[ویکی فقه] حکم استهزای عذاب (قرآن). مسخره کردن به قصد تحقیر، توهین یا اهدافی دیگر را استهزاء گویند، آیاتی که در قرآن سخن از استهزا به میان آورده بیشتر مربوط به حوزه عقیده و دین بوده که در آن، جبهه مخالفِ انبیای الهی، مؤمنان، وحی ، آیات الهی، ... و حتی خداوند را به تمسخر گرفته و از استهزا به صورت حربه ای برای رویارویی با دین الهی بهره می جستند.
استهزای وعید عذاب الهی، حرام و ناروا است: «فقد کذبوا بالحق لما جاءهم فسوف یاتیهم انبـؤا ما کانوا به یستهزءون• ولقد استهزئ برسل من قبلک فحاق بالذین سخروا منهم ما کانوا به یستهزءون؛ آنان حق را هنگامی که سراغشان آمد، انکار کردند ولی به زودی خبر آنچه را به باد مسخره گرفتند به آنان میرسد (و از نتائج کار خود آگاه می شوند)• (با این حال نگران نباش) جمعی از پیامبران پیش از تو را به باد استهزا گرفتند اما سرانجام آنچه را مسخره میکردند دامانشان را گرفت (و عذاب الهی بر آنها نازل شد).»«وما منع الناس ان یؤمنوا اذ جاءهم الهدی ویستغفروا ربهم الا ان تاتیهم سنة الاولین او یاتیهم العذاب قبلا• وما نرسل المرسلین الا مبشرین ومنذرین ویجـدل الذین کفروا بالبـطـل لیدحضوا به الحق واتخذوا ءایـتی وما انذروا هزوا؛ تنها مانع انسانها از اینکه هنگامی که هدایت به سراغشان آمد ایمان بیاورند و از پروردگارشان تقاضای آمرزش کنند این بود که سرنوشت پیشینیان دامانشان را بگیرد، و یا عذاب الهی را در برابر خود مشاهده کنند!•ما پیامبران را جز برای بشارت و انذار نمی فرستیم، اما کافران همواره مجادله به باطل می کنند تا (به گمان خود) حق را از میان بردارند، و آیات ما و مجازاتهائی را که به آنها وعده داده شده است به باد مسخر گیرند.»«ولقد استهزئ برسل من قبلک فحاق بالذین سخروا من هم ما کانوا به یستهزءون؛ (اگر تو را استهزا کنند نگران نباش) پیامبران پیش از تو را نیز استهزا کردند، اما سرانجام آنچه را (از عذابهای الهی) مسخره می کردند دامان استهزا کنندگان را گرفت.» «فقد کذبوا فسیاتیهم انبـؤا ما کانوا به یستهزءون؛ آنها تکذیب کردند، اما به زودی اخبار آنچه را به استهزاء می گرفتند به آنان می رسد (و از مجازاتش با خبر خواهند شد).» «فاصابهم سیـات ما عملوا وحاق بهم ما کانوا به یستهزءون؛ و سرانجام سیئات اعمالشان به آنها رسید و آنچه را استهزا می کردند (از وعده های عذاب) بر آنها وارد شد.» «وبدا لهم سیـات ما کسبوا وحاق بهم ما کانوا به یستهزءون؛ در آن روز اعمال بدی را که انجام داده اند برای آنها ظاهر می شود و آنچه را استهزا می کردند بر آنها واقع می گردد.»«وبدا لهم سیـات ما عملوا وحاق بهم ما کانوا به یستهزءون؛ و سیئات اعمالشان برای آنها آشکار می شود، و سرانجام آنچه را استهزا می کردند بر آنها واقع می گردد.»«ولقد مکنـهم فیما ان مکنـکم فیه وجعلنا لهم سمعـا وابصـرا وافـدة فما اغنی عنهم سمعهم ولا ابصـرهم ولا افـدتهم من شیء اذ کانوا یجحدون بـایـت الله وحاق بهم ما کانوا به یستهزءون؛ ما به آنها ( قوم عاد ) قدرتی دادیم که به شما ندادیم و برای آنها گوش و چشم و قلب قرار دادیم (اما به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها، و نه عقلهایشان برای آنها سودی نداشت، چرا که آیات خدا را انکار می کردند، و سرانجام آنچه را استهزا می کردند بر آنها وارد شد.»
