[ویکی فقه] حضرت سلیمان(ع). نبی الله سلیمان(ع) از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل می باشد.پایتخت او بیت المقدس در شام بود. خداوند نیروهای عظیم و امکانات بسیار در اختیار او قرار داده بود، تا آن جا که رعد و برق و جن و انس و همه پرندگان و چرندگان و حیوانات دیگر تحت فرمان او بودند. و او زبان همه آنها را می دانست. و بر سراسر زمین فرمانروایی می نمود.
یکی از پیامبران بزرگی که هم دارای مقام نبوّت بود و هم دارای حکومت بی نظیر و بسیار وسیع، حضرت سلیمان بن داوود(ع)است که نام مبارکش هفده بار در قرآن آمده است.وبا یازده واسطه به حضرت یعقوب(ع) می رسد وخداوند در تمجید او می فرماید:«وَ وَهَبْنا لِداوود سُلَیمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ؛ ما سلیمان را به داوود ـ علیه السلام ـ بخشیدیم، چه بنده خوبی! زیرا همواره با خدا ارتباط داشت و به سوی خدا بازگشت می کرد و به یاد او بود.» حضرت سلیمان(ع)با تمام حشمت و شکوه و قدرت بی نظیر بر جهان حکومت می کرد.هدف حضرت سلیمان(ع)این بود که همه انسانها را به سوی خدا و توحید و اهداف الهی دعوت کند و از هرگونه انحراف و گناه باز دارد و همه امکانات را در خدمت جذب مردم به سوی خدا قرار دهد.امام صادق(ع)فرمود: «چهار نفر بر سراسر زمین فرمانروایی کردند که دو نفر از مؤمن ان بودند و دو نفر از کافر ان. مؤمنان عبارت بودند از سلیمان و ذو القرنین(ع) ـ علیهما السلام ـ ، و کافران عبارت بودند از بخت النصر و نمرود.
حضرت سلیمان در قرآن
قرآن در آیه ۱۲ و۱۳ سوره سبأ، گوشه ای از عظمت و امکانات وسیع سلیمان را بازگو کرده و چنین می فرماید:«و برای سلیمان(ع)باد را مسخّر کردیم که صبحگاهان مسیر یک ماه را می پیمود، و عصرگاهان مسیر یک ماه را، و چشمه مس (مذاب) را برای او روان ساختیم، و گروهی از جنّ پیش روی او به اذن پروردگارش کار می کردند، و هر کدام از آنها که از فرمان ما سرپیچی می کرد، او را عذاب آتش سوزان می چشاندیم.آنها هر چه سلیمان ـ علیه السلام ـ می خواست برایش درست می کردند، معبد ها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها، و دیگهای ثابت (که از بزرگی قابل حمل و نقل نبود، و به آنان گفتیم: ) ای آل داوود! شکر (این همه نعمت را) بجا آورید، ولی عده کمی از بندگان من شکر گزارند. آری خداوند مواهب عظیمی به این پیامبر بزرگ داد، مرکبی بسیار سریع و تندرو که با آن می توانست در مدتی کوتاه، سراسر کشور پهناورش را سیر کند، موادّ معدنی فراوان برای انواع صنایع و نیروی فعال کافی برای شکل دادن به این مواد معدنی به او عطا کرد.او با بهره گیری از این وسایل، معابد بزرگی ساخت. و مردم را به عبادت خدای یکتا ترغیب نمود، و برای پذیرایی از لشکریان و مستضعفان، امکانات وسیعی در اختیارش قرار گرفت و در برابر این همه مواهب، خداوند به او دستور شکرگزاری داد.
