خانات بخارا

لغت نامه دهخدا

خانات بخارا. [ ت ِ ب ُ ] ( اِخ ) خانات خیوه. مملکت خوارزم. رجوع به «خانات خیوه » و «خوارزم » و «خانان شیبان » شود.

فرهنگ فارسی

خانات خیوه مملکت خوارزم

دانشنامه عمومی

خانات بخارا ( به ازبکی: Buxoro Xonligi ) حاکمیتی ارباب رعیتی بود که از اوایل سدۀ شانزدهم تا اواخر سدۀ هجدهم میلادی بر بخش هایی از آسیای میانه شامل جنوب ازبکستان و جنوب تاجیکستان کنونی حکومت می کرد.
محمد شیبانی بنیانگذار دودمان شیبانیان با سلطه بر سمرقند ( ۱۵۰۰م - ۱۵۰۵م ) و بخارا ( ۱۵۰۶م ) این دولت را بنیان نهاد و بخارا را به پایتختی برگزید. اقتدار و وسعت خان نشین بخارا در عصر عبدالله خان دوم ( ۱۵۷۷–۱۵۹۸ ) به اوج رسید.
در سده های هفده و هجدۀ میلادی دودمان جانی ( اشترخانی یا هشترخانی ) بر این امیرنشین حکومت کرد و جایگزین دودمان شیبانی شد. در ۱۷۴۰ نادرشاه آن را فتح کرد، اما در ۱۷۴۷ با مرگ نادر فرزندان امیر خدایار خان به قدرت رسیدند. در ۱۷۸۵ شاه مراد، از نوادگان وی، حکومت موروثی خاندان خود را رسمیت بخشید و خانات بخارا به امارت بخارا تبدیل شد. با این فرق که بر پایهٔ یک رسم دیرینه در فرارود تنها فرمانروایانی که نوادهٔ چنگیز بودند می توانستند لقب خان داشته باشند و باقی فرمانروایان مثلاً «امیر» خوانده می شدند.
در سال ۱۸۶۸م امارت بخارا از امپراتوری روسیه شکست خورد و با واگذاری بخشی از قلمرو خود از جمله سمرقند تحت الحمایه روسیه شد. با وقوع انقلاب اکتبر، ارتش سرخ در ۲ سپتامبر ۱۹۲۰ بخارا را فتح کرد و جمهوری شوروی خلق بخارا تشکیل شد. به دنبال آن در ۱۹۲۴ بیشتر قلمرو آن در جمهوری شوروی ازبکستان و بخشی نیز در جمهوری شوروی تاجیکستان قرار گرفت.
عکس خانات بخاراعکس خانات بخاراعکس خانات بخاراعکس خانات بخارا
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس