حزب سبز

حزب سبز (green parties)
حزبی سیاسی، با هدف حفظ کرۀ زمین و مردمان آن براساس این فرض که رشد بی وقفۀ اقتصادی رشد پایداری نیست. ساختار حزبی آن که فاقد هرگونه رهبری است پای بندی کلی این حزب به عدم تمرکز را نشان می دهد. حزب های سبز کشورهای مختلف با یکدیگر پیوند دارند. حزب های سبز، که پرنفوذترین آن ها در ۱۹۷۹ در آلمان غربی در نتیجۀ ائتلاف هواداران محیط زیست و صلح طلبان پایه گذاری شد، بعدها حمایت بخش کوچک ولی مهمی از رأی دهندگان کشورهای اروپای غربی و دیگر کشورها را جلب کردند. در آلمان، حزب سبز سومین نیروی بزرگ کشور است و نمایندگانی در مجلس فدرال آلمان (بوندستاک) دارد. حزب سبز آلمان غربی در ۱۹۸۳ رهبری مخالفان استقرار موشک های هسته ای ایالات متحده امریکا در خاک آلمان غربی را بر عهده داشت و در اواخر دهۀ ۱۹۸۰ خواستار انحلال «سازمان پیمان آتلانتیک شمالی» (ناتو)، «سازمان پیمان ورشو»، و غیرنظامی اعلام شدن اروپا شد. بسیاری از سبزها از دانشجویان تندروِ دهۀ ۱۹۶۰ الهام می گرفتند و از حمایت گروهی از رأی دهندگان جوان و تحصیل کردۀ طبقۀ متوسط برخوردار بودند. درپی فاجعۀ نیروگاه هسته ای چرنوبیل در ۱۹۸۶، سبزها خواستار تعطیل شدن همۀ نیروگاه های هسته ای اروپا شدند. غیر از آلمان، در استرالیا، اتریش، بلژیک، کانادا، دانمارک، فنلاند، فرانسه، انگلستان، یونان، هلند، اسپانیا، سوئد، سوئیس، ایالات متحده، و دیگر کشورها نیز حزب های سبز با علاقه مندی های زیست محیطی و جز آن سازمان یافته اند. با برچیده شدن بساط حکومت کمونیستی از اروپای شرقی، جنبش های سیاسی سبز در این منطقه شکوفا شدند. در جریان انتخابات ۱۹۹۴، ۲۲ کرسی از کرسی های پارلمان اروپا را از آن خود کردند. در ۱۹۷۳، حزب سبز انگلستان با نام حزب زیست بوم پایه گذاری شد. از ۱۹۹۰، اختلافات داخلی این حزب از قاطعیت و جذابیت مردمی آن کاسته و شمار اعضای آن به شدت کاهش یافته است.