← استهزای زمان عذاب
۱. ↑ انعام/سوره۶، آیه۵.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۱، ص۱۴۸، برگرفته از مقاله «حکم استهزا».
...
استهزای وعید عذاب الهی، حرام و ناروا است: «فقد کذبوا بالحق لما جاءهم فسوف یاتیهم انبـؤا ما کانوا به یستهزءون• ولقد استهزئ برسل من قبلک فحاق بالذین سخروا منهم ما کانوا به یستهزءون؛ آنان حق را هنگامی که سراغشان آمد، انکار کردند ولی به زودی خبر آنچه را به باد مسخره گرفتند به آنان میرسد (و از نتائج کار خود آگاه می شوند)• (با این حال نگران نباش) جمعی از پیامبران پیش از تو را به باد استهزا گرفتند اما سرانجام آنچه را مسخره میکردند دامانشان را گرفت (و عذاب الهی بر آنها نازل شد).»«وما منع الناس ان یؤمنوا اذ جاءهم الهدی ویستغفروا ربهم الا ان تاتیهم سنة الاولین او یاتیهم العذاب قبلا• وما نرسل المرسلین الا مبشرین ومنذرین ویجـدل الذین کفروا بالبـطـل لیدحضوا به الحق واتخذوا ءایـتی وما انذروا هزوا؛ تنها مانع انسانها از اینکه هنگامی که هدایت به سراغشان آمد ایمان بیاورند و از پروردگارشان تقاضای آمرزش کنند این بود که سرنوشت پیشینیان دامانشان را بگیرد، و یا عذاب الهی را در برابر خود مشاهده کنند!•ما پیامبران را جز برای بشارت و انذار نمی فرستیم، اما کافران همواره مجادله به باطل می کنند تا (به گمان خود) حق را از میان بردارند، و آیات ما و مجازاتهائی را که به آنها وعده داده شده است به باد مسخر گیرند.»«ولقد استهزئ برسل من قبلک فحاق بالذین سخروا من هم ما کانوا به یستهزءون؛ (اگر تو را استهزا کنند نگران نباش) پیامبران پیش از تو را نیز استهزا کردند، اما سرانجام آنچه را (از عذابهای الهی) مسخره می کردند دامان استهزا کنندگان را گرفت.» «فقد کذبوا فسیاتیهم انبـؤا ما کانوا به یستهزءون؛ آنها تکذیب کردند، اما به زودی اخبار آنچه را به استهزاء می گرفتند به آنان می رسد (و از مجازاتش با خبر خواهند شد).» «فاصابهم سیـات ما عملوا وحاق بهم ما کانوا به یستهزءون؛ و سرانجام سیئات اعمالشان به آنها رسید و آنچه را استهزا می کردند (از وعده های عذاب) بر آنها وارد شد.» «وبدا لهم سیـات ما کسبوا وحاق بهم ما کانوا به یستهزءون؛ در آن روز اعمال بدی را که انجام داده اند برای آنها ظاهر می شود و آنچه را استهزا می کردند بر آنها واقع می گردد.»«وبدا لهم سیـات ما عملوا وحاق بهم ما کانوا به یستهزءون؛ و سیئات اعمالشان برای آنها آشکار می شود، و سرانجام آنچه را استهزا می کردند بر آنها واقع می گردد.»«ولقد مکنـهم فیما ان مکنـکم فیه وجعلنا لهم سمعـا وابصـرا وافـدة فما اغنی عنهم سمعهم ولا ابصـرهم ولا افـدتهم من شیء اذ کانوا یجحدون بـایـت الله وحاق بهم ما کانوا به یستهزءون؛ ما به آنها ( قوم عاد ) قدرتی دادیم که به شما ندادیم و برای آنها گوش و چشم و قلب قرار دادیم (اما به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها، و نه عقلهایشان برای آنها سودی نداشت، چرا که آیات خدا را انکار می کردند، و سرانجام آنچه را استهزا می کردند بر آنها وارد شد.»
← استهزای زمان عذاب
۱. ↑ انعام/سوره۶، آیه۵.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۱، ص۱۴۸، برگرفته از مقاله «حکم استهزا».
...
wikifeqh: حکم_استهزای_عذاب_(قرآن)