خاندان اشعریون

[ویکی شیعه] اشعریان، طایفه ای از عرب های یمنی ساکن کوفه که در میان آنها شماری از صحابه رسول خدا (ص) و گروهی از عالمان و محدثان شیعی قرن دوم و سوم قمری دیده می شود. اسلام آوردن اشعریان پیش از فتح مکه، از افتخارات آنان است. اشعریون سابقه درخشانی در یاری اهل البیت(ع) داشته اند که از جمله آنها شرکت در جنگ صفین و قیام مختار است.
این طایفه در پی سختگیری های حجاج بن یوسف به شیعیان، از کوفه به قم مهاجرت کردند و قم را مرکز برای سکونت خود و ترویج تشیع در ایران ساختند. علت انتخاب قم از سوی اشعریون، فتح این ناحیه توسط جدشان مالک بن عامر بوده است. قدرت و نفوذ آنها در قم به گونه ای بوده که قم را از تابعیت اصفهان خارج کرده و حتی از حاکمان اصفهان مالیات می گرفته اند. شخصیت های برجسته ای از این خاندان، در شمار شاگردان و نزدیکان اهل بیت(ع) هستند.
اشعریان اصالتا یمنی و از اعراب قحطانی بودند، علت نام گذاری آنان به اشعری این بود که نسب آنان به نبت بن ادد بن زید بن یشجب بن عریب بن زید بن کهلان معروف به اشعر می رسید. بعضی در علت نامگذاری این طایفه به اشعر گفته اند که جد آنان پر مو بوده است.