برونو در سال ۱۵۴۸ در نولا واقع در جنوب ایتالیا به دنیا آمد و در سال ۱۵۶۳ وارد صومعه ای در ناپل شد ولی سه سال بعد به دلیل ظنین شدن به او، صومعه را ترک کرد و زندگی خانه به دوشی را در پیش گرفت.
جودانو برونو آثار بزرگانی چون دموکریتوس، لوکرتیوس و کوپرنیک را خوانده بود و افکارش ضد ارسطویی بود. این در حالی بود که علوم کلیسا در آن دوران برپایه ی فلسفه ی ارسطو و حمایت از آن بنا نهاده شده بود.
... [مشاهده متن کامل]
واقع او از اینکه مسیر پیشرفت به دلیل برداشت های غلط باستانیان عقیم می شد، متنفر بود.
در سال ۱۵۹۲ به اتهام بدعت گذاری دست گیر شد. افکار بدعت گذاری او شامل کذب بودن استحاله ی نان به گوشت و شراب به خون، ناممکن بودن بکرزایی، و از همه ی اینها مهم تر لایتناهی بودن جهان و وجود دنیاهای بی شمار بود.
به همین دلیل او هشت سال آخر عمرش را در زندان های تفتیش عقاید ونیز و رم به سر می برد و متأسفانه هیچ گزارشی از شش سال اول زندانی بودن او باقی نمانده است.
جوردانو برونو در ۱۷ فوریه ۱۶۰۰ او را به حداکثر مجازات یعنی اعدام از طریق سوزاندن، محکوم کردند. سوزاندنی که به یک زندگی جدید و بیداری های تازه ای منجر شد.
یکی از مفاهیمی که او در کتاب های حافظه اش گسترش داد �تجربیات فکری� بود. چیزی که سال ها بعد باعث شد تا هایزنبرگ از آن استفاده کرده و به اصل عدم قطعیت دست پیدا کند. جالب اینکه او حتی سه قرن و نیم جلوتر از کارل پوپر، شک گرایی در همه چیز را لازمه ی تفکر فلسفی می دانست.
برخی او را نخستین شہید علم می دانند چون او هشت سال شکنجه را تحمل کرد و در پایان در شهر رم سوزانده شد ولی بر باورها و تفکر ش پابرجا بود
جودانو برونو آثار بزرگانی چون دموکریتوس، لوکرتیوس و کوپرنیک را خوانده بود و افکارش ضد ارسطویی بود. این در حالی بود که علوم کلیسا در آن دوران برپایه ی فلسفه ی ارسطو و حمایت از آن بنا نهاده شده بود.
... [مشاهده متن کامل]
واقع او از اینکه مسیر پیشرفت به دلیل برداشت های غلط باستانیان عقیم می شد، متنفر بود.
در سال ۱۵۹۲ به اتهام بدعت گذاری دست گیر شد. افکار بدعت گذاری او شامل کذب بودن استحاله ی نان به گوشت و شراب به خون، ناممکن بودن بکرزایی، و از همه ی اینها مهم تر لایتناهی بودن جهان و وجود دنیاهای بی شمار بود.
به همین دلیل او هشت سال آخر عمرش را در زندان های تفتیش عقاید ونیز و رم به سر می برد و متأسفانه هیچ گزارشی از شش سال اول زندانی بودن او باقی نمانده است.
جوردانو برونو در ۱۷ فوریه ۱۶۰۰ او را به حداکثر مجازات یعنی اعدام از طریق سوزاندن، محکوم کردند. سوزاندنی که به یک زندگی جدید و بیداری های تازه ای منجر شد.
یکی از مفاهیمی که او در کتاب های حافظه اش گسترش داد �تجربیات فکری� بود. چیزی که سال ها بعد باعث شد تا هایزنبرگ از آن استفاده کرده و به اصل عدم قطعیت دست پیدا کند. جالب اینکه او حتی سه قرن و نیم جلوتر از کارل پوپر، شک گرایی در همه چیز را لازمه ی تفکر فلسفی می دانست.
برخی او را نخستین شہید علم می دانند چون او هشت سال شکنجه را تحمل کرد و در پایان در شهر رم سوزانده شد ولی بر باورها و تفکر ش پابرجا بود