حموی جوینی ابراهیم بن محمد

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] صدرالدین ابراهیم بن محمد بن مؤید حمّویی جُوینی شافعی نویسنده فرائد السمطین از علمای اهل سنت است که به سال 644 در آمل در خانواده ای اهل علم و تصوف به دنیا آمد. منتسب شدن وی به حمّوئی بدان جهت است که در میان اجداد وی «حمویه» نامی وجود دارد.
حمویی برای کسب حدیث مسافرتهای بسیار کرد و با دیدار مشایخ و از راههای گوناگون سعی در جمع آوری احادیث نمود. ذهبی در شمار مشایخ خویش از او نام برده و شرح حالی برای وی نوشته است.
حمویی و پدرش از جمله صوفیان بودند و در میان صوفیه از جایگاه بلندی برخوردار بودند. وی شیخ خراسان در زمان خویش و از اهل جوین بود. غازان خان مغول در سال 694 به دست او اسلام آورد.
حموئی به لحاظ گرایش مذهبی شافعی بود. اما برخی نویسندگان شیعی با توجه به مطالب کتاب وی او را شیعه دانسته اند. صاحب ریاض و محسن امین از جمله کسانی هستند که وی را شیعه دانسته اند. این عده تشیع وی را به دلیل روایتش از علمای بزرگ شیعه، شاگردی ایشان، روایت موجود در کتاب فرائد السمطین که وصایت را برای امام علی نقل کرده و اینکه فضائل و خوارق عادت وی را بر شمرده می دانند. آقا بزرگ نیز در الذریعه برخی قطعات برگرفته از کتاب حمویی را که نشانگر شیعی بودنش است، نقل می کند. اما محدث نوری در خاتمه مستدرک این نظر را صحیح ندانسته و می گوید کسانی که با توجه به برخی از روایات موجود در کتاب فرائد السمطین وی را شیعه دانسته اند به تمام روایات منقول در کتاب وی توجه نکرده اند زیرا وی احادیث مربوط به فضائل خلفا را نیز آورده است.
ذهبی وی را «حاطب لیل» دانسته که ظاهراً به خاطر نقل فضائل امام علی و ائمه شیعه در کتاب فرائد المسطین است. گرایشات صوفیانه او نقل احادیث مربوط به مقامات ائمه به ویژه امام علی را تسهیل می کند.

پیشنهاد کاربران

بپرس