[ویکی اهل البیت] قبیله ثقیف که از قبایل نیرومند و پرجمعیت عرب بود در شهر طائف زندگی می کرد. پس از جنگ حنین و شکست کفار، برخی از اعراب ثقیف که در جنگ حنین حضور داشتند به طائف برگشتند و در قلعه محکم و مرتفع شهر خود پناهنده شدند.
مسلمانان به دستور پیامبر به سوی طائف حرکت کردند و قلعه شهر را محاصره کردند.
طائف شهر معروفی در کشور عربستان است که در دوازده فرسنگی جنوب شرقی مکه قرار داد. این شهر شهری است ییلاقی و دارای آب و هوای لطیف و باغ ها و نخلستان ها و مزارع سرسبز و یکی از بهترین نقاط حجاز به شمار می رود.
طائف در ایام ظهور اسلام و پس از آن، محل سکونت قبیله ثقیف بوده است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در ایامی که در مکه بود، یک بار به این شهر سفر کرد تا مردم آن را به اسلام دعوت کند، اما مردمان این شهر با اذیت و آزار و مسخره کردن، پیامبر را از شهر بیرون راندند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله چنان که گفته شد دستور داد اسیران هوازن را با غنایم در «جعرانه » جای دهند و خود در ماه شوال سال هشتم با سپاهیان اسلام به قصد تعقیب دشمن به سوی طائف حرکت کرد، در سر راه به قلعه مالک به عوف رسید و دستور داد آن را که خالی از سکنه بود ویران کنند تا پشت سر آن ها پایگاهی برای دشمن نباشد و در وقت ضرورت نتوانند از آن به نفع خود استفاده کنند و هم چنان تا پای قلعه های طائف پیش رفت.
مردم طائف که از قبایل ثقیف بودند مردمی ثروتمند و جنگ جو و قلعه های محکمی داشتند و چون از ورود سپاهیان اسلام مطلع شدند از بالای برج ها شروع به تیراندازی به سوی لشکر اسلام نمودند و در همان روز اول هیجده نفر از مسلمانان در اثر تیرهای ایشان به قتل رسیدند، از این رو پیغمبر اسلام دستور داد لشکریان عقب نشینی کنند و اردوگاه خود را در جایی که از تیررس دشمن دورتر بود قرار دهند، که پس از اسلام اهل طائف، مردم شهر در آن جا مسجدی بنا کردند و هم اکنون بنای آن باقی است.
محاصره قلعه های مزبور بیش از بیست روز طول کشید و چون آذوقه فراوان در شهر و قلعه ها اندوخته شده بود و دیوار و برج و باروی آن ها نیز محکم بود و افراد قبیله ثقیف نیز مردمانی جنگ جو و سخت بودند کاری از پیش نمی رفت.
مورخین نوشته اند: مسلمانان از منجنیق، «دبابه » و «ضبر» نیز استفاده کردند اما قلعه داران ثقیف با ریختن آهن های گداخته و مفتول های آتشین بر روی «ضبر»ها از پیش روی سربازان اسلام به کنار برج و باروها جلوگیری می کردند و آن ها را ناچار به عقب نشینی می ساختند.
محاصره طول کشید قلعه ها گشوده نشد و پیغمبر اسلام برای تسلیم دشمن اعلام کرد هر کس از حصار بیرون آید در امان است، به این امید که لااقل غلامان و بردگان ثقیف که جمعیت زیادی را تشکیل می دادند و افراد دیگری که نگران اسارت زنان و فرزندان خود بودند تسلیم شوند، اما بیش از بیست نفر کسی تسلیم نشد و هم آن ها به پیغمبر گزارش دادند که آذوقه بسیاری در انبارها ذخیره شده و قبایل ثقیف تصمیم به مقاومت زیادی گرفته اند.
طائف شهر معروفی در کشور عربستان است که در دوازده فرسنگی جنوب شرقی مکه قرار داد. این شهر شهری است ییلاقی و دارای آب و هوای لطیف و باغ ها و نخلستان ها و مزارع سرسبز و یکی از بهترین نقاط حجاز به شمار می رود.
طائف در ایام ظهور اسلام و پس از آن، محل سکونت قبیله ثقیف بوده است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در ایامی که در مکه بود، یک بار به این شهر سفر کرد تا مردم آن را به اسلام دعوت کند، اما مردمان این شهر با اذیت و آزار و مسخره کردن، پیامبر را از شهر بیرون راندند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله چنان که گفته شد دستور داد اسیران هوازن را با غنایم در «جعرانه » جای دهند و خود در ماه شوال سال هشتم با سپاهیان اسلام به قصد تعقیب دشمن به سوی طائف حرکت کرد، در سر راه به قلعه مالک به عوف رسید و دستور داد آن را که خالی از سکنه بود ویران کنند تا پشت سر آن ها پایگاهی برای دشمن نباشد و در وقت ضرورت نتوانند از آن به نفع خود استفاده کنند و هم چنان تا پای قلعه های طائف پیش رفت.
مردم طائف که از قبایل ثقیف بودند مردمی ثروتمند و جنگ جو و قلعه های محکمی داشتند و چون از ورود سپاهیان اسلام مطلع شدند از بالای برج ها شروع به تیراندازی به سوی لشکر اسلام نمودند و در همان روز اول هیجده نفر از مسلمانان در اثر تیرهای ایشان به قتل رسیدند، از این رو پیغمبر اسلام دستور داد لشکریان عقب نشینی کنند و اردوگاه خود را در جایی که از تیررس دشمن دورتر بود قرار دهند، که پس از اسلام اهل طائف، مردم شهر در آن جا مسجدی بنا کردند و هم اکنون بنای آن باقی است.
محاصره قلعه های مزبور بیش از بیست روز طول کشید و چون آذوقه فراوان در شهر و قلعه ها اندوخته شده بود و دیوار و برج و باروی آن ها نیز محکم بود و افراد قبیله ثقیف نیز مردمانی جنگ جو و سخت بودند کاری از پیش نمی رفت.
مورخین نوشته اند: مسلمانان از منجنیق، «دبابه » و «ضبر» نیز استفاده کردند اما قلعه داران ثقیف با ریختن آهن های گداخته و مفتول های آتشین بر روی «ضبر»ها از پیش روی سربازان اسلام به کنار برج و باروها جلوگیری می کردند و آن ها را ناچار به عقب نشینی می ساختند.
محاصره طول کشید قلعه ها گشوده نشد و پیغمبر اسلام برای تسلیم دشمن اعلام کرد هر کس از حصار بیرون آید در امان است، به این امید که لااقل غلامان و بردگان ثقیف که جمعیت زیادی را تشکیل می دادند و افراد دیگری که نگران اسارت زنان و فرزندان خود بودند تسلیم شوند، اما بیش از بیست نفر کسی تسلیم نشد و هم آن ها به پیغمبر گزارش دادند که آذوقه بسیاری در انبارها ذخیره شده و قبایل ثقیف تصمیم به مقاومت زیادی گرفته اند.
wikiahlb: جنگ_طائف