حمزیه

لغت نامه دهخدا

( حمزیة ) حمزیة. [ ح َ زی ی َ ] ( اِخ ) اصحاب حمزةبن ادرک هستند که در مذهب و بدعتها که نهاده اند با میمونیه موافقند جز آنکه گویند اطفال کفار در آتشند. ( از تعریفات ).

فرهنگ فارسی

اصحاب حمزه بن ادرک هستند که در مذهب و بدعتها که نهاده اند با میمونیه موافقند جز آنکه گویند اطفال کفار در آتشند

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] این گروه پیروان حمزة بن اکرک می باشند که از عجارده خازمی منشعب شده اند و در مساله قدر و استطاعت با ایشان مخالفت کردند و متمایل به قول قدریه شدند و همانند ازارقه به حدی افراط کردند که قائل شدند اطفال مشرکین داخل در دوزخ می شوند از این رو قدریه آنان را تکفیرکردند.
حمزه خارجی یا حمزة بن آذرک یا حمزة بن آترک، مشهور به حمزة بن عبدالله، از سران خوارج سیستان بود. او به علت امر به معروف در حدود سال (۱۸۱) هجری قمری علیه عامل سیستان خروج کرد و در پی این امر خوارج سیستان به یاری او برخواستند و کار او رونق گرفت. تاریخ سیستان نیز، نام او را حمزة بن عبدالله معرفی کرده است و می گوید او از نسل زوطهماسب و مردی بزرگ و شجاع بود پس از اینکه به حج رفت و بازگشت عده زیادی اطراف او را گرفتند.
سرکشی حمزیه
حمزیه به سرکشی و تباه کاری در مناطق سیستان، خراسان، قهستان و کرمان می پرداختند. حمزه با آنکه قائل بود هر که او را در کشتن مخالفین از دیگر فرق اسلامی یاری نکند کافر و مشرک است، با این حال خوارج را به دوستی می پذیرفت حتی اگر همراه با او به جنگ نمی پرداختند! او هر گاه با گروهی می جنگید و آنان را شکست می داد و یا متواری می کرد، اموال شان را می سوزاند و چارپایانشان را پی می کرد و اسیران آنان را می کشت. حمزه در ایام خلافت هارون الرشید در سال (۱۷۹) هجری قمری ظهور کرد و با بیهسیه وارد جنگ شد و تعداد زیادی از آنان را کشت تا آنجا که ملقب به امیرالمؤمنین گردید و شعراء خوارج در مدح او چنین گفتند:امیرالمؤمنین علی رشاد وخیر هدایة، نعم الامیرامیر یفضل الامراء فضلا کما فضل السها القمر المنیراو همچنین گروهی از لشکر خود را به جنگ با خازمیه که از خوارج بودند فرستاد و بسیاری از آنان را کشت و به طرف هرات لشکر کشید مردم هرات او را به شهر راه ندادند و دروازه ها را بروی او بستند او که چنین دید در بیرون شهر راه مردم را می گرفت و آنان را می کشت چون کار به اینجا کشید والی هرات با او وارد جنگ شد سرانجام والی خراسان، علی بن عیسی بن مادیان به مقابله با حمزه شتافت و شصت تن از سران سپاه او را کشت. حمزه به قتل و کشتار خود در سیستان و کرمان و خراسان ادامه داد و بسیاری از خلفیان را که طایفه ای از خوارج بودند کشت و اموال و دارایی شان را سوزانید و درختان و کشت های آنها را از بین برد حتی رهبر خلفیان در حین فرار به داخل رودخانه افتاد و خفه شد و پیروانش در مرگ او دچار تردید شدند و مدت زیادی چشم به راه او ماندند. اشعری نویسنده مقالات اسلامیین در وصف حمزه می گوید که او جنگ با سلطان و هر کس که به حکم او راضی باشد یا با او همراهی کند را لازم می شمرد. همچنان که در تاریخ منقول است که او مردم سیستان را جمع کرد و به آنها گفت که یک درهم بیشتر به عنوان خراج به سلطان ندهید زیرا او توانایی حفاظت از شما را ندارد در حالی که من از شما چیزی نمی خواهم. او در کشتار مردم ترسی به خود راه نمی داد چنان که به قول ابن اثیر در پوشنگ به بستانی رسید و سی کودک به همراه استادشان را کشت. همچنین منقول است که حمزه وجود دو امام و رهبر در یک زمان را مادام که وحدت کلمه داشته باشند و خوف تسلط دشمن وجود نداشته باشد، جایز می دانست.
استمرار فتنه حمزه
فتنه حمزه تا زمان مامون ادامه یافت، مامون در ابتدا او را به تبعیت از خود فرا خواند اما حمزه از این امر سر پیچی کرد تا اینکه مامون طاهر بن حسین فرمانده سپاه خود را به جنگ با او فرستاد، در این جنگ تعداد زیادی از یاران حمزه کشته شدند و بسیاری از سران خوارج که با او به جنگ نمی رفتند نیز توسط طاهر دستگیر شده و به طرز فجیعی کشته می شوند به عنوان مثال طاهر دستور داد که پاهای هر نفر از خوارج را به دو درخت ببندند وتا جایی که امکان دارد درخت را بکشند و به یکباره رها کنند به گونه ای که پس از پرتاب بدن آنان به دو تکه پاره میشد و هر تکه ای به یک سو می رفت. در پی این وقایع سران بازنشسته خوارج به حمزه نامه نوشتند و از او خواستند تا دست از کشتار بردارد سرانجام حمزه شکست خورده و به طرف کرمان می رود اما بعد از آن به عراق رفته و سپس به طمع گرفتن خراسان حرکت می کند تا اینکه مردم نیشابور و اطراف آن به فرماندهی عبد الرحمن نیشابوری سپاهی بیست هزار نفری تشکیل داده و به مقابله حمزه می روند و هزاران نفر از یاران او را می کشند و خود او نیز در این جنگ زخمی می شود و بر اثر جراحتی که بر او وارد شد در حدود سال (۲۱۳) قمری از بین می رود.
دینداری در عین شقاوت
...

دانشنامه عمومی

حمزیه ( به عربی: الحمزیة ) یک روستا در سوریه است که در ناحیه سلقین واقع شده است. [ ۱] حمزیه ۹۵۳ نفر جمعیت دارد.
عکس حمزیه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

حَمزیّه
از غلات شیعه، پیروان حمزة بن عمارۀ بربری. حمزه از یاران امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) بود و چون دربارۀ امامان خود عقاید غلوآمیز داشت، آن دو امام، عقاید وی را رد کردند و باطل دانستند. این فرقه از هواداران حمزۀ خارجی، از رؤسای خوارج در سیستان، که حمزیّه یا حمزویه نامیده می شدند، جدا هستند.

پیشنهاد کاربران

بپرس