جنگلبانی

جنگلبانی از زیرمجموعه های سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور است، که در خصوص امنیت جنگل ها و مراتع و جلوگیری از آسیب رسانی و قطع درختان و بوته ها فعال می باشد و از تصرف اراضی ملی جلوگیری می کند.
نهم مردادماه مصادف با ۳۱ ژوئیه از سوی اتحادیه بین المللی جنگلبان به عنوان روز جهانی جنگلبان گرامی نامگذاری شده است که در ایران نیز با معرفی جنگل بانان نمونه گرامی داشته می شود. [ ۱]
هسته های اولیه تشکیلات جنگل در سال ۱۲۹۹ شمسی توسط وزارت فلاحت و تجارت در جنگل های شمال کشور تشکیل شد. وظیفهٔ این اداره نقشه برداری از جنگل ها، تفکیک جنگل های خصوصی از دولتی و تعیین جنگل های بکر و صنعتی از جنگل های مخروبه و بوته زار بود. برای انجام این امر هیأتی بنام هیئت جنگل انتخاب گردید که اعضاء آن عبارت بودند از:
• هانس شریکر ( اتریش ) ، رئیس هیئت
• سرکارات، معاون هیئت
• سید علی زاهدی، مستحفظ جنگل
• حسن علی گلشاهی، مستحفظ جنگل
این سازمان در ابتدا جایگاه ثابتی نداشت، اما اعضاء هیئت در سال ۱۳۰۲ به مازندران رفتند و در شهر بابلسر مستقر شدند.
چون اقدام جنگلبانان در جهت جلوگیری از قطع بی رویهٔ درختان انجام می شد و به دلیل عدم گازکشی در شهرها رضاخان در سال ۱۳۱۳ حکم به انحلال جنگلبانی داد و بودجه جنگلبانی را از لیست استانداری ها حذف کرد.
در سال ۱۳۲۰ ادارهٔ کل کشاورزی به وزارت کشاورزی تبدیل شد و به تبع آن در سال ۱۳۲۱ اداره کل جنگل ها در چهار منطقه شمال کشور ( گیلان - شهسوار - مازندران - گرگان ) تشکیل و گسترش یافت.
سپس به منظور حفظ و حراست جنگل ها در سال ۱۳۲۷ بنگاهی به نام «بنگاه جنگل ها» تشکیل شد.
بر اساس این رویه بنگاه جنگل ها در منطقهٔ شمال کشور به چهار سرجنگلداری تقسیم شد:
• سرجنگلداری گیلان و آستارا به مرکزیت رشت شامل چهار جنگلداری
• سرجنگداری شهسوار و نوشهر به مرکزیت شهسوار شامل سه جنگلداری
• سرجنگلداری مازندران به مرکزیت قائم شهر شامل چهار جنگلداری
• سرجنگلداری گرگان به مرکزیت گرگان شامل چهار جنگلداری
در سال ۱۳۳۸ سازمان جنگلبانی با هدف حفظ و توسعهٔ جنگل ها، مراتع و ایجاد جنگل های مصنوعی تشکیل شد.
در سال ۱۳۶۶ عنوان سرجنگلداری کل در استان ها به اداره کل منابع طبیعی تغییر یافت. همچنین اولین شماره مجله جنگل و مرتع در سال ۱۳۶۷ توسط سازمان انتشار یافت.

جنگلبانی (forestry)
علم ادارۀ جنگل. روش توصیه شده برای جنگلبانی، تمرکز بر محصولات چندمنظوره، با هدف حفاظت از گونه های متنوع گیاهی و جانوری و نیز برآوردن نیازهای مصارف انسانی، ازجمله درخت بُری، و تفریح، است. جنگلبانی غالباً به کاشت گونه ای منفرد از درختان، مانند سوزنی برگانی که به سرعت رشد می کنند، یا درختانی برای تأمین چوب نرم برای تولید خمیر کاغذ و تهیۀ الوار ساختمانی، که جهان بسیار نیازمند آن است، محدود می شود. در کشورهای گرمسیری درخت بُری به تخریب جنگل های بارانی۱ منجر شده، و مشکلات زیست محیطی جهانی به بار آورده است. جنگل های کوچک نواحی مرتفع را درختزار۲ می نامند. قدیمی ترین جنگل طراحی شده در ۱۳۶۸، در نورنبرگ۳، آلمان شکل گرفت. طراحی جنگل در انگلستان از قرن ۱۶ آغاز شد. در انگلستان، ژاپن و سایر کشورها، از فعالیت های جنگلبانی، به سبب تمرکز در زمینۀ کاشت درختان سوزنی برگ نرم چوب، و غفلت از درختان سخت چوب بومی انتقاد می کنند.rain forestwoodlandNuremberg