حق مؤلف یکی از انواع مالکیت فکری است که به حقوق مادی و معنوی پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری گفته می شود.
معادل این حق در نظام حقوق کامن لا، حق تکثیر است. اصطلاح حق مؤلف برگرفته از واژهٔ فرانسوی droit d'auteur است و عموماً در کشورهای پیرو نظام حقوقی حقوق مدون، از جمله در قوانین حق مؤلف اتحادیه اروپا ) از آن استفاده شده است. حقوق مؤلف در جهان به وسیلهٔ کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری و دیگر معاهده های مشابه بین المللی محافظت می شود. مؤلف معنای بسیار گسترده ای دارد و شامل آهنگسازان، هنرمندان، مجسمه سازان و معماران نیز می شود، به طور کلی مؤلف شخصی است که با خلاقیت اثری قابل محافظت پدیدمی آورد، البته تعریف دقیق آن در کشورهای مختلف متفاوت است. [ ۱]
حق مؤلف شامل دو بخش متمایز می باشد: حقوق مادی اثر و حقوق معنوی پدیدآورنده اثر. حقوق مادی حق مالکیتی است که به لحاظ زمانی محدود است و به وسیلهٔ پدیدآورنده قابل انتقال یا واگذاری به غیر می باشد همانند سایر دارایی های مادی. محافظت از حقوق معنوی نیز بر اساس این نظر است که اثر خلاقانه به صورتی بیان شخصیت پدیدآورنده است، بنابراین حقوق معنوی برای پدیدآورنده شخصی می باشد و قابل انتقال به غیر نیست مگر به موجب وصیت نامه بعد از مرگ پدیدآورنده.
در نظام های قضایی کامن لا و حقوق مدون در مورد حقوق پدیدآورنده و سایر طرف های ذی نفع، تفاوت هایی وجود دارد. حق مؤلف و حق تکثیر هردو در قرن ۱۸ میلادی برای پاسخ به مشکلات و مسائل نظیر نابرابری در روابط پدیدآورنده و ناشران ( اگر دارایی های فکری به رسمیت شناخته نشود ) و نیاز به ایجاد منبع درآمد دیگری برای پدیدآورندگان به وجود آمد. در هردو نظام حقوقی انحصاری برای مدت محدودی به پدیدآورنده تعلق می گیرد که قابل انتقال به غیر می باشد.
یکی از ویژگی های ضروری حق مؤلف و بسیاری از قوانین حق تکثیر دیگر این است که اثری که مورد حفاظت قرار می گیرد باید اثری خلاقانه باشد.
کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری، که معمولاً به نام کنوانسیون برن شناخته می شود، یک موافقتنامه بین المللی در خصوص حق تکثیر است که اولین بار در شهر برن در سوئیس در سپتامبر سال ۱۸۸۶ ( شهریور ۱۲۶۵ شمسی ) تصویب شد.
کنوانسیون برن[ ۲] کشورهای امضاکننده را ( که در متن کنوانسیون به نام «کشورهای عضو اتحادیه»[ ۳] شناخته شده اند ) ملزم می کند که آثار پدیدآورندگان سایر کشورهای امضاکننده را همچون آثار پدیدآورندگان تبعه خود مورد حمایت کپی رایت قرار دهد. این پدیدآورنده کسی است که دارای تابعیت یکی از کشورهای عضو باشد و اگر دارای چنین تابعیتی نیست، اثر خود را برای نخستین بار در یکی از کشورهای عضو اتحادیه منتشر می کند یا اقامتگاه وی در یکی از کشورهای عضو اتحادیه است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمعادل این حق در نظام حقوق کامن لا، حق تکثیر است. اصطلاح حق مؤلف برگرفته از واژهٔ فرانسوی droit d'auteur است و عموماً در کشورهای پیرو نظام حقوقی حقوق مدون، از جمله در قوانین حق مؤلف اتحادیه اروپا ) از آن استفاده شده است. حقوق مؤلف در جهان به وسیلهٔ کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری و دیگر معاهده های مشابه بین المللی محافظت می شود. مؤلف معنای بسیار گسترده ای دارد و شامل آهنگسازان، هنرمندان، مجسمه سازان و معماران نیز می شود، به طور کلی مؤلف شخصی است که با خلاقیت اثری قابل محافظت پدیدمی آورد، البته تعریف دقیق آن در کشورهای مختلف متفاوت است. [ ۱]
حق مؤلف شامل دو بخش متمایز می باشد: حقوق مادی اثر و حقوق معنوی پدیدآورنده اثر. حقوق مادی حق مالکیتی است که به لحاظ زمانی محدود است و به وسیلهٔ پدیدآورنده قابل انتقال یا واگذاری به غیر می باشد همانند سایر دارایی های مادی. محافظت از حقوق معنوی نیز بر اساس این نظر است که اثر خلاقانه به صورتی بیان شخصیت پدیدآورنده است، بنابراین حقوق معنوی برای پدیدآورنده شخصی می باشد و قابل انتقال به غیر نیست مگر به موجب وصیت نامه بعد از مرگ پدیدآورنده.
در نظام های قضایی کامن لا و حقوق مدون در مورد حقوق پدیدآورنده و سایر طرف های ذی نفع، تفاوت هایی وجود دارد. حق مؤلف و حق تکثیر هردو در قرن ۱۸ میلادی برای پاسخ به مشکلات و مسائل نظیر نابرابری در روابط پدیدآورنده و ناشران ( اگر دارایی های فکری به رسمیت شناخته نشود ) و نیاز به ایجاد منبع درآمد دیگری برای پدیدآورندگان به وجود آمد. در هردو نظام حقوقی انحصاری برای مدت محدودی به پدیدآورنده تعلق می گیرد که قابل انتقال به غیر می باشد.
یکی از ویژگی های ضروری حق مؤلف و بسیاری از قوانین حق تکثیر دیگر این است که اثری که مورد حفاظت قرار می گیرد باید اثری خلاقانه باشد.
کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری، که معمولاً به نام کنوانسیون برن شناخته می شود، یک موافقتنامه بین المللی در خصوص حق تکثیر است که اولین بار در شهر برن در سوئیس در سپتامبر سال ۱۸۸۶ ( شهریور ۱۲۶۵ شمسی ) تصویب شد.
کنوانسیون برن[ ۲] کشورهای امضاکننده را ( که در متن کنوانسیون به نام «کشورهای عضو اتحادیه»[ ۳] شناخته شده اند ) ملزم می کند که آثار پدیدآورندگان سایر کشورهای امضاکننده را همچون آثار پدیدآورندگان تبعه خود مورد حمایت کپی رایت قرار دهد. این پدیدآورنده کسی است که دارای تابعیت یکی از کشورهای عضو باشد و اگر دارای چنین تابعیتی نیست، اثر خود را برای نخستین بار در یکی از کشورهای عضو اتحادیه منتشر می کند یا اقامتگاه وی در یکی از کشورهای عضو اتحادیه است. [ ۴]
wiki: حق مؤلف