حسنیون
لغت نامه دهخدا
حسنیون. [ ح َ س َ نی یو ] ( اِخ )بطنی از بنی عُبید. و بنوالحسن بن ابی بکربن موهوب بن عبُید. ( صبح الاعشی ج 1 ص 332 ). و رجوع به حسنیان شود.
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] حَسَنی/ حسنیون، نام شرفای علوی از اخلاف امام حسن علیه السلام در مراکش است.
عنوان حسنی به شرفایی اطلاق می شود که از اولاد محمد بن عبداللّه ، نفس زّکیه ، هستند و به این ترتیب، آنان از عموزاده های ادریسی خود متمایز می چشوند.
خاندان
خاندان حسنی در تاریخ مغرب و صحرای غربی نقش چشمگیری ایفا کردند؛ نه فقط به سبب تعدادشان، بلکه به سبب به وجود آوردن دو سلسله بزرگ شرفا: سعدیان در سده دهم و یازدهم/ شانزدهم و هفدهم و علویان که از نیمه سده یازدهم/ هفدهم تا زمان حاضر در مراکش فرمانروایی می کنند (علویان به فِلالی یا سِجِلْماسی و سعدیان به زیدانیان نیز شهرت دارند).زمان و سبب استقرار حسنیون در جنوب مراکش دقیقاً معلوم نیست.اثبات افسانه هایی که در این باره از طریق نوشته های بسیار به دست ما رسیده است، دشوار است.با این همه، نویسندگان عرب درباره ورود نخستین شرفا به سجلماسه در اواخر سده هفتم/ سیزدهم هم عقیده اند: آنان را یا حجاج از عربستان به سجلماسه بازگرداندند، یا هیئتهای مخصوصی که در جستجوی این شرفا در یَنبُع، بندر کوچکی در حجاز ، بودند آنان را به این سرزمین وارد ساختند.ساکنان واحه تافِیلالْت ( پایتخت : سجلماسه)، به امید تضمین فراوانی محصولاتشان، پذیرای این شرفا شدند.
نخستین فرد شرفا
نخستین فرد این شرفا همنام نیایش حسن بود و چون نخستین کسی بود که به این سرزمین وارد شد به «الداخل» مشهور گردید.قبایل ساکن در واحه های وادی دَرَعه، زیدان، نخستین عموزاده حسن، را ظاهراً به همان سبب و در همین زمان فراخواندند.گفته می شود که این علویان، احتمالاً با قبایل مَعْقِل، که در آن هنگام حکومتشان را بر واحه های مراکش در جنوب اطلس مستقر ساخته بودند، به مراکش آمدند و در آن جا به عنوان کسانی که مایه خیر و اقبال اند و در مشاجرات میان این چادرنشینان مهاجر عربستان حَکَم قرار می گیرند، نقش سنّتی خود را ایفا کردند.این فرضیه جالب توجه به نظر می آید اما درستی آن هنوز تأیید نشده است.برخی نویسندگان عرب، درباره شاخه بلافصل اعقاب محمد نفس زکّیه و حتی خاستگاه شرفای اولیه سعدیان تردید کرده اند، اما امروزه، تبارشناسی همه حسنیون، هر چند که هیچ وقت قطعی نبوده است، مورد بحث نیست.
عنوان حسنی به شرفایی اطلاق می شود که از اولاد محمد بن عبداللّه ، نفس زّکیه ، هستند و به این ترتیب، آنان از عموزاده های ادریسی خود متمایز می چشوند.
