حسن جوری

[ویکی فقه] حسن جوری، رهبر معنوی سلسله سربداران بود.
از تاریخ تولد و آغاز زندگانی وی اطلاعی در دست نیست. برخی دانسته ها درباره وی، مربوط به نامه ای است که خودش به امیرمحمدبیک جانی قربانی ، حاکم وقت طوس و مشهد ، نگاشته است. متن این نامه را حافظ ابرو و میرخواند و مرعشی، با اندکی اختلاف، آورده اند.
محل تولد
حسن جوری در روستای جور، از توابع نیشابور ، به دنیا آمد و هفت تا هشت سال در مدارس آن جا به تحصیل علوم دینی و بحث و مجادله علمی پرداخت.
فراگیری آموزه های ائمه فرق
وی برای آگاهی از حقیقت، آموزه های ائمه فِرَق را فراگرفت و از اختلاف نظر ها و اعتقادات آنان آگاه شد و به مقام استادی رسید.
از مریدان شیخ خلیفه
...

[ویکی شیعه] حسن جوری، رهبر معنوی سلسله سربداران در قرن هشتم هجری قمری در منطقه خراسان بود که دعوت خود را در پوشش تصوف انجام می داد. وی شاگرد و مرید شیخ خلیفه مازندرانی بود و پس از وی رهبری معنوی سربداران را برعهده گرفت. شیخ حسن برای تبلیغ و نجات جان خویش، به مناطق زیادی از جمله ماوراءالنهر، بلخ، ترمذ، هرات، خواف و قهستان سفر کرد.
در آغاز حرکت سربداران وجیه الدین مسعود، رهبر سیاسی نهضت و حسن جوری با هم هماهنگ بودند، اما پس از مدتی میان آنان اختلاف ایجاد شد.
شیخ حسن در جنگ با سپاهیان آل کرتِ هرات به قتل رسید.

حسن جوری ( ـ۷۴۳ق)
مقبره (معروف به شیخ حسن جوری) از رهبران جنبش سربداران خراسان. وی در قریۀ جور سبزوار به دنیا آمد و پس از به پایان رساندن دورۀ مدرسه، لقب «مدرس» یافت. او پس از شنیدن اوصاف شیخ خلیفه و گوش دادن به مواعظش، از مریدان او شد. پس از مرگ شیخ خلیفه مریدانش به حسن پیوستند. وی مدت سه سال در شهرهای خراسان به وعظ و تبلیغ پرداخت و به آسیای میانه و کرمان و عراق عجم سفر کرد. هدف تبلیغات وی خروج علیه مغولان و همدستان آنان بود. امیر ارغونشاه مغول که از شیخ حسن بیمناک بود وی را در قلعۀ طاق در ناحیه بارز زندانی کرد. پس از این که وجیه الدین مسعود به پیشوایی سربداران رسید عده ای را به نجات شیخ حسن فرستاد و او را به سبزوار آورد و پیشوایی خود اعلام کرد. امیر و شیخ حسن، نیشابور و برخی از شهرهای خراسان را از دست مغولان بیرون آوردند. امیرمسعود پس از تسخیر خراسان و گرگان عازم تسخیر هرات و برانداختن دودمان آل کرت که نمایندۀ اهل سنت ناحیه بودند گردید و در نبردی که در ۷۴۳ق میان او و ملک حسن کرت درگرفت، شیخ حسن احتمالاً به اشارۀ امیرمسعود کشته شد. با مرگ او سربداران دست از جنگ کشیدند و به سبزوار بازگشتند.