حدود العالم

(نام کامل: حدودالعالم من المشرق الی المغرب) نخستین کتاب جغرافیا به زبان فارسی و یکی از قدیمی ترین متون نثر فارسی که در ۳۷۲ ق تألیف و به امیر ابوالحارث محمد بن احمد فریغونی، از حکام جوزجان، اهدا شده است. نویسنده آن شناخته شده نیست. تنها نسخۀ خطی آن در اوایل قرن ۲۰ در شهر بخارا پیدا و به صورت چاپ عکسی در روسیه منتشر شد. مینورسکی، ایران شناس برجسته، آن را به انگلیسی ترجمه کرد و همراه با حواشی مفصل در ۱۹۳۶ در لیدن به چاپ رساند. سیدجلال الدین تهرانی آن را در ۱۳۱۴ ش و منوچهر ستوده در ۱۳۴۰ در ایران به طبع رساندند. حدودالعالم به جغرافیای عمومی، به ویژه جغرافیای سرزمین اسلامی پرداخته و چون مؤلف آن اهل ماوراءالنهر بوده، مطالب آن دربارۀ این منطقه از اهمیت خاص برخوردار است.