتحادیه را دارند؛ ولی هدف اصلی ایالت های شمالی حفظ اتحادیه بود، و آزادی بردگان (اعلام شده در ۱۸۶۳) در درجۀ دوم اهمیت قرار داشت. نیروهای شورشی جنوب در ۱۲ آوریل ۱۸۶۱، فورت سامتر۴، واقع در کارولینای جنوبی۵، را گلوله باران، و ۳۴ ساعت بعد آن را محاصره کردند. با سقوط فورت سامتر، جنگ داخلی۶ آ‎غاز شد. نخستین نبرد واقعی بول ران۷، ۲۱ ژوئیه ۱۸۶۱، بین ارتش اتحادیه به فرماندهی اروین مکداوئل۸ و ایالات مؤتلفه به رهبری پی جی تی بورگارد۹ و جوزف ای جانستون۱۰ درگرفت. لینکلن که تا آن زمان تنها برای حفظ اتحادیه تلاش می کرد، و از ترس دورکردن دموکرات های شمال و ایالات مرزی، مسئلۀ برده داری را مسکوت گذاشته بود، در ۲۲ سپتامبر ۱۸۶۲، اعلامیۀ آزادی بردگان را صادر کرد. موفقیت ژنرال گرانت در مقام فرماندهی کل قوا در اواخر ۱۸۶۳ سبب شد لینکلن، در فوریۀ ۱۸۶۴ او را با درجۀ سپهبدی، فرمانده همۀ ارتش های فدرال کند. با تصرف ویلمینگتون، واقع در کارولینای شمالی، (ژانویه ۱۸۶۵)، آخرین بندر ائتلافیه جنوب بسته شد و نیروهای اتحادیه، پترزبورگ۱۱ را در آوریل ۱۸۶۵ تصرف کردند و در ۳ آوریل وارد ریچموند شدند. ژنرال لی فرمانده جنوب تحت محاصرۀ کامل درآمد و در ۹ آوریل در اپومتکس کورت هاوس۱۲ تسلیم شد. پنج روز پس از تسلیم لی، جان ویلکس بوت۱۳ بازیگر، از طرفداران ائتلافیه، لینکلن را به قتل رساند. در جنگ داخلی، که به قیمت گزافی تمام شد، بیش از ۶۲۰هزار نفر جان باختند، و ده ها هزار سرباز برای همیشه سلامت خود را از دست دادند. بدهی اتحادیه به ۳میلیارد دلار رسید؛ هزینۀ ائتلافیه هرگز به درستی برآورد نشد. به رغم همۀ این ها، شمال قدرتمندتر از هر زمان بود، به عبارت دیگر جنوب به ویرانه تبدیل شده بود.Southern or Confederate States of AmericaNorth or Union StatesFort SumterSouth CarolinaCivil WarBull RunIrvin McDowellPGT BeauregardJoseph E. JohnstonPetersburgAppomattox Court HouseJohn Wilkes Booth