خاندان
خاندان حسنی در تاریخ مغرب و صحرای غربی نقش چشمگیری ایفا کردند؛ نه فقط به سبب تعدادشان، بلکه به سبب به وجود آوردن دو سلسله بزرگ شرفا: سعدیان در سده دهم و یازدهم/ شانزدهم و هفدهم و علویان که از نیمه سده یازدهم/ هفدهم تا زمان حاضر در مراکش فرمانروایی می کنند (علویان به فِلالی یا سِجِلْماسی و سعدیان به زیدانیان نیز شهرت دارند).زمان و سبب استقرار حسنیون در جنوب مراکش دقیقاً معلوم نیست.اثبات افسانه هایی که در این باره از طریق نوشته های بسیار به دست ما رسیده است، دشوار است.با این همه، نویسندگان عرب درباره ورود نخستین شرفا به سجلماسه در اواخر سده هفتم/ سیزدهم هم عقیده اند: آنان را یا حجاج از عربستان به سجلماسه بازگرداندند، یا هیئتهای مخصوصی که در جستجوی این شرفا در یَنبُع، بندر کوچکی در حجاز ، بودند آنان را به این سرزمین وارد ساختند.ساکنان واحه تافِیلالْت ( پایتخت : سجلماسه)، به امید تضمین فراوانی محصولاتشان، پذیرای این شرفا شدند.
نخستین فرد شرفا
نخستین فرد این شرفا همنام نیایش حسن بود و چون نخستین کسی بود که به این سرزمین وارد شد به «الداخل» مشهور گردید.قبایل ساکن در واحه های وادی دَرَعه، زیدان، نخستین عموزاده حسن، را ظاهراً به همان سبب و در همین زمان فراخواندند.گفته می شود که این علویان، احتمالاً با قبایل مَعْقِل، که در آن هنگام حکومتشان را بر واحه های مراکش در جنوب اطلس مستقر ساخته بودند، به مراکش آمدند و در آن جا به عنوان کسانی که مایه خیر و اقبال اند و در مشاجرات میان این چادرنشینان مهاجر عربستان حَکَم قرار می گیرند، نقش سنّتی خود را ایفا کردند.این فرضیه جالب توجه به نظر می آید اما درستی آن هنوز تأیید نشده است.برخی نویسندگان عرب، درباره شاخه بلافصل اعقاب محمد نفس زکّیه و حتی خاستگاه شرفای اولیه سعدیان تردید کرده اند، اما امروزه، تبارشناسی همه حسنیون، هر چند که هیچ وقت قطعی نبوده است، مورد بحث نیست.
wikifeqh: حسنیون
[ویکی شیعه] حَسَنی یا حسنیون، نام شرفای علوی از نوادگانِ امام حسن(ع) در کشور مراکش است. حسنیون حدوداً در اواخر سده هفتم قمری وارد این سرزمین شدند. خاندان حسنی به سبب بوجود آوردن دو سلسلۀ بزرگ شرفا در تاریخ مغرب و صحرای غربی نقش چشمگیری ایفا کردند.
عنوان حسنی به شرفایی اطلاق می شود که از اولاد محمد بن عبداللّه بن حسن، مشهور به نفس زکیه هستند و به این ترتیب، آنان از عموزاده های ادریسی خود متمایز می شوند. خاندان حسنی در تاریخ مغرب و صحرای غربی نقش چشمگیری ایفا کردند؛ نه فقط به سبب تعدادشان، بلکه به سبب به وجود آوردن دو سلسله بزرگ شرفا: سعدیان در سده دهم و یازدهم قمری (شانزدهم و هفدهم میلادی) و علویان که از نیمه سده یازدهم قمری (هفدهم میلادی) تا زمان حاضر در مراکش فرمانروایی می کنند (علویان به فِلالی یا سِجِلْماسی و سعدیان به زیدانیان نیز شهرت دارند).
عنوان حسنی به شرفایی اطلاق می شود که از اولاد محمد بن عبداللّه بن حسن، مشهور به نفس زکیه هستند و به این ترتیب، آنان از عموزاده های ادریسی خود متمایز می شوند. خاندان حسنی در تاریخ مغرب و صحرای غربی نقش چشمگیری ایفا کردند؛ نه فقط به سبب تعدادشان، بلکه به سبب به وجود آوردن دو سلسله بزرگ شرفا: سعدیان در سده دهم و یازدهم قمری (شانزدهم و هفدهم میلادی) و علویان که از نیمه سده یازدهم قمری (هفدهم میلادی) تا زمان حاضر در مراکش فرمانروایی می کنند (علویان به فِلالی یا سِجِلْماسی و سعدیان به زیدانیان نیز شهرت دارند).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید