حَرّا ( نام علمی: Avicennia marina ) درختی از جامعه گیاهی
مانگرو است. کلمه مانگرو اسم مرکبی است معرف
اکوسیستم خاص در مناطق استوایی، حاصل از تجمع بسیار ویژه ای از
گیاهان و جانوران در سواحل پست ، برکه ها و سواحل دریاها و در عین حال نشانگر و معرف درختان و
درختچه های این گونه اکوسیستم ها نیز می باشد. این گیاهان در گروه
گیاهان شوره زی قرار دارند.
حرا، گیاهی از تیره شاه پسند است. دانه آن روی درخت مادر می روید و نهال تولید می کند. سپس از درخت جدا می شود و داخل
مرداب می افتد. جنگل حرا بر دریا و آب شور قرار دارد و این سازش با آب شور و شرایط نامناسب، از حرا یک گیاه استثنایی ساخته است.
گیاهان حرا برگهایی با ظاهر بیضی شکل و قاعده ای باریک ( دوکی شکل رویه سبز و براق دارند و پشت برگ ها نیز سفید یا خاکستری رنگ است. طول این برگ ها حدود ۵ تا ۵/۷
سانتی متر است.
میوه حرا، بادامی شکل است و به یک خامه باریک منتهی می شود. ریشه های زانویی، شکل منظمی ندارند، اما گل حرا که از فرط کوچکی ناپیدا و غیر محسوس است، گلی به رنگ طلایی با ۴ گلبرگ، که هر گلبرگ بیشتر از چند
میلی متر طول ندارد با عطری شیرین و خنک، که تا شعاع چند متری اطراف آن پراکنده می شود.
حرا نام درختی است در اندازه های ۳ تا ۶ متر با شاخ و برگ های سبز و روشن که در آبهای شور زندگی می کند و
نام علمی اش ( Avicennia Marina ) منسوب است به
ابن سینا دانشمند ایرانی[ ۱] جنگل حرا بر دریا و آب شور قرار دارد و این سازش با آب شور و شرایط نامناسب، از حرا یک گیاه استثنایی ساخته است.
گیاه حرا که گاه به عنوان علوفه خشک برای خوراک
چهارپایان استفاده می شود، فواید شگفت انگیزی دارد. بافت ساقه، تنه و ریشه این درخت به گونه ای است که آب شور دریا را تصفیه و مواد مورد نیاز آن را جذب و بقیه مواد را دفع می کند. پوست حرا بر باسیل هانزن که موجب جذام می شود، مؤثر است. شیره درون آوندهای آن بر بیماری خشکی که بیماری پوستی ( شایع در منطقه هرمزگان ) تأثیری قابل توجه دارد. در صنعت از تانن موجود در حرا، برای تولید جوهر مازو استفاده می شود. چسب تخته و خمیر چوب از دیگر مصارف صنعتی آن است.
به روایتی این گیاه اسطوره ای که از اشک چشم آدم روییده است، حرا نام دارد و به افتخار دانشمند شهیر ایرانی، ابن سینااین نام را بر آن نهاده اند. این درختچه در سواحل و مرداب های ساحلی مصر، عربستان و سواحل جنوب ایران، دیده می شود.