سرانجام حضرت سلیمان
حضرت سلیمان در سیزده سالگی حکومت را به دست گرفت و چهل سال حکومت کرد و در سن ۵۳ سالگی از دنیا رفت. ومطابق بعضی از روایات، حضرت سلیمان ۷۱۲ سال عمر کرد طی ملاقاتی با عزرائیل (ملک الموت)،سلیمان(ع)دریافت که مرگش نزدیک شده است، به خدا عرض کرد: «خدایا! مرگ مرا از جنّیان بپوشان، تا هم بنای ساختمان مسجد را به پایان برسانند، و هم انسانها بدانند که جنّ ها علم غیب نمی دانند.»سلیمان(ع)به محراب و محل عبادت خود بازگشت و در حالی که ایستاده و بر عصایش تکیه داده بود، از دنیا رفت. مدّتی به همان وضع ایستاده بود و جنّ ها به تصوّر این که او زنده است و نگاه می کند، کار می کردند. سرانجام موریانه ای وارد عصای او شد و درون آن را خورد. عصا شکست و جنازه سلیمان (ع)از ناحیه صورت به زمین افتاد. آن گاه همه فهمیدند که او از دنیا رفته است. از آن پس جنّ ها از موریانه ها تشکّر و قدردانی می کنند، چرا که پس از اطلاع از مرگ سلیمان ـ علیه السلام ـ دست از کارهای سخت کشیدند. ،در قرآن به مرگ سلیمان اشاره شده است
یکی از پیامبران بزرگی که هم دارای مقام نبوّت بود و هم دارای حکومت بی نظیر و بسیار وسیع، حضرت سلیمان بن داوود(ع)است که نام مبارکش هفده بار در قرآن آمده است.وبا یازده واسطه به حضرت یعقوب(ع) می رسد وخداوند در تمجید او می فرماید:«وَ وَهَبْنا لِداوود سُلَیمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ؛ ما سلیمان را به داوود ـ علیه السلام ـ بخشیدیم، چه بنده خوبی! زیرا همواره با خدا ارتباط داشت و به سوی خدا بازگشت می کرد و به یاد او بود.» حضرت سلیمان(ع)با تمام حشمت و شکوه و قدرت بی نظیر بر جهان حکومت می کرد.هدف حضرت سلیمان(ع)این بود که همه انسانها را به سوی خدا و توحید و اهداف الهی دعوت کند و از هرگونه انحراف و گناه باز دارد و همه امکانات را در خدمت جذب مردم به سوی خدا قرار دهد.امام صادق(ع)فرمود: «چهار نفر بر سراسر زمین فرمانروایی کردند که دو نفر از مؤمن ان بودند و دو نفر از کافر ان. مؤمنان عبارت بودند از سلیمان و ذو القرنین(ع) ـ علیهما السلام ـ ، و کافران عبارت بودند از بخت النصر و نمرود.
حضرت سلیمان در قرآن
قرآن در آیه ۱۲ و۱۳ سوره سبأ، گوشه ای از عظمت و امکانات وسیع سلیمان را بازگو کرده و چنین می فرماید:«و برای سلیمان(ع)باد را مسخّر کردیم که صبحگاهان مسیر یک ماه را می پیمود، و عصرگاهان مسیر یک ماه را، و چشمه مس (مذاب) را برای او روان ساختیم، و گروهی از جنّ پیش روی او به اذن پروردگارش کار می کردند، و هر کدام از آنها که از فرمان ما سرپیچی می کرد، او را عذاب آتش سوزان می چشاندیم.آنها هر چه سلیمان ـ علیه السلام ـ می خواست برایش درست می کردند، معبد ها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها، و دیگهای ثابت (که از بزرگی قابل حمل و نقل نبود، و به آنان گفتیم: ) ای آل داوود! شکر (این همه نعمت را) بجا آورید، ولی عده کمی از بندگان من شکر گزارند. آری خداوند مواهب عظیمی به این پیامبر بزرگ داد، مرکبی بسیار سریع و تندرو که با آن می توانست در مدتی کوتاه، سراسر کشور پهناورش را سیر کند، موادّ معدنی فراوان برای انواع صنایع و نیروی فعال کافی برای شکل دادن به این مواد معدنی به او عطا کرد.او با بهره گیری از این وسایل، معابد بزرگی ساخت. و مردم را به عبادت خدای یکتا ترغیب نمود، و برای پذیرایی از لشکریان و مستضعفان، امکانات وسیعی در اختیارش قرار گرفت و در برابر این همه مواهب، خداوند به او دستور شکرگزاری داد.
سرانجام حضرت سلیمان
حضرت سلیمان در سیزده سالگی حکومت را به دست گرفت و چهل سال حکومت کرد و در سن ۵۳ سالگی از دنیا رفت. ومطابق بعضی از روایات، حضرت سلیمان ۷۱۲ سال عمر کرد طی ملاقاتی با عزرائیل (ملک الموت)،سلیمان(ع)دریافت که مرگش نزدیک شده است، به خدا عرض کرد: «خدایا! مرگ مرا از جنّیان بپوشان، تا هم بنای ساختمان مسجد را به پایان برسانند، و هم انسانها بدانند که جنّ ها علم غیب نمی دانند.»سلیمان(ع)به محراب و محل عبادت خود بازگشت و در حالی که ایستاده و بر عصایش تکیه داده بود، از دنیا رفت. مدّتی به همان وضع ایستاده بود و جنّ ها به تصوّر این که او زنده است و نگاه می کند، کار می کردند. سرانجام موریانه ای وارد عصای او شد و درون آن را خورد. عصا شکست و جنازه سلیمان (ع)از ناحیه صورت به زمین افتاد. آن گاه همه فهمیدند که او از دنیا رفته است. از آن پس جنّ ها از موریانه ها تشکّر و قدردانی می کنند، چرا که پس از اطلاع از مرگ سلیمان ـ علیه السلام ـ دست از کارهای سخت کشیدند. ،در قرآن به مرگ سلیمان اشاره شده است
wikifeqh: سلیمان_بن_داوود_(علیه السّلام)