جهان ارای

لغت نامه دهخدا

( جهان آرای ) جهان آرای. [ ج َ ] ( نف مرکب ) جهان آرا. جهان آراینده. آرایش کننده جهان :
امیر عالم عادل محمد محمود
خدایگان جهان خسرو جهان آرای.
فرخی.
ای جهان آرای شاهی کز تو خواهد روز رزم
پیل آشفته امان و شیر شرزه زینهار.
فرخی.
چون جهان آرای دیدم روی تو
چشم از روی جهان دربسته ام.
؟
|| نام ماه ششم از ماههای ملکی. ( برهان ). رجوع به جهان آرا شود.

فرهنگ فارسی

( جهان آرای ) جهان آراینده آرایش کننده جهان، ( جهان آرا ی ) ( صفت ) ۱- زینت دهند. جهان آرایش کنند. دنیا. ۲- ماه ششم از ماههای فلکی .

پیشنهاد کاربران

بپرس