جهان جو

فرهنگ اسم ها

اسم: جهان جو (پسر) (فارسی) (تلفظ: j.-ju) (فارسی: جهان جو) (انگلیسی: jahan-ju)
معنی: جوینده و طالب جهان، ( مجاز ) پادشاه بزرگ و کشور گشا، جوینده ی جهان، جوینده ی عالم، ( به مجاز ) پادشاه بزرگ و قدرتمند
برچسب ها: اسم، اسم با ج، اسم پسر، اسم فارسی

لغت نامه دهخدا

جهانجو. [ ج َ ] ( نف مرکب ) جهان جوینده. جوینده عالم. طالب جهان. که در پی ِ گرفتن ِ جهان باشد. جهان گیر :
بدادش از آزادگان ده هزار
سواری جهانجوی و نیزه گذار.
فردوسی.
غره مشو بدانکه جهانت عزیز کرد
ای بس عزیزکرده خود را که کرد خوار
مار است این جهان جهانجوی مار گیر
از مارگیر مار برآرد همی دمار.
عماره مروزی.
|| پادشاه بزرگ. سلطان کشورگشا :
جهانجوی بر تخت زرین نشست
بسر بر یکی تاج و گرزی بدست.
فردوسی.
چو خسرو زآن جهانجوی ستمگر
برآرد دست بازآید بر این در.
نظامی.
کیانی تاج را بی تاجور ماند
جهان را بر جهانجوی دگر ماند.
نظامی.

فرهنگ عمید

۱. جوینده و طالب جهان.
۲. [مجاز] پادشاه بزرگ و کشورگشا.

پیشنهاد کاربران

بپرس