حالت ابوالقاسم

حالت، ابوالقاسم (تهران ۱۲۹۸ـ همان جا ۱۳۷۱ش)
حالت، ابوالقاسم
(نام اصلی: ابوالقاسم عبدالله فرد) شاعر طنزپرداز. تحصیلات اولیه را در تهران به پایان رساند و به نقاشی و موسیقی علاقۀ زیادی داشت. در ۱۳۱۴، به انجمن ادبی ایران، به ریاست محمدهاشم میرزا افسر، رفت. اولین اشعار طنزش را، در ۱۳۱۷، در هفته نامۀ توفیق چاپ کرد و همکاری اش با توفیق تا آخرین شمارۀ آن (۱۳۵۰) ادامه یافت. بحر طویل های حالت با امضای «هدهد میرزا» و اشعارش با امضای «خروس لاری»، «شوخ»، «فاضل مآب» و «ابوالعینک» به چاپ می رسید. از شهریور ۱۳۲۰ تا کودتای مرداد ۱۳۳۲، که فضای نسبتاً بازی ایجاد شده بود، حالت با هفته نامه های امید، تهران مصور، قیام ایران و خبردار همکاری کرد. همچنین اشعار جدی خود را از ۱۳۲۳ در هفته نامۀ آیین اسلام به چاپ می رساند. در بهار ۱۳۲۵، مجموعه ای از آثار فکاهی خود را در دو جلد با نام فکاهیات حالت به چاپ رساند و در نخستین «کنگرۀ نویسندگان ایران»، به ریاست ملک الشعرای بهار، شرکت کرد. اواخر ۱۳۲۵ به هند رفت و پس از بازگشت، در ادارۀ انتشارات شرکت نفت آبادان در بخش های فارسی و انگلیسی نشریات آن مشغول به کار شد و تا ۱۳۳۸ در آن جا ماند. پس از انتقال به تهران راهی سفر اروپا شد؛ در این سفر زبان فرانسوی را فرا گرفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۸ نخستین سرود ملی جمهوری اسلامی را سرود که از ۱۳۵۸ تا زمستان ۱۳۷۰ اعتبار داشت. در ۱۳۶۴، با مجله طنز خورجین و در ۱۳۶۹، با مجله طنز و فکاهی گل آقا همکاری کرد. علاوه بر دانستن زبان انگلیسی و فرانسوی، عربی نیز می دانست. از ترجمه های معروف اوست: تاریخ فتوحات مغول (ساندرز)، تاریخ تجارت (اریک سیمونز)، ناپلئون در تبعید (خاطرات ژنرال برتران)، زندگی من و زندگی بر روی میسی سیپی (مارک تواین)، و بازگشت به شهر زمرد (فرانک باوم) . او همچنین تألیفات زیادی دارد، ازجمله دیوان خروس لاری (تهران، ۱۳۶۲)، دیوان ابوالعینک (تهران، ۱۳۶۳)، «بحر طویل های هدهدمیرزا» دیوان شوخ، راه رستگاری و رقص کوسه. پیکر او در قطعۀ هